Mascotte
Irma Green i Andrzej Karewicz w jednej ze scen filmu | |
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery | 21 lutego 1930 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Reżyseria | |
Scenariusz | Leon Kniazołucki |
Główne role | Jerzy Dal-Atan |
Zdjęcia | |
Scenografia |
Mascotte – polski dramat obyczajowy z 1930 w reżyserii Aleksandra Forda według scenariusza Leona Kniazołuckiego i Jerzego Dal-Atana. Film opowiada historię Feliksa Promieńskiego (Jerzy Dal-Atan), któremu po otrzymaniu glinianej figurki, zaczyna dopisywać szczęście w hazardzie i miłości do Beaty (Irma Green). Utraciwszy amulet, popada w kłopoty. Ostatecznie bierze los w swoje ręce, odnosi zwycięstwo w wyścigu konnym i odzyskuje miłość Beaty.
Recenzenci niepochlebnie odnieśli się do Mascotte. Krytykowano zły scenariusz, aktorstwo i reżyserię. W obronie filmu i Aleksandra Forda stanęła Maria Jehanne Wielopolska.
Mascotte uznaje się za film zaginiony[1].
Opis fabuły
Główny bohater Feliks Promieński otrzymuje pewnego dnia wiadomość, że zmarła jego ciotka, zostawiając mu w spadku małą, glinianą figurkę. Przedstawia ona pogańskiego bożka. Feliks postanawia figurkę zatrzymać. Dziwnym zbiegiem okoliczności od tej chwili szczęście zaczyna mu sprzyjać dosłownie wszędzie. Na wyścigach konnych, gdy gra w ruletkę, a także w miłości – podczas wyścigów Feliks poznaje piękną kobietę imieniem Beata. Wydaje się, że jego życie w końcu się ułoży, gdy nagle Feliks gubi figurkę i całe jego życie zaczyna się sypać. Promieński traci wszystko, od szczęścia po miłość Beaty – a przynajmniej tak mu się w tym przypadku wydaje. Bohater stacza się coraz niżej, gdy dowiaduje się, że zbliżają się derby. Postanawia zaryzykować i postawić wszystko na jedną kartę. Bierze udział w wyścigu i wygrywa. Po triumfie Beata czeka na niego[2].
Produkcja
W czerwcu 1929 w warszawskim kinie „Stylowy” zaczęto wyświetlać debiutancki film krótkometrażowy Aleksandra Forda pod tytułem Nad ranem[3]. Półfabularyzowana nowela o świcie w wielkim mieście spotkała się z przychylnym przyjęciem przez publiczność. Ford zrealizował tę produkcję sprawnie, wykorzystując w niej nieszablonowe rozwiązania formalne i podejmując tematykę społeczną[4].
Sukces dwudziestodwuletniego debiutanta skłonił producentów wytwórni Zoro–Film do zaangażowania go w charakterze reżysera w nowo powstającej produkcji Mascotte[2]. Scenarzystami projektu byli Leon Kniazołucki, który pełnił także rolę producenta, oraz Jerzy Dal-Atan, odtwórca głównej roli i kierownik produkcji[5]. Operatorem filmu był Henryk Vlassak, a za scenografię odpowiadali Stefan Norris i Józef Galewski. Zespół aktorski, oprócz wspomnianego już Dal-Atana, tworzyli Irena Green, Ina Adrian, Alicja Borg, Andrzej Karewicz, Jerzy Kobusz oraz zespół baletowy Tatiana Girls[1].
Scenariusz Mascotte nie odznaczał się oryginalnością i łamaniem schematów, poza tym pozbawiony był akcentów społecznych. Nie odstraszyło to Forda, gdyż w ten sposób mógł zdobyć doświadczenie w realizacji swojego pierwszego długometrażowego filmu fabularnego oraz rozwijać swój warsztat reżyserski[6][7]. Zgodnie z opisem biografa Aleksandra Forda, Stanisława Janickiego, filmowiec wykorzystał:
kamerę subiektywną (np. punkt widzenia kulki ruletki), kamerę ukrytą (podczas zabawy sylwestrowej), niezwykłe kąty ustawienia, zdjęcia ekspresyjne czy liryczne (np. fragment Starej Warszawy, nadwiślańskie plaże), niezwykłe skojarzenia w montażu, wyraziste, nieraz natrętne zbliżenia; nietradycyjną, przeciwną uświęconym zasadom budowę dramaturgiczną oraz nerwową, rozwichrzoną, nie opartą na klasycznych zasadach narrację[7].
W końcowym etapie prac producenci nanieśli poprawki, łagodząc zabiegi formalne i wizję artystyczną Forda[8].
Premiera kinowa i recenzje
Premiera Mascotte odbyła się 21 lutego 1930 w warszawskim kinie „Pan”[9].
Krytyk „Kuriera Warszawskiego” wystawił negatywną ocenę filmowi. Raził go przeciętny scenariusz, jako że „sfera zainteresowań i przeżyć bohaterów obraca się w ciasnym kole: wyścigi, ruleta, karty, wódka, dancing i znów od początku”. Na niskim poziomie stała reżyseria, która była naiwna, nierówna i dość prymitywna, choć miała kilka udanych momentów. Dziennikarz docenił niektóre zdjęcia Henryka Vlassaka. Spośród aktorów pochwalił Irmę Green i Andrzeja Karewicza. Zakpił natomiast z Iny Adrian, pisząc, że jest podobna do Grety Garbo, gdy nie gra[10].
Tadeusz Miciukiewicz z „ABC” określił Mascotte jako produkcję głupią i naiwną. Skrytykował eksperymentalne próby pracy kamery, zły dobór aktorów, słabe oświetlenie i nielogiczny scenariusz. Pozytywnie ocenił grę Irmy Green, nieprzychylnie zaś odniósł się do występów Iny Adrian (brak talentu, nietrafione porównywanie jej do Grety Garbo)[11].
Maria Jehanne Wielopolska stwierdziła, że wszelkie filmy zagraniczne, nawet przeciętne, które podejmują nowatorskie próby formalne, są powszechnie wychwalane przez polskich sprawozdawców. Tymczasem identyczne próby nowatorstwa filmowego polskich twórców spotykają się z niesłuszną krytyką. Jej zdaniem Mascotte to „pierwsza istotnie próba skierowania polskiej sztuki kinematograficznej na tory inwencji samodzielnej”. Wielopolska odniosła się pozytywnie do gry aktorskiej Irmy Green, Iny Adrian i Jerzego Dal-Atana. Przyklasnęła ujęciom sceny na plaży, spaceru nad wodą, łowienia ryb, ostatniej scenie wyścigu, spotkania Atana z Irmą Green oraz zobrazowaniu widoków Warszawy (np. kamienica narożna przy ul. Pięknej i Polnej)[12]. Z uznaniem wypowiedziała się o eksperymentach Forda z ustawieniem kamery, oświetleniem, interesujących zbliżeniami i przemyślanym zwalnianiu akcji. Recenzentka pisała, że:
Ford tu i ówdzie bije najlepszych reżyserów zagranicznych i z chwilą, kiedy opanuje w zupełności rozbieżność techniki, wybitnie fragmentarycznej u niego i kameralnej, która nie zawsze się godzi z fakturą, z ciągłością akcji, z konstrukcją architektoniczną dzieła, stanie się on groźnym konkurentem, nie tylko naszych reżyserów polskich, ale wielu świetnych i głośnych reżyserów niemieckich, sowieckich i amerykańskich[13].
Przypisy
- ↑ a b Mascotte. filmpolski.pl. [dostęp 2022-01-27].
- ↑ a b Historia filmu polskiego 1988 ↓, s. 207.
- ↑ Toeplitz 1959 ↓, s. 394.
- ↑ Janicki 1967 ↓, s. 9.
- ↑ Janicki 1967 ↓, s. 9–10.
- ↑ Toeplitz 1959 ↓, s. 394–395.
- ↑ a b Janicki 1967 ↓, s. 10.
- ↑ Historia filmu polskiego 1988 ↓, s. 208.
- ↑ Kurier Warszawski 1930, nr 51 ↓, s. 1.
- ↑ Kurier Warszawski 1930, nr 52 ↓, s. 7.
- ↑ ABC 1930, nr 58 ↓, s. 7.
- ↑ Polska Zbrojna 1930, nr 62 ↓, s. 8.
- ↑ Kurier Poranny 1930, nr 59 ↓, s. 6.
Bibliografia
Artykuły prasowe
- Tadeusz Miciukiewicz , Mascotte w kinie Pan, „ABC”, 1930, nr 58, Warszawa: Mazowiecka Spółka Wydawnicza .
- Przed ekranem, „Kurier Warszawski”, 1930, nr 52, Warszawa: B. Kiciński .
- Maria Jehanne Wielopolska , Na marginesie „Mascotty” Kniaziołuckiego, „Polska Zbrojna”, 1930, nr 62, Warszawa: Remigiusz Kwiatkowski .
- Maria Jehanne Wielopolska , Tacita Filmia, „Kurier Poranny”, 1930, nr 59, Warszawa: Feliks Fryze .
- Mascotte, „Kurier Warszawski”, 1930, nr 51, Warszawa: B. Kiciński .
Opracowania
- Leszek Armatys, Barbara Armatys , Wiesław Stradomski, Historia filmu polskiego, t. 2, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1988, ISBN 83-221-0368-9 .
- Stanisław Janicki, Aleksander Ford, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1967 .
- Jerzy Toeplitz, Historia sztuki filmowej, t. III, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1959 .
Linki zewnętrzne
- Mascotte w bazie Filmweb
- Mascotte w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Mascotte w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Media użyte na tej stronie
Irma Green jako Beata i Andrzej Karewicz w jednej ze scen Mascotte.
Fotografia portretowa przedstawiająca Aleksandra Forda, polskiego reżysera filmowego.
Ina Adrian i Jerzy Dal-Atan jako Feliks Promieński w jednej ze scen Mascotte. Gra w kasynie.