Martin XB-51
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Stany Zjednoczone | |
| Producent | Glenn L. Martin Company | |
| Typ | bombowiec | |
| Konstrukcja | metalowa | |
| Załoga | 2 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 28 października 1949 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 3 × silniki turboodrzutowe General Electric J47-GE-13 | |
| Ciąg | 25,89 kN każdy | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 16,19 m | |
| Długość | 25,94 m | |
| Wysokość | 5,26 m | |
| Powierzchnia nośna | 50,91 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 13 419 kg | |
| Startowa | 28 330 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 1038 km/h | |
| Prędkość wznoszenia | 35,5 m/s | |
| Pułap | 12 620 m | |
| Zasięg | 2596 km | |
| Rozbieg | 1818 m | |
| Dobieg | 718 m | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 8 × 20 mm 8 × High Velocity Aerial Rockets (HVAR) 4700 kg bomb | ||
| Użytkownicy | ||
| USA | ||
Martin XB-51 – amerykański samolot bombowy o bardzo nowatorskiej jak na czas swojego powstania konstrukcji, zaprojektowany w wytwórni Glenn L. Martin Company pod koniec lat 40 XX wieku. Po wybudowaniu dwóch prototypów cały program został anulowany.
Historia
XB-51 powstał jako odpowiedź firmy Martin na zamówienie z 1945 roku United States Army Air Forces na samolot szturmowy i bombowy zdolny do atakowania celów naziemnych z niskich i średnich wysokości. Warunki techniczne jakie musiała spełniać nowa maszyna zostały określone w specyfikacji V-8237-1 określające parametry samolotu szturmowego pierwotnie oznaczonego jako XA-45 (litera A oznaczała ground attack/samolot szturmowy). W następnym roku zmieniono oznaczenie na XB-51 zastępując literę A literą B jak bomber/bombowiec. Do pierwszego lotu samolot (o numerze 46-685) wzniósł się 28 października 1949 roku. Drugi wybudowany prototyp (46-686) po raz pierwszy poleciał w 1950 roku, jednak dwa lata później, 9 maja 1952 roku, podczas wykonywania akrobacji na niskim pułapie uległ rozbiciu. Ostatecznie jednak zadania jakie pierwotnie miał wykonywać XB-51 powierzono maszynie Martin B-57 Canberra będącej amerykańską wersją brytyjskiego samolotu bombowego English Electric Canberra i w 1952 roku cały program budowy nowego bombowca został anulowany. Wytwórnia kontynuowała badania w locie pierwszego prototypu aż do 25 marca 1956 roku, kiedy i on uległ on rozbiciu.
Konstrukcja
XB-51 był wolnonośnym, dwuosobowym średniopłatem o całkowicie metalowej konstrukcji. Skrzydło o skosie 35° i ujemnym wzniosie wynoszącym 6° miało możliwość wychylania się wokół osi okuć tylnego dźwigara zmieniając kąt zaklinowania względem kadłuba. Dzięki takiemu rozwiązaniu samolot miał możliwość startu i lądowania przy zwiększonym kącie natarcia z zachowaniem kadłuba w pozycji równoległej względem powierzchni ziemi. Z mechanizmem tym sprzęgnięte były klapy, które wychylały się automatycznie przy zwiększonym kącie zaklinowania i chowały przy jego zmniejszaniu. Na krawędzi natarcia skrzydła znajdowały się sloty a na końcach skrzydeł, krótkie lotki pełniące również funkcję spoilerów. Kadłub o prostokątnym przekroju i półskorupowej konstrukcji. Usterzenie klasyczne, wolnonośne, skośne w kształcie litery T (statecznik poziomy na szczycie statecznika pionowego). Podwozie chowane do wnęk w kadłubie, jednotorowe z dwoma dwukołowymi zespołami. Na końcówkach skrzydeł wnęki dla jednokołowych zespołów wspornikowych zapobiegających tarciu skrzydeł o wzniosie ujemnym o powierzchnie ziemi. Zespół napędowych składał się z trzech silników, początkowo były to General Electric J47-GE-9 o ciągu 23,2 kN każdy, które zastąpione zostały mocniejszymi General Electric J47-GE-13. Dwa z nich umieszczono u dołu przedniej części kadłuba po obu jego stronach. Trzeci silnik był schowany w tyle kadłuba, wlot powietrza do tego silnika znajdował się na grzbiecie kadłuba za skrzydłami i długim tunelem prowadził do silnika, którego dysza wylotowa znajdowała się na końcu kadłuba. Podczas przelotów można było w celu oszczędzania paliwa wyłączać trzeci silnik.
Uzbrojenie
W samolotach seryjnych planowano montowanie w dziobie samolotu ośmiu działek kalibru 20 mm. W kadłubie znajdowała się komora bombowa, w której można było przenosić do 4700 kg bomb. Samolot mógł być również uzbrajany w osiem rakiet HVAR umieszczanych zamiast bomb w komorze.
Bibliografia
- Jerzy Świdziński, Martin XB-51 (Model 234), "Skrzydlata Polska", nr 46 (1990), s. 11, ISSN 0137-866x.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Martin XB-51 was an unusual ground-attack plane, and one of the most highly advanced aircraft at the time of its first flight in 1949. Two jet engines were carried in pods near the nose and a third was buried aft under the tail. The pilot could vary the thin wing's angle of incidence in the air, making takeoffs and landings easier. The variable-incidence wing allowed a very long fuselage which carried two bomb bays, all fuel tanks, and the bicycle-style landing gear. Spoilers on each wing replaced conventional ailerons, allowing the use of full-span flaps for safer landings. The XB-51 was fast, maneuverable, and delightful to fly, but it lost an acquisition competition to the British-designed B-57 Canberra. The sister ship to the plane in the photo was destroyed in a crash on the dry lake bed in May 1952.
The first of two Martin XB-51 prototypes (s/n 46-585) in flight.
Martin XB-51 landing configuration