Massimo Di Giorgio
 | ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 22 marca 1958 Udine | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 192 cm | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Massimo Di Giorgio (ur. 22 marca 1958[1] w Udine) – włoski lekkoatleta, specjalista skoku wzwyż, mistrz igrzysk śródziemnomorskich i medalista halowych mistrzostw Europy.
Kariera sportowa
Zajął 4. miejsce w skoku wzwyż na mistrzostwach Europy juniorów w 1975 w Atenach[2][3]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1978 w Mediolanie zajął 15. miejsce[4], a na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze nie zakwalifikował się do finału[5]. Zajął 9. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu[6].
Zwyciężył na igrzyskach śródziemnomorskich w 1979 w Splicie[7]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1980 w Sindelfingen zajął 23. miejsce[8].
Zajął 3. miejsce w finale pucharu Europy w 1981 w Zagrzebiu[9], a w zawodach pucharu świata w 1981 w Rzymie zajął 6. miejsce[10]. Zajął 8. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie[11] oraz odpadł w kwalifikacjach na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach[12].
Zdobył brązowy medal (ex aequo z Mirosławem Włodarczykiem z Polski) na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie, przegrywając jedynie z reprezentantami Republiki Federalnej Niemiec Carlo Thränhardtem i Gerdem Nagelem[13].
Był mistrzem Włoch w skoku wzwyż w 1979, 1980 i 1982[14], a w hali w 1978, 1979, 1982 i 1983[15], a także halowym mistrzem Francji w 1983[16].
Pięciokrotnie poprawiał rekord Włoch w skoku wzwyż, doprowadzając go do wyniku 2,30 m, uzyskanego 13 czerwca 1981 w Udine[17].
Rekordy życiowe Di Giorgio[1][18]:
- skok wzwyż – 2,30 m (13 czerwca 1981, Udine)
- skok wzwyż (hala) – 2,27 m (20 lutego 1983, Paryż)
Przypisy
- ↑ a b Massimo Di Giorgio w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-11-04].
- ↑ European Junior Championships 1975, wjah.co.uk [dostęp 2021-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-17] (ang.).
- ↑ European Athletics U20 Championships Tallinn 2021. Statistics Handbook, European Athletics, s. 126 [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 404 [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 555 [dostęp 2021-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 407 [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ 1979 – Split (YUG), 15/29 septembre, cijm.org.gr, s. 3 [dostęp 2021-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-24] (fr.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 410 [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ European Cup A Final and Super League (Men), GBRAthletics [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010, IAAF, s. 40 [dostęp 2021-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 416–417 [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 563–564 [dostęp 2021-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 420 [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ Italian Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ Italian Indoor Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ French Indoor Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-11-04] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 95. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
- ↑ Massimo Di Giorgio, Track and Field Statistics [dostęp 2021-11-04] (ang.).
|
- ↑ Nie rozegrano
|
Flagi obok nazwisk oznaczają zwycięzcę innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
