Maryn I
Papież Biskup Rzymu | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | 15 maja 884 |
Miejsce pochówku | |
Papież | |
Okres sprawowania | 882-884 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Pontyfikat | 16 grudnia 882 |
Maryn I, Marynus I lub Marcin II[1] (łac. w zależności od przyjętej wersji imienia: Marinus I albo Martinus II, ur. w Gallese, zm. 15 maja 884[2]) – papież w okresie od 16 grudnia 882 do 15 maja 884[1].
Błąd w imieniu
W związku z faktem, że w średniowieczu wiele katalogów przekręcało imię papież: Maryna I (na „Marcin II”) i Maryna II (na „Marcin III”), kolejni papieże, którzy przyjęli imię Marcin zachowywali błędną numerację (Marcin IV powinien w rzeczywistości nazywać się Marcinem II, a Marcin V Marcinem III)[1].
Życiorys
Maryn urodził się w Gallese jako syn kapłana Palumbiusza z Toskanii[2].
Został wyświęcony na diakona przez papieża Mikołaja I[2]. Brał udział w VIII Soborze Powszechnym w Konstantynopolu jako jeden z legatów papieża Hadriana II[1]. Został archidiakonem i skarbnikiem Kościoła rzymskiego, a następnie został konsekrowany na biskupa Caere w Etrurii[2]. Jego poprzednik Jan VIII wysyłał go na trudne misje: w 880 roku do Karola Grubego, a w 882 roku do biskupa Neapolu Anatazego[2].
Pontyfikat
Po zabójstwie papieża Jana VIII, Maryn został wybrany papieżem jako biskup innej diecezji po raz pierwszy w dziejach Kościoła rzymskokatolickiego[2]. Nie poinformował od razu o swoim wyborze cesarza Franków, lecz gdy tylko przybył on do Italii, papież spotkał się z nim niedaleko Modeny[2].
Jako papież utrzymywał przyjazne kontakty z cesarzem Karolem III Grubym (881–888) i Alfredem Wielkim (871–899) królem Wessexu, a także przebaczył Formozusowi z Porto spiskowanie przeciwko Janowi VIII i przywrócił go na stolicę biskupią[2].
Maryn I zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.
Przypisy
Bibliografia
- Pope Marinus I (ang.). Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-10-21].
Media użyte na tej stronie
Emblem of the Papacy: Triple Tiara and Keys
This illustration is from The Lives and Times of the Popes by Chevalier Artaud de Montor, New York: The Catholic Publication Society of America, 1911. It was originally published in 1842.