Marusarzowa Turnia

Marusarzowa Turnia
Ondrejova veža
Ilustracja
Żabia Czuba, Żabi Szczyt Niżni, Marusarzowa Turnia i Owcza Przełęcz widziane znad południowego brzegu Morskiego Oka
Państwo Polska
 Słowacja
PasmoTatry, Karpaty
Wysokość2075 m n.p.m.
Pierwsze wejście26 lipca 1905
Janusz Chmielowski, Károly Jordán, Jędrzej Marusarz Jarząbek
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum po prawej na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Marusarzowa Turnia”
Ziemia49°11′43″N 20°05′05″E/49,195278 20,084722

Marusarzowa Turnia (niem. Marusarz-Turm, słow. Ondrejova veža, węg. Marusarz-torony[1], ok. 2075 m) – wyraźnie widoczna kulminacja w Żabiej Grani (Žabí hrebeň) w Tatrach Wysokich. Znajduje się na granicy polsko-słowackiej pomiędzy Marusarzową Przełączką (Ondrejova štrbina, 2060 m) a Owczą Przełęczą (Ovčie sedlo, 2038 m). Ta pierwsza oddziela Marusarzową Turnię od Żabiego Szczytu Niżniego, ta druga natomiast od Owczych Turniczek[2].

Marusarzowa Turnia w kierunku wschodnim, do Doliny Żabich Stawów Białczańskich, opada litą i pionową ścianą o wysokości 30 m. W kierunku zachodnim, w stronę Morskiego Oka, odchodzi skaliste żebro oddzielające Owczy Żleb od prawej odnogi Marusarzowego Żlebu. W żebrze tym znajdują się trzy turniczki. Dwie dolne mają wysokość względną około 10 m, górna jest wielkością zbliżona do Marusarzowej Turni. Ma ściany o wysokości około 50 m. Pomiędzy turniczkami są trzy siodełka. Wszystkimi można łatwo przejść z Owczego do Marusarzowego Żlebu (lub odwrotnie). Najszersze jest najwyższe siodełko zwane Marusarzowym Przechodem[3].

Nazwa turni oraz pobliskiej przełęczy została wprowadzona w 1954 r. dla uczczenia pamięci Jędrzeja Marusarza, górala, przewodnika tatrzańskiego i ratownika górskiego[2].

Taternictwo

Pierwsze odnotowane wejście – 26 lipca 1905 r., Janusz Chmielowski, Károly Jordán z przewodnikiem Jędrzejem Marusarzem, podczas wejścia na Żabi Szczyt Niżni[2]. Wschodnie (słowackie) stoki Marusarzowej Turni znajdują się obecnie w zamkniętym dla turystów i taterników obszarze ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego[4], zachodnie (polskie) poza rejonami dopuszczonymi do uprawiania taternictwa (można je uprawić na południe od Białczańskiej Przełęczy)[5].

Widok od południowej strony

Przypisy

  1. ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [dostęp 2020-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VII. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.
  3. ↑ Władysław Cywiński, Grań Żabiego. Przewodnik szczegółowy, tom 7, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.
  4. ↑ Turystyczna mapa Słowacji [dostęp 2020-02-11].
  5. ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [dostęp 2020-05-10].
Żabia Grań – odcinek od Wyżniej Spadowej Przełączki do Siedmiu Granatów

Media użyte na tej stronie

U+25B2.svg
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Żabi Mnich Rysy+NiżneRysy2016 (4).jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok z podejścia na Niżnie Rysy
2005Czubainizni.jpg
Autor: Makarczuk, Licencja: CC BY-SA 2.5
Tatry w Polsce