Maskowanie (wojsko)

Maskujący się żołnierz

Maskowanie – rodzaj zabezpieczenia bojowego obejmujący ogół działań zmierzających do wprowadzenia przeciwnika w błąd lub ukrycia wojsk własnych (gotowości bojowej, ukompletowania, działań), sprzętu bojowego, obiektów fortyfikacyjnych i tyłowych oraz działań i zamiarów dowództwa^[1],^[2].

Cele maskowania osiąga się poprzez:

• ukrywanie^[1][2],
• pozorowanie^[1][2],
• działania demonstracyjne^[1][2],
• dezinformację^[1][2],

Maskowanie powinno być:

• aktywne – polega na nieustannym wprowadzaniu przeciwnika w błąd co do zamiaru, położenia i działania wojsk oraz obiektów poprzez ich zakrycie i imitację oraz działania demonstracyjne,
• ciągłe – prowadzenie przedsięwzięć maskujących bez przerwy w każdej sytuacji, na wszystkich etapach walki, a przy maskowaniu różnych urządzeń i obiektów stałych we wszystkich okresach ich projektowania, budowy i eksploatacji,
• wiarygodne – prowadzone przedsięwzięcia muszą być prawdopodobne, naturalne, odpowiadać warunkom terenowym, porze roku i konkretnej sytuacji,
• różnorodne – brak szablonowości podczas wykonywania przedsięwzięć maskujących, niestosowanie jednakowych, często powtarzających się, zamaskowanych obiektów,

Rodzaje maskowania:

• maskowanie taktyczne (bezpośrednie);
• maskowanie operacyjne;
• maskowanie strategiczne^[3].

Środki maskowania:

• sprzęt, technika bojowa, składy i zapasy amunicji i sprzętu, sprzęt etatowy i sprzęt przeznaczenia wojskowego wykorzystywany do maskowania obiektów^[2],
• odzież maskującą, maski etatowe, makiety techniki i uzbrojenia, rożki kątowe, pokrycia pochłaniające fale radiowe i elektroniczne, ekrany cieplne, zagłuszacze, zasłony dymowe, farby itp.^[2].

Maskowanie sprzyja osiągnięciu niespodziewanych dla przeciwnika działań wojsk (sił) własnych, utrzymaniu gotowości bojowej, utrzymaniu gotowości bojowej i podwyższaniu żywotności (odporności na uderzenia przeciwnika)^[2].

Podstawą osiągnięcia celów maskowania jest dyscyplina maskowania. Polega ona na dokładnym i wykonywanym we właściwym czasie przedsięwzięć maskowania, przestrzeganiem zasad maskowania przez wszystkie rodzaje wojsk i służb, związki taktyczne, oddziały i pododdziały oraz pojedynczych żołnierzy. Szczególną uwagę na przedsięwzięcia maskowania muszą zwracać wszelkiego rodzaju rozpoznania^[2]. Sukces maskowania osiąga się poprzez opracowanie, odpowiadającego konkretnym warunkom planu (na szczeblu armii) i jego dokładna realizacja oraz prowadzenie nieprzerwanej kontroli jego realizacji przez organy armijne^[3]. Przyjęte przez dowódcę w planie maskowania przedsięwzięcia są rozpracowywane przez sztab dla podległych związków taktycznych, oddziałów, sił rodzajów wojsk i służb. Realizacja ich wykonywana jest przez wojska, pododdziały saperów i przez jednostki maskowania^[3].

Przypisy

Bibliografia

• [red.] Marian Laprus: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 215. ISBN 83-11-06229-3.
• Słownik podstawowych terminów wojskowych. Warszawa: MON, SG WP, sygn. Szt. Gen. 815/77, 1977, s. M 6-7.
• S.G. Szapkin [red.]: Słowar wojennych terminow. Moskwa: Wojeizdat, 1988, s. 153.
• W.A. Maculenko: Operatiwnaja maskirowka wojsk. Moskwa: Wojeizdat, 1975, s. 4.

Linki zewnętrzne

• Teoria kamuflażu – artykuł omawiający podstawy teoretyczne, historię i najnowsze trendy rozwoju wzorów kamuflażowych.