Masyw korsykański

Masyw korsykański – należy do Alpidów Zachodnich. Ma cechy masywu śródgórskiego, oddziela Morze Tyrreńskie od zachodniej części Morza Śródziemnego, tworząc na powierzchni wyspy Korsykę i Sardynię.

Masyw korsykański (tak jak tworzone przez niego wyspy) zbudowany jest głównie ze skał krystalicznych i sfałdowanych skał palozoicznych^[1].

Północno-wschodnią część Sardynii buduje masyw gnejsowo-granitoidowy, zachodnią sfałdowane osady paleozoiczne, przykryte na północy osadami jury i kredy oraz trzeciorzędowymi pokrywami skał wulkanicznych^[1].

W zachodniej części Korsyki występuje masyw gnejsowo-granitoidowy, będący przedłużeniem masywu z północno-wschodniej Sardynii. Na gnejsach zalegają osady detrytyczne i węglanowe z fauną kambryjską, a na nich dyskordantnie zalegają osady ordowiku i syluru^[2].

W wyniku mezozoicznych ruchów tektonicznych nastąpiło podzielenia masywu korsykańskiego na bloki, z których niektóre zostały obniżone, a inne podniesione. Ruchy trzeciorzędowe spowodowały powstanie rowów tektonicznych wypełnionych osadami neogenu i czwartorzędu^[2].

• 

  Granitowe krajobrazy Korsyki

• 

  Granitowe skałki na Korsyce

• 

  Granitowe wybrzeża Korsyki

• 

  Granitowe wybrzeża Korsyki

• 

  Granity na Sardynii

• Granitowe wybrzeża Sardynii

• 

  (c) Photo: Myrabella / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0

  Klify wapienne na Korsyce

• 

  Klify wapienne na Korsyce

• 

  Skały wapienne na wybrzeżu Sardynii

Przypisy

Literatura

• Włodzimierz Mizerski: Geologia regionalna kontynentów, Warszawa 2004, ISBN 83-01-14339-8
• Ewa Stupnicka: Zarys geologii regionalnej świata, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1978