Massimo Girotti

Massimo Girotti
Ilustracja
Massimo Girotti (1943)
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1918
Mogliano

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 2003
Rzym

Zawód

aktor, piłkarz wodny

Współmałżonek

Marcella Girotti

Lata aktywności

1939-2003

Massimo Girotti (ur. 18 maja 1918[1] w Mogliano[2], zm. 5 stycznia 2003[3] w Rzymie[4]) – włoski aktor filmowy i teatralny, także piłkarz wodny, nazywany „włoskim Paulem Newmanem”[5][6].

Życiorys

Wczesne lata

Był studentem wydziału prawa, z atletyczną budową ciała, kiedy został mistrzem pływania, ale równolegle sprawdzał się w innych dyscyplinach sportowych takich jako wioślarstwo, narciarstwo i jazda konna. Lecz jednak szczególnie odnosił sukcesy w pływaniu i piłce wodnej, w Serie A w 1935 roku, grając na pozycji bramkarza. Po ukończeniu kursu aktorstwa prowadzonego przez Teresę Franchini, występował w mniejszych teatrach.

Kariera

Podczas treningu pływania został odkryty przez reżysera Mario Soldatiego, który zaproponował mu niewielką rolę w komedii Skandal z Dorą (Dora Nelson, 1939). W następnym roku dostał rolę w melodramacie Romantyczna przygoda (Una romantica avventura, 1940). Występował także w teatrze w Rzymie, m.in. w spektaklach: Czas i rodzina Conway (1945) Johna Boyntona Priestleya i Skamieniały las (1946) Roberta Sherwooda.

Przez siedem dekad był uznany przez publiczność i krytyków[7], pracował z wieloma z najbardziej prestiżowymi włoskimi reżyserami takimi jak Roberto Rossellini, Giuseppe De Santis, Pietro Germi, Vittorio De Sica, Jean Renoir, Pier Paolo Pasolini, Bernardo Bertolucci, Alberto Lattuada, Luigi Comencini, Luigi Zampa, Ettore Scola, Liliana Cavani, Marco Ferreri, Claude Autant-Lara czy Joseph Losey. Za rolę Davide Veroli w melodramacie Ferzana Özpeteka Okna (La finestra di fronte) nagrodę David podczas 48. ceremonii wręczenia nagród David di Donatello.

Był żonaty z Marcellą, z którą miał syna Alessio i córkę Arabellę[8]. Zmarł 5 stycznia 2003 w Rzymie w wieku 84. lat na atak serca.

Filmografia

RokTytułRolaReżyser
1939Dora NelsonEnricoMario Soldati
1941La corona di ferroLicinio / ArminioAlessandro Blasetti
1942Un pilota ritornaGino RossatiRoberto Rossellini
1943Opętanie (Ossessione)Gin CostaLuchino Visconti
1949Pod niebem Sycylii (In nome della legge)Guido SchiaviPietro Germi
1950Kronika pewnej miłości (Cronaca di un amore)GuidoMichelangelo Antonioni
1952Rzym, godzina 11 (Roma, ore 11)NandoGiuseppe De Santis
1953Grzechy Rzymu (Spartaco)SpartakusRiccardo Freda
1954Zmysły (Senso)Roberto Ussoni, kuzyn LiviiLuchino Visconti
1961Romolo e RemoTytus TacjuszSergio Corbucci
1968Teoremat (Teorema)Paolo, ojciecPier Paolo Pasolini
1969MedeaKreon, król Koryntu
1972Ostatnie tango w Paryżu (Le Dernier Tango à Paris)MarcelBernardo Bertolucci
1976Niewinne (L'innocente)hrabia Stefano EganoLuchino Visconti
Pan Klein (Monsieur Klein)CharlesJoseph Losey
1981Miłosna pasja (Passione d’amore)pułkownikEttore Scola
1983Ars amandi - L'arte di amareOvidWalerian Borowczyk
1985Quo vadis? (miniserial TV)Aulus PlaucjuszFranco Rossi
1994Potwór (Il mostro)zasłużony obywatelRoberto Benigni
2003Okna (La finestra di fronte)Davide VeroliFerzan Özpetek

Przypisy

  1. ↑ Massimo Girotti. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
  2. ↑ Massimo Girotti - Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-07-30]. (rum.).
  3. ↑ Massimo Girotti topic. FamousFix. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
  4. ↑ Massimo Girotti. ČSFD.cz. [dostęp 2016-07-30]. (cz.).
  5. ↑ Massimo Girotti. MYmovies. [dostęp 2016-07-30]. (wł.).
  6. ↑ Who is Massimo Girotti dating?. FamousFix. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
  7. ↑ Obituary: Massimo Girotti. The Guardian. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
  8. ↑ Who is Massimo Girotti (actor)?. Omnilexica. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Ossessione-1943-Girotti.png
Screenshot from the film Ossessione (1943) with Massimo Girotti.