Masiewo (gmina)
| gmina wiejska | |
| 1921-39[1] | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | (1919–20: okręg brzeski) |
| Powiat | do 1920: prużański |
| Siedziba | |
Portal  Polska | |
Masiewo (lub gmina masiewska[2]; od 1945 Narewka[3]) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. białostockim (obecnie na pograniczu Polski i Białorusi). Nazwa wsi pochodzi od wsi Masiewo, jednak siedzibą władz gminy była Narewka[4].
Początkowo gmina należała do powiatu prużańskiego. 12 grudnia 1920 r. została przyłączona do nowo utworzonego powiatu białowieskiego pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych[5]. Gmina Masiewo została wraz z całym powiatem przyłączona 19 lutego 1921 roku do (utworzonego 14 sierpnia 1919 roku) województwa białostockiego. Od 19 lutego 1921 była jedną z zaledwie trzech gmin powiatu białowieskiego, a po jego zniesieniu z dniem 1 sierpnia 1922 roku została przyłączona do powiatu bielskiego w tymże województwie[6]. 1 października 1934 roku do gminy Masiewo przyłączono część obszaru zniesionej gminy Łosinka[7]. Gmina obejmowała połacie Puszczy Białowieskiej.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 5237 osób, wśród których 683 było wyznania rzymskokatolickiego, 3735 prawosławnego, 9 ewangelickiego a 810 mojżeszowego. Jednocześnie 2555 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 2048 białoruską, 622 żydowską, 10 rosyjską. Był także jeden Rusin i Słowak. W gminie było 863 budynków mieszkalnych[8].
Po wojnie obszar gminy Masiewo został przedzielony granicą państwową; zachodnia połowa pozostała w Polsce (łącznie z siedzibą Narewką), natomiast wschodnia (ok. 10 000 ha) weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. Polską część dotychczasowej gminy Masiewo przekształcono w gminę Narewka, do której przyłączono także 25 miejscowości z dawnej gminy Tarnopol z powiatu wołkowyskiego[9].
Przypisy
- ↑ Od 1921 jednostka administracyjna utworzonego w 1919 r. polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej obszar gminy częściowo poza granicami Polski.
- ↑ forma przymiotnikowa była często pisana wielką literą
- ↑ Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej: Praca zespołowa pod redakcją prof. Stanisława Srokowskiego. Warszawa: Biblioteka Samorządowca Nr 77, 1948.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 43
- ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 56, poz. 504
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 70, poz. 675
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 8.
- ↑ Pismo Starosty Powiatowego (R. Woźniaka) w Bielsku Podlaskim do Urzędu Wojewódzkiego (Wydział Ogólny) w Białymstoku (Nr O.Org.I-3&5&45 z 14.3.1945 r.) z dnia 29 marca 195
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).