Masters Tournament
 | Ten artykuł należy dopracować |
| Informacje | |
| Miejsce | |
|---|---|
| Inauguracja | |
| Pole | Augusta National Golf Club |
| Par | 72 |
| Format | Stroke Play |
| Pula nagród | $11 mln |
| Aktualny mistrz | |
| Sergio García | |
The Masters Tournament, także The Masters, lub The U.S. Masters – jeden z czterech największych turniejów golfowych mężczyzn (obok U.S. Open, The Open Championship, oraz PGA Championship), zaliczanych do Wielkiego Szlema. Odbywa się jako pierwszy, spośród pozostałych turniejów, w pierwszym pełnym tygodniu kwietnia. Jest rozgrywany raz w roku, w tym samym miejscu – na polach golfowych Augusta National Golf Club (jest to prywatny klub golfowy w Augusta, USA). Masters powstał dzięki inicjatywie Clifforda Robertsa i Bobby’ego Jonesa[1], którzy zaprojektowali go wraz z architektem Alisterem MacKenzie Augusta National. Turniej jest wliczany do klasyfikacji przez PGA Tour, PGA European Tour i Japan Golf Tour. Liczba zawodników jest mniejsza, w porównaniu do innych głównych turniejów, ponieważ dawniej nie odbywały się tu kwalifikacje – do Augusta National Golf Club obowiązywało zaproszenie.
Turniej cechuje się wieloma tradycjami. Zielona marynarka jest przeznaczona dla zwycięzcy każdej edycji i musi zostać zwrócona do budynku klubu po upływie roku. Champions dinner, zainaugurowany przez Bena Hogana, odbywa się we wtorek przed turniejem i jest otwarty jedynie dla zwycięzców, a także dla niektórych członków zarządu Augusta National Golf Club. Począwszy od 1963, legendarni golfiści, zazwyczaj zawodnicy z wcześniejszych edycji, podczas trwania pierwszego poranka zawodów, wykonują uderzenie początkowe. W ciągu ostatnich lat byli nimi m. in.: Sam Snead, Byron Nelson, czy Arnold Palmer.
Masters Tournament najwięcej razy wygrywał Jack Nicklaus – dokonał tego sześciokrotnie, między 1963 a 1986 rokiem. Inni wielokrotni zwycięzcy to Tiger Woods, który wygrywał turniej pięciokrotnie oraz Arnold Palmer, który triumfował czterokrotnie[2]. Pierwszym zwycięzcą spoza USA został Gary Player z RPA w roku 1961.
Forma turnieju
Masters Tournament jest pierwszym w roku kalendarzowym turniejem golfowym, spośród czterech głównych imprez podobnej klasy. Od roku 1940 rozgrywa się go w ten sposób, by ostatnia runda odbywała się w drugą niedzielę kwietnia[1]. Z tego powodu, że startuje tu najmniej zawodników (w porównaniu do innych turniejów głównych), konkurenci grają trójkami przez 36 dołków (pierwsze dwa dni). Po tej liczbie dołków stawka graczy zostaje zredukowana. Do dalszego etapu przechodzą zawodnicy, którzy zmieścili się w obrębie premiowanych kategorii. Zasady te obowiązują od turnieju, który miał miejsce w 1961[3].
Zwycięzcy
Pierwszym zwycięzcą Masters Tournament był Horton Smith. Dokonał tego w 1934 roku (powtórzył zwycięstwo w 1936). W obecnej edycji (Masters Tournament 2009) triumfował Ángel Cabrera, po trójstronnym playoffie z Kennym Perrym i Chadem Campbellem. Zawodnikiem, który wygrał turniej najwięcej, sześć razy, był Jack Nicklaus[4].
| Rok | Zwycięzca | Kraj | Do par | Różnica |
|---|---|---|---|---|
| 2020 | Dustin Johnson |  Stany Zjednoczone | -20 | 5 |
| 2019 | Tiger Woods (5) | Stany Zjednoczone | -13 | 1 |
| 2018 | Patrick Reed | Stany Zjednoczone | -15 | 1 |
| 2017 | Sergio García |  Hiszpania | -9 | Playoff (2) |
| 2016 | Danny Willett |  Anglia | -5 | 3 |
| 2015 | Jordan Spieth | Stany Zjednoczone | -18 | 4 |
| 2014 | Bubba Watson (2) | Stany Zjednoczone | -8 | 3 |
| 2013 | Adam Scott |  Australia | -9 | Playoff (2) |
| 2012 | Bubba Watson | Stany Zjednoczone | -10 | Playoff (2) |
| 2011 | Charl Schwartzel |  Południowa Afryka | -14 | 2 |
| 2010 | Phil Mickelson (3) | Stany Zjednoczone | -16 | 4 |
| 2009 | Ángel Cabrera |  Argentyna | -12 | Playoff (3) |
| 2008 | Trevor Immelman | Południowa Afryka | -8 | 3 |
| 2007 | Zach Johnson | Stany Zjednoczone | +1 | 2 |
| 2006 | Phil Mickelson (2) | Stany Zjednoczone | -7 | 2 |
| 2005 | Tiger Woods (4) | Stany Zjednoczone | -12 | Playoff (2) |
| 2004 | Phil Mickelson | Stany Zjednoczone | -9 | 1 |
| 2003 | Mike Weir |  Kanada | -7 | Playoff (2) |
| 2002 | Tiger Woods (3) | Stany Zjednoczone | -12 | 3 |
| 2001 | Tiger Woods (2) | Stany Zjednoczone | -16 | 2 |
| 2000 | Vijay Singh |  Fidżi | -10 | 3 |
| 1999 | José María Olazábal (2) | Hiszpania | -8 | 2 |
| 1998 | Mark O’Meara | Stany Zjednoczone | -9 | 1 |
| 1997 | Tiger Woods | Stany Zjednoczone | -18 | 12 |
| 1996 | Nick Faldo (3) | Anglia | -12 | 5 |
| 1995 | Ben Crenshaw (2) | Stany Zjednoczone | -14 | 1 |
| 1994 | José María Olazábal | Hiszpania | -9 | 2 |
| 1993 | Bernhard Langer (2) |  Niemcy | -11 | 4 |
| 1992 | Fred Couples | Stany Zjednoczone | -13 | 2 |
| 1991 | Ian Woosnam |  Walia | -11 | 1 |
| 1990 | Nick Faldo (2) | Anglia | -10 | Playoff (2) |
| 1989 | Nick Faldo | Anglia | -5 | Playoff (2) |
| 1988 | Sandy Lyle |  Szkocja | -7 | 1 |
| 1987 | Larry Mize | Stany Zjednoczone | -3 | Playoff (3) |
| 1986 | Jack Nicklaus (6) | Stany Zjednoczone | -9 | 1 |
| 1985 | Bernhard Langer | Niemcy | -6 | 2 |
| 1984 | Ben Crenshaw | Stany Zjednoczone | -11 | 2 |
| 1983 | Seve Ballesteros (2) | Hiszpania | -8 | 4 |
| 1982 | Craig Stadler | Stany Zjednoczone | -4 | Playoff (2) |
| 1981 | Tom Watson (2) | Stany Zjednoczone | -8 | 2 |
| 1980 | Seve Ballesteros | Hiszpania | -13 | 4 |
| 1979 | Fuzzy Zoeller | Stany Zjednoczone | -8 | Playoff (3) |
| 1978 | Gary Player (3) | Południowa Afryka | -11 | 1 |
| 1977 | Tom Watson | Stany Zjednoczone | -12 | 2 |
| 1976 | Raymond Floyd | Stany Zjednoczone | -17 | 8 |
| 1975 | Jack Nicklaus (5) | Stany Zjednoczone | -12 | 1 |
| 1974 | Gary Player (2) | Południowa Afryka | -10 | 2 |
| 1973 | Tommy Aaron | Stany Zjednoczone | -5 | 1 |
| 1972 | Jack Nicklaus (4) | Stany Zjednoczone | -2 | 3 |
| 1971 | Charles Coody | Stany Zjednoczone | -9 | 2 |
| 1970 | Billy Casper | Stany Zjednoczone | -9 | Playoff (2) |
| 1969 | George Archer | Stany Zjednoczone | -7 | 1 |
| 1968 | Bob Goalby | Stany Zjednoczone | -11 | 1 |
| 1967 | Gay Brewer | Stany Zjednoczone | -8 | 1 |
| 1966 | Jack Nicklaus (3) | Stany Zjednoczone | E | Playoff (3) |
| 1965 | Jack Nicklaus (2) | Stany Zjednoczone | -17 | 9 |
| 1964 | Arnold Palmer (4) | Stany Zjednoczone (4) | -12 | 6 |
| 1963 | Jack Nicklaus | Stany Zjednoczone | -2 | 1 |
| 1962 | Arnold Palmer (3) | Stany Zjednoczone | -8 | Playoff (3) |
| 1961 | Gary Player | Południowa Afryka | -8 | 1 |
| 1960 | Arnold Palmer (2) | Stany Zjednoczone | -6 | 1 |
| 1959 | Art Wall Jr. | Stany Zjednoczone | -4 | 1 |
| 1958 | Arnold Palmer | Stany Zjednoczone | -4 | 1 |
| 1957 | Doug Ford | Stany Zjednoczone | -5 | 3 |
| 1956 | Jack Burke Jr. | Stany Zjednoczone | +1 | 1 |
| 1955 | Cary Middlecoff | Stany Zjednoczone | -9 | 7 |
| 1954 | Sam Snead (3) | Stany Zjednoczone | +1 | Playoff (2) |
| 1953 | Ben Hogan (2) | Stany Zjednoczone | -14 | 5 |
| 1952 | Sam Snead (2) | Stany Zjednoczone | -2 | 4 |
| 1951 | Ben Hogan | Stany Zjednoczone | -8 | 2 |
| 1950 | Jimmy Demaret (3) | Stany Zjednoczone | -5 | 2 |
| 1949 | Sam Snead | Stany Zjednoczone | -6 | 3 |
| 1948 | Claude Harmon | Stany Zjednoczone | -9 | 5 |
| 1947 | Jimmy Demaret (2) | Stany Zjednoczone | -7 | 2 |
| 1946 | Herman Keiser | Stany Zjednoczone | -6 | 1 |
| 1943-45: Turniej nie odbył się z powodu II wojny światowej | ||||
| 1942 | Byron Nelson (2) | Stany Zjednoczone | -8 | Playoff (2) |
| 1941 | Craig Wood | Stany Zjednoczone | -8 | 3 |
| 1940 | Jimmy Demaret | Stany Zjednoczone | -8 | 4 |
| 1939 | Ralph Guldahl | Stany Zjednoczone | -9 | 1 |
| 1938 | Henry Picard | Stany Zjednoczone | -3 | 2 |
| 1937 | Byron Nelson | Stany Zjednoczone | -5 | 2 |
| 1936 | Horton Smith (2) | Stany Zjednoczone | -3 | 1 |
| 1935 | Gene Sarazen | Stany Zjednoczone | -6 | Playoff (2) |
| 1934 | Horton Smith | Stany Zjednoczone | -4 | 1 |
Cyfry w nawiasie pokazują ilu graczy brało udział w playoffie, natomiast cyfry przy nazwiskach zawodników określają, który raz gracz triumfuje w turnieju.
Przypisy
- ↑ a b History at a Glance. www.masters.org. [dostęp 2008-04-13].
- ↑ Golf Major Championships - Masters, golfmajorchampionships.com [dostęp 2022-04-26].
- ↑ Cut Information. www.masters.org. [dostęp 2008-01-21].
- ↑ Masters: Host Courses and Winners. [dostęp 2008-28-11].zły zapis daty dostępu
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Autor: pocketwiley, Licencja: CC BY 2.0
The logo for the Masters Tournament made of flowers, in front of the clubhouse of the Augusta National Golf Club.
Autor: pocketwiley, Licencja: CC BY 2.0
Jack Nicklaus walks up to his ball on the 9th hole of the par-3 course at Augusta National Golf Club during the 2006 par-3 contest. Nicklaus was playing along with Andy North and Tom Watson as a non-competitor in the contest. Nicklaus had his grandson take (and sink) the the putt, a sequence which can be seen on a video posted to youtube, Jack Nicklaus - Augusta 2006.
