Masters (snooker)
The Masters (pełna nazwa od 2022 roku Cazoo Masters) − jeden z najbardziej prestiżowych turniejów snookerowych. Mimo że jest to turniej nierankingowy, zwycięstwo w nim jest bardzo cenione przez graczy, ponieważ w turnieju bierze udział tylko pierwsza 16 światowego rankingu (są przewidziane tylko dwa miejsca dla zawodników spoza szesnastki). Jest to również turniej o największej puli nagród, zaraz po mistrzostwach świata.
Turniej
Początkowo do udziału w Mastersie zapraszanych było tylko pierwszych szesnastu zawodników ze światowego rankingu oraz dwóch graczy z dzikimi kartami: jedną można było dostać po przejściu eliminacji, a drugą przyznawał organizator. W edycji 2007 zmieniono trochę tę zasadę: w turnieju wzięło udział 19 zawodników, z czego pierwsza trzynastka listy rankingowej miała zapewnione miejsce w pierwszej rundzie. Zawodnicy z miejscami 14, 15 i 16 na liście rankingowej musieli zagrać jeden mecz więcej z zawodnikami, którzy otrzymali dzikie karty. Jedna dzika karta została wywalczona w eliminacjach przez Stuarta Binghama, zaś dwie kolejne otrzymali od organizatorów: Jimmy White oraz Ding Junhui.
Pierwszy turniej Masters został rozegrany w 1975 roku w Londynie. Turniej rozgrywany jest zwykle w styczniu. Najwięcej, bo aż 7 razy zwyciężał w tej imprezie Ronnie O’Sullivan. Puchar Masters od 2017 roku nosi nazwę Paul Hunter Trophy[1].
Turniej Masters wraz z UK Championship i mistrzostwami świata tworzy nieformalnie tzw. Triple Crown − zestaw najbardziej prestiżowych turniejów snookerowych w danym roku, stanowiący odpowiednik Wielkiego Szlema w tenisie.
Nagrody
Mimo iż jest to turniej nierankingowy, to ma on zaraz po mistrzostwach świata największą pulę nagród:
Zwycięzca: £250 000
II Miejsce: £100 000
Półfinalista: £60 000
Ćwierćfinalista: £30 000
Last 16: £15 000
Najwyższy brejk turnieju: £15 000
Łączna pula nagród: £725 000
Wyniki finałów
Przypisy
- ↑ Paul Hunter: Masters trophy renamed in honour of ex-champion, bbc.com, dostęp 20 kwietnia 2016 (ang.)
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Autor: Maciej Jaros (commons: Nux, wiki-pl: Nux), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Snookerowy trójkąt z czerwonych bil.