Maryja Kalesnikawa

Maryja Kalesnikawa
Марыя Аляксандраўна Калеснікава
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1982
Mińsk

Zawód, zajęcie

flecistka, dyrygentka, działaczka polityczna

Narodowość

białoruska

Alma Mater

Białoruska Państwowa Akademia Muzyki

Maryja Alaksandrauna Kalesnikawa (biał. Марыя Аляксандраўна Калеснікава; ros. Мария Александровна Колесникова, Marija Aleksandrowna Kolesnikowa; ur. 24 kwietnia 1982 w Mińsku[1]) – białoruska flecistka, dyrygentka, feministka[2], działaczka polityczna, podczas wyborów prezydenckich 9 sierpnia 2020 koordynatorka sztabu Wiktara Babaryki i jedna z liderek opozycji[3][4]. Więzień polityczny i więzień sumienia.

Życiorys

Kalesnikawa pochodzi z rodziny inżynierów. Matka zmarła w 2019, ojciec Alaksandr[5][6] służył na okręcie podwodnym, wykładał na uczelni lotniczej, pracował w biznesie. Kalesnikawa ma siostrę[3].

Ukończyła Białoruską Państwową Akademię Muzyki w Mińsku w klasie fletu i dyrygentury. Studiowała także w Wyższej Szkole Muzyki w Stuttgarcie, gdzie przez pewien czas grała zawodowo[7][8].

Przez 17 lat uczyła gry na flecie w mińskim gimnazjum. Wchodziła w skład orkiestry teatralnej, prezydenckiej oraz orkiestry Michaiła Finberga[3].

Działalność polityczna

W 2020 Kalesnikawa weszła w skład sztabu Wiktara Babaryki. 16 lipca w imieniu Babaryki Kalesnikawa ogłosiła o zjednoczeniu kampanii wraz z Waleryjem Cepkałą i Swiatłaną Cichanouską[9]. Aktywnie uczestniczyła w mityngach w trakcie kampanii oraz wyborów. 8 sierpnia wieczorem Kalesnikawa została zatrzymana przez milicję, jednak szybko ją zwolniono[10]. 18 sierpnia weszła w skład opozycyjnej Rady Koordynacyjnej[11], nazajutrz będąc wybraną do jej prezydium[12]. Została powtórnie zatrzymana 7 września[13].

10 września 2020 r. dwanaście organizacji, między innymi: Centrum Obrony Praw Człowieka Wiosna, Białoruskie Stowarzyszenie Dziennikarzy, Białoruski Komitet Helsiński, uznały ją za więźnia politycznego[14][15]. 9 września wiceprzewodnicząca Bundestagu Claudia Roth objęła patronatem Kalesnikawą[16][17]. 11 września 2020 r. Amnesty International uznała Kalesnikawą za więźnia sumienia[18].

6 września 2021 sąd w Mińsku skazał Kalesnikawą na 11 lat pozbawienia wolności za udział w spisku i próbę obalenia władz[19].

Przypisy

  1. ↑ Maria Kalesnikava, 38 лет, Минск, Беларусь, Поиск людей BigBookName.com [dostęp 2020-08-21] (ros.).
  2. ↑ Андрей Коршунов, Феминизм против политики – Витьбич, 21 lipca 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
  3. ↑ a b c Мария Колесникова рассказала о советах Алексиевич, об истории лозунгов кампании и совместном шопинге с Цепкало и Тихановской, Nasza Niwa, 4 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
  4. ↑ Александр Атасунцев, Мария Колесникова – РБК: «Белорусы ощутили силу самим разобраться», amp.rbc.ru, 19 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
  5. ↑ У Менску затрымалі і хутка адпусьцілі Марыю Калесьнікаву.
  6. ↑ «Мария всегда повторяла: что бы ни случилось, я буду в Беларуси». Отец Колесниковой прокомментировал слова Лукашенко [dostęp 2020-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-08].
  7. ↑ Музыкант и серфингист. Кто такая Мария Колесникова – представитель штаба Виктора Бабарико, TUT.BY, 20 lipca 2020 [dostęp 2020-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-21] (ros.).
  8. ↑ Кто такая Мария Колесникова – представитель штаба Виктора Бабарико. Ч, Белорусский партизан [dostęp 2020-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-08] (ros.).
  9. ↑ Ирина Халип, Время женщин, Nowaja Gazieta, 16 lipca 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
  10. ↑ Александр Атасунцев, Наталия Анисимова, Соратницу Тихановской Колесникову отпустили после задержания, РБК, 8 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
  11. ↑ В основной состав Координационного совета белорусской оппозиции вошли 70 человек, ТАСС, 18 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
  12. ↑ Георгий Тадтаев, В президиум белорусской оппозиции вошли нобелевский лауреат и экс-министр, РБК, 19 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
  13. ↑ Krzysztof Zasada, Jedna z głównych działaczek białoruskiej opozycji uprowadzona w centrum Mińska, RMF24, 7 września 2020 [dostęp 2020-09-07].
  14. ↑ Патрабуем неадкладнага вызвалення Марыі Калеснікавай, Максіма Знака і Іллі Салея, Centrum Obrony Praw Człowieka Wiasna, 10 września 2021 [dostęp 2021-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-10] (biał.).
  15. ↑ Калеснікава, Знак і Салей прызнаныя палітвязнямі, Białoruskie Radio Racja, 10 września 2020 [dostęp 2021-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-10] (biał.).
  16. ↑ Claudia Roth, Vice President of the German Bundestag, takes over the prisoner’s godparenthood for Maria Kolesnikova, Libereco – Partnership for Human Rights, 9 września 2020 [dostęp 2021-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-10] (ang.).
  17. ↑ Янина Мороз, Премия Совета Европы Колесниковой – награда белорусам и тревожный сигнал, Deutsche Welle, 27 września 2021 [dostęp 2021-09-29] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-29] (ros.).
  18. ↑ Заявление. Беларусь: «Похищают лучших из нас». Произвольные аресты и принудительные высылки из страны ведущих оппозиционеров, Amnesty International, 11 września 2021 [dostęp 2020-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-25] (ros.).
  19. ↑ Rusłan Soszyn, Maria Kalesnikawa skazana na 11 lat łagrów. Niezłomna nawet w kajdankach, rp.pl, 6 września 2021 [dostęp 2021-09-06].}

Linki zewnętrzne

Protesty na Białorusi (od 2000 roku)
Protesty
Każdego roku
Organizacje
Liderzy

Herb Białorusi

Białoruś

Media użyte na tej stronie

Flag of Belarus (1918, 1991–1995).svg
Flag of Belarus in 1991—1995
Maria Kalesnikava 2020-08.png
Autor: Сильные Новости: GomelTube, Licencja: CC BY 3.0
Maria Kalesnikava