Matching Mole
| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność | |
| Wydawnictwo | CBS, BBC Windsong, Cuneiform, Hux |
| Powiązania | Soft Machine, Delivery, Nucleus, Caravan, Quiet Sun |
| Byli członkowie | |
| Robert Wyatt, Dave Sinclair, Dave MacRae, Bill McCormick, Phil Miller | |
| Współpracownicy | |
| Alfreda Benge, Julie Christie | |
Matching Mole – brytyjski progresywny zespół rockowy założony przez Roberta Wyatta w październiku 1971 r.
Historia zespołu
We wrześniu 1971 r. Robert Wyatt, perkusista i wokalista zespołu Soft Machine, odszedł z grupy. Przyczyną było zmierzanie muzyków w kierunku czysto instrumentalnego zespołu jazzowego, a tym samym ograniczanie wpływu Wyatta na styl grupy i zredukowanie jego wokalnego wkładu do niektórych utworów.
W październiku Wyatt założył nowy zespół, który żartobliwie i wieloznacznie nazwał Matching Mole[1].
Do zespołu weszli następujący muzycy:
- Phil Miller – gitara; grał uprzednio w Dyble, Coxhill & the Miller Brothers oraz Delivery
- Bill MacCormick – gitara basowa; grał uprzednio w grupie Quiet Sun
- David Sinclair – instrumenty klawiszowe; grał w grupie Caravan
Już w grudniu 1971 r. grupa rozpoczęła w CBS Studios nagrywanie swojego pierwszego albumu Matching Mole.
17 stycznia 1972 r. zespół nagrał kilka własnych utworów do programu BBC Top Gear, którego emisja nastąpiła 25 stycznia.
Po występach w klubach grupa wyruszyła 19 lutego na tournée po Holandii i Belgii.
6 marca Matching Mole dokonał nagrań do programu BBC Sounds of '70's, który został wyemitowany 24 marca.
Także w tym miesiącu zespół koncertował w Holandii oraz przed kamerami TV belgijskiej. W tym samym miesiącu z zespołu odszedł Dave Sinclair, który został zastąpiony przez współpracującego z zespołem Dave'a MacRae'a.
17 kwietnia grupa dokonała kolejnych nagrań dla programu Top Gear.
Po koncertach w Anglii i Szkocji w kwietniu zespół nagrał swój najbardziej znany singel "O Caroline/Signed Curtain" wydany 8 lipca 1972 r. przez CBS.
W maju grupa koncertowała we Francji, a w czerwcu w Wielkiej Brytanii.
21 czerwca dokonali kolejnych nagrań do programu Sounds of '70's, który został wyemitowany 7 lipca.
W lipcu zespół występował w Anglii oraz w Paryżu (27 lipca). Koncert paryski został nagrany przez BBC.
13 sierpnia grupa wystąpiła na Marquee Jazz and Blues Festival w Reading[2]. Koncert okazał się katastrofą. Elektryczne pianino McCrae'a, a następnie mikrofon Wyatta zepsuły się. Koncert zamiast 45 minut trwał 15[3].
14 sierpnia rozpoczęły się sesje do drugiego albumu grupy zatytułowanego Matching Mole's Little Red Record. Płyta została wydana 27 października 1972 r.
We wrześniu zespół wyjechał do Europy, gdzie koncertował w Holandii i Belgii. Po powrocie grupa się rozwiązała:
- Phil Miller wstąpił do zespołu Hatfield & the North
- Dave MacRae wstąpił do grupy Nucleus
- Bill MacCormick grał potem grupie 801 z Manzanerą oraz współpracował m.in. z Brianem Eno
- Robert Wyatt rozpoczął karierę solową.
Dyskografia
- Matching Mole CBS 1972
- Matching Mole's Little Red Record CBS 1972
- BBC Radio 1 Live in Concert BBC Windsong 1995
- Smoke Signals Cuneiform 2001
- March Cuneiform 2002
- On the Radio Hux 2007
Bibliografia
- Michael King, Wrong Movements. A Robert Wyatt History, Allen Huotari, Wembley: SAF Publishing Ltd, 1994, ISBN 0-946719-10-1, OCLC 30736497.
Przypisy
- ↑ Tytuł można przetłumaczyć jako "pasujący pieprzyk" lub "pasujący (dobrze dobrany) kret". Okładki płyt sugerują to drugie znaczenie. Równocześnie jest to nieco zniekształcony zapis francuskiego machine molle czyli soft machine.
- ↑ Innymi zespołami były: Ten Years After, Quintessence, Wizard, Status Quo, Stray, Vinegar Joe, Stackridge, Sutherland Brothers i Quiver.
- ↑ Michael King: Wrong Movements. A Robert Wyatt History.
