Mateusz Eustachy Lubowidzki

Mateusz Eustachy Michał Lubowidzki (ur. 13 września 1789 w Dylewie, zm. 17 grudnia 1874 roku[1] w Drzewicy) – wiceprezydent Warszawy, senator Królestwa Kongresowego, radca stanu, dyrektor Wydziału Przemysłu i Handlu w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchownych i Oświecenia Publicznego w 1834 roku[2], członek Rady Stanu Królestwa Polskiego od 1837 roku[3].

Życiorys

4 listopada 1817 został mianowany przez namiestnika gen. Józefa Zajączka wiceprezydentem Warszawy. Po utworzeniu z inicjatywy Nikołaja Nowosilcowa i Aleksandra Rożnieckiego (nie bez chęci Lubowidzkiego) Biura Centralnego Policji dla Warszawy i Królestwa Polskiego, wszedł do rady tego biura jako szef policji municypalnej.

Z powodu pełnienia tej funkcji był znienawidzony szczególnie przez mniej zamożną ludność Warszawy i biedotę żydowską. Pozwalał na tortury w śledztwie, w czym odznaczał się jego zausznik Józef Mateusz Birnbaum. Posądzany był o ciągnięcie zysków z funduszy przeznaczonych na utrzymanie więźniów.

Prowadził dom otwarty, co ułatwiało mu pozyskiwanie potrzebnych informacji. Raporty składał bezpośrednio wielkiemu księciu Konstantemu w Belwederze. Odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy w 1825 roku[4].

Wieczorem 29 listopada 1830 roku, podczas ataku na Belweder, Lubowidzki został ciężko raniony przez powstańców. Umieszczony w szpitalu w koszarach ujazdowskich miał być współoskarżony w procesie Birnbauma. 1 stycznia 1831 jego brat Józef Lubowidzki uzyskał od nowego gubernatora Warszawy gen. Stanisława Wojczyńskiego pozwolenie na umieszczenie go dla dalszego leczenia w domu, co pozwoliło mu zbiec. Lubowidzki przebywał następnie w Bytomiu i Wrocławiu.

Po upadku powstania powrócił do Warszawy. Był członkiem masonerii oraz mówcą loży Astrea i jej reprezentantem w Wielkim Wschodzie Narodowym Polski (1819).

Zobacz też

Bibliografia

Przypisy

  1. Łoza podaje datę 27 lutego 1874 roku
  2. Nowy kalendarzyk polityczny na rok 1834, Warszawa, s. 164.
  3. Tomasz Demidowicz, Rada Stanu Królestwa Polskiego 1833-1841, w: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio F, Historia Vol. 43/44 (1988/1989), s. 85.
  4. Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu Św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, r. X, nr 12, Warszawa 1931, s. 284.

Media użyte na tej stronie

Medium Coat of Arms of Congress Poland.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez Avalokitesvara ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Uwaga! Jest to współczesna rekonstrukcja średniego herbu Królestwa Kongresowego