Mastos
Mastos (stgr. μαστός – dosł. „pierś”, lm. mastoi) – starogreckie naczynie do picia, rodzaj bezstopkowej parabolicznej czarki z dwoma bocznymi uchwytami.
Miał postać piersi kobiecej z wyraźnie zaznaczonym sutkiem (stąd nazwa) i uniesionymi imadłami. Forma ceramiczna powstała w Koryncie, lecz przejęta przez garncarzy attyckich i stosowana głównie w tamtejszej ceramice pod koniec VI i w V stuleciu p.n.e.; eponimiczna dla dekoratora wyodrębnionego jako Malarz Mastosu. Naczynie zasadniczo wykonywane w technice czarnofigurowej, niekiedy białogruntowane; rzadkie egzemplarze czerwonofigurowe[1]. Wysokość jego nie przekraczała kilkunastu centymetrów.
Formą zbliżoną jest wyposażony w wąską, płaską podstawę mastoid, podobny do skyfosu.
Przypisy
Bibliografia
- Maria Ludwika Bernhard: Greckie malarstwo wazowe. Wrocław: Ossolineum, 1966, s. 20
- Wolfgang Schiering: Die griechischen Tongefässe. Gestalt, Bestimmung und Formenwandel. Berlin: Mann, 1983, s. 151
Media użyte na tej stronie
Autor: National Museum in Warsaw, Licencja: CC0
Attycka amfora szyjowa czarnofigurowa (142328 MNW), malarz Diosfosa, 500- 475 p. Chr., Strona A: Peleus oddający Achillesa na wychowanie Chironowi, obok pies; strona B: Hermes z kaduceuszem, Maia i baran; postaciom towarzyszą inskrypcje. Warszawa
Autor:
Cup with a young woman (probably a maenad) playing the pipes (double flutes).