Martinus Beijerinck

Martinus Willem Beijerinck

Martinus Willem Beijerinck (ur. 16 marca 1851 w Amsterdamie, zm. 1 stycznia 1931 w Gorssel (obecnie Lochem)) – holenderski botanik i mikrobiolog.

W 1888 odkrył bakterie, które nieprzyswajalny dla roślin azot cząsteczkowy z powietrza zmieniały na formę przyswajalną[1].

Był profesorem Politechniki w Delft (od 1895), a także założycielem Delft School of Microbiology (Akademii Mikrobiologii w Delft) – jej członkowie (np. Siergiej Winogradski) nazwali się "ekologami mikrobiologii" i pokazali, że mikroorganizmy nie są jedynie zagrożeniem dla ludzkości (takie podejście było wtedy najpopularniejsze), ale stanowią ważny składnik świata. Dzięki temu gazety zaczęły pisać nie tylko o "złych zarazkach", ale też o "dobrych zarazkach"[1]. Dokonał istotnych odkryć w zakresie mikrobiologii rolniczej i przemysłowej. Znany jest przede wszystkim jako twórca wirusologii. Odkrył istnienie wirusów, starając się dowieść, że mozaika tytoniowa jest wywoływana przez coś mniejszego od bakterii. W 1905 zdobył Medal Leeuwenhoeka. Beijerinck odkrył także procesy redukcji siarczanów, odpowiednik procesu oddychania bakterii anaerobowych, to znaczy niepotrzebujących do życia tlenu.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Ed Yong, Mikrobiom. Najmniejsze organizmy, które rządzą światem, wyd. I, tłum. Magdalena Rabsztyn-Anioł, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 42, ISBN 978-83-233-4358-5.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Martinus Willem Beijerinck.png
Autor: NieznanyUnknown author, Licencja: CC BY 4.0
Martinus Willem Beijerinck (1851-1931), Dutch microbiologist.