Maszhad (Izrael)

Maszhad
‏משהד‎
Ilustracja
Zabudowa centrum miejscowości
Państwo Izrael
DystryktPółnocny
PoddystryktJezreel
Powierzchnia7,286 km²
Wysokość348 m n.p.m.
Populacja (2013)
• liczba ludności
• gęstość

7594
1042 os./km²
Nr kierunkowy+972 4
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Maszhad”
Ziemia32°44′16,07″N 35°19′32,28″E/32,737797 35,325633
Portal Izrael

Maszhad (arab. مشهد; hebr. משהד, Meszhed) – samorząd lokalny położony w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Położenie

Miejscowość jest położona na wysokości 348 metrów n.p.m. w północnym skraju masywu górskiego Hare Nacerat (ok. 400 m n.p.m.) w Dolnej Galilei na północy Izraela. Na zachód od miasteczka wznosi się góra Tel Gat Chefer (385 m n.p.m.), a na południowym wschodzie jest góra Har Jona (573 m n.p.m.). Okoliczny teren jest mocno pofałdowany, lecz opada w kierunku północnym do Doliny Bikat Turan, którą płynie strumień Jiftahel. W jej otoczeniu znajdują się miasta Nazaret i Nacerat Illit, miasteczka Ar-Rajna i Kefar Kanna, moszaw Cippori, kibuc Bet Rimmon, wioska komunalna Hosza’aja, oraz arabska wioska Rummat al-Hajb. Na północy jest strefa przemysłowa Cippori, a na północnym zachodzie jest baza wojskowa Szimszon. Miejscowość jest częścią obszaru metropolitalnego Nazaretu.

Kefar Maneda jest położona w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.

Historia

Pierwotnie w miejscu tym znajdowało się biblijne miasto żydowskie Gat-Hachefer[a]. Z miasta tego pochodził prorok Jonasz[b]. Zostało ono zniszczone w latach 66-73 w trakcie wojny żydowsko-rzymskiej[1].

Data powstania współczesnej wioski arabskiej nie jest znana. W 1517 roku wieś wraz z całą Palestyną przeszła pod panowanie osmańskie. W rejestrze podatków z 1596 roku widnieje informacja o wiosce nazywanej wówczas Maszad Junis. Liczyła ona 31 gospodarstw rodzinnych i 6 kawalerów, wszyscy muzułmanie. Płacili oni podatki z upraw pszenicy, jęczmienia, drzew owocowych, warzyw, oraz hodowli kóz i pszczół[2]. W 1875 roku, francuski podróżnik Victor Guérin odwiedził wioskę, która liczyła wówczas około 300 mieszkańców[3]. W 1881 roku towarzystwo Palestine Exploration Fund opisało Maszhad jako „małą wieś, zbudowaną z kamieni, położoną wokół tradycyjnego grób Jonasza - niski biały budynek zwieńczony dwoma kopułami. Mieści około 300 muzułmanów, i jest położona na szczycie wzgórza, bez ogrodów. Woda jest z cystern.[4]. Po I wojnie światowej w 1918 roku wieś Maszhad przeszła pod panowanie Brytyjczyków. Utworzyli oni w 1921 roku Brytyjski Mandat Palestyny. W poszukiwaniu skutecznego rozwiązania narastającego konfliktu izraelsko-arabskiego w dniu 29 listopada 1947 roku została przyjęta Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181. Zakładała ona między innymi, że wioska Maszhad miała znaleźć się w granicach nowo utworzonego państwa arabskiego[5]. Arabowie odrzucili tę Rezolucję i dzień później doprowadzili do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. W trakcie jej trwania rejon wioski zajęły siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które sparaliżowały żydowską komunikację w całej okolicy. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej wojska izraelskie przeprowadziły operację „Dekel” w trakcie której, w dniu 15 lipca zajęto Maszhad. W odróżnieniu od wielu wiosek w Galilei, Izraelczycy nie wysiedlili jednak mieszkańców, dzięki czemu Maszhad zachował swoją arabską tożsamość[6]. W 1960 roku Maszhad otrzymał status samorządu lokalnego[7].

Demografia

Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2013 roku w Maszhadzie żyło prawie 7,6 tys. mieszkańców, w 100% Arabowie muzułmanie. Jest to niewielkie miasteczko, którego populacja charakteryzuje się niewielkim, lecz stałym wzrostem liczebności. Według danych z 2011 roku przyrost naturalny w porównaniu do poprzedniego roku wyniósł 2,3%. W roku tym urodziło się 172 dzieci, a zmarło 156 osób (odnotowano 2 zgony niemowląt). Według danych za 2011 rok liczba zatrudnionych pracowników wynosiła 2086, a liczba osób pracujących na własny rachunek wynosiła 190. Średnie miesięczne wynagrodzenie w 2011 roku wynosiło 4725 ILS (średnia krajowa 7964 ILS). Zasiłki dla bezrobotnych pobierało 26 osób, w tym 14 mężczyzn (średni wiek: 43 lata). Świadczenia emerytalne oraz rentowe pobierało 288 osób, a zapomogi społeczne 745 osób[8][9].

Populacja pod względem wieku (2010)
Wiek (w latach)Procent populacji w %
0 – 411,9
5 – 912,0
10 – 1412,6
15 – 1911,6
20 – 2917,1
30 – 4418,2
45 – 5910,9
60 – 641,8
65 –3,9


Źródło danych: Central Bureau of Statistics.

Gospodarka

Lokalna gospodarka opiera się głównie na handlu i rzemiośle. Część mieszkańców dojeżdża do pracy w pobliskich strefach przemysłowych.

Transport

Z miejscowości wyjeżdża się na południowy wschód na drogę nr 754, którą jadąc na północny wschód dojeżdża się do miasteczka Kefar Kanna i dalej na drogę ekspresową nr 77, lub jadąc na południowy zachód na drogę nr 79. W 2011 roku w miejscowości było zarejestrowanych 1929 pojazdów silnikowych, w tym 1290 samochodów osobowych (średnia wieku samochodów prywatnych wynosiła 10 lat). W roku tym w mieście doszło do 4 wypadków drogowych[8].

Architektura

Pierwotnie była to wioska rolnicza, jednak wraz ze wzrostem liczebności mieszkańców zaprzestano gospodarki rolnej. Kolejne domy budowano w sposób chaotyczny, bez zintegrowanej infrastruktury, która umożliwiałaby korzystanie z budynków publicznych i usług komunalnych. Trudny teren górski utrudnia budownictwo i spowalnia tworzenie infrastruktury.

Edukacja i religia

W miejscowości są dwie szkoły podstawowe i jedna szkoła średnia, do których w 2010 roku uczęszczało 2 tys. uczniów[10]. Na obrzeżach miejscowości znajduje się przypuszczalny grobowiec proroka Jonasza. Od średniowiecza miejsce to jest regularnie odwiedzane przez wierzących Żydów.

Uwagi

  1. Zobacz: Księga Jozuego 19,13: „a stąd znów przechodziła ku wschodowi, ku wschodzącemu słońcu, do Gat-Hachefer, do Et-Kasim i biegła dalej do Rimmon, zwracając się do Nea”. Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.
  2. Zobacz: 2 Księga Królewska 14,25: „To on przywrócił granice Izraela od Wejścia do Chamat aż do morza Araby - zgodnie ze słowem Pana, Boga Izraela, które wypowiedział przez sługę swego Jonasza, syna Amittaja, proroka pochodzącego z Gat-ha-Chefer.” Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.

Przypisy

  1. Palmer 1881 ↓, s. 413.
  2. Hütteroth 1977 ↓, s. 188.
  3. Guérin 1880 ↓.
  4. Conder 1881 ↓, s. 363.
  5. Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP (ang.). W: United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2015-01-11].
  6. Chaim Herzog: Arab-Israeli Wars. New York: Vintage Books/Random House, 1984, s. 89-91. ISBN 0-394-71746-5.
  7. Mo'atza Mekomit (ang.). W: Flags of the World [on-line]. [dostęp 2012-11-30].
  8. a b Dane statystyczne Maszhad (hebr.). W: Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2015-01-12].
  9. Welcome To Mashhad (hebr.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-11-30].
  10. Maszhad (hebr.). W: Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-11-30].

Bibliografia

  • Claude Reignier Conder, Herbert H. Kitchener: The Survey of Western Palestine: Memoirs of the Topography, Orography, Hydrography, and Archaeology. London: Committee of the Palestine Exploration Fund., 1881. [dostęp 2015-01-12]. (ang.)
  • Victor Guérin: Description Géographique Historique et Archéologique de la Palestine. Paris: Imprimé par autorisation de l'empereur à l'Impr. impériale, 1880.
  • Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Erlangen: Erlanger Geographische Arbeiten, 1977. ISBN 3-920405-41-2.
  • E.H. Palmer, Walter Besant: The survey of western Palestine. London: Committee of the Palestine Exploration Fund., 1881. [dostęp 2015-01-12]. (ang.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Israel location map.svg
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
English (en):
 
The 1949 armistice line, aka the "Green Line" or "pre-67 borders"
 
Borders of the Israeli-annexed East Jerusalem and Golan Heights
 
Non-Israeli borders
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Mashhad, Israel (5).jpg
Autor: Hanay, Licencja: CC BY-SA 3.0
משהד היא מועצה מקומית ערבית במחוז הצפון בישראל.