Mateusz I (patriarcha Konstantynopola)
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Kraj działania | Cesarstwo Bizantyńskie |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | sierpień 1410 Konstantynopol |
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Okres sprawowania | 1397–1410 |
| Wyznanie | prawosławne |
| Kościół | Patriarchat Konstantynopolitański |
| Wybór patriarchy | listopad 1397 |
Mateusz I, gr. Ματθαίος Α´, Matthaios I (zm. w sierpniu 1410 w Konstantynopolu) – patriarcha Konstantynopola w latach 1397–1410.
Życiorys
Mateusz I został wybrany patriarchą Konstantynopola po śmierci Kaliksta II Ksantopula, dzięki poparciu cesarza Manuela II Paleologa, w listopadzie 1397 r. W 1401 r., kiedy Tamerlan wyruszył przeciwko sułtanowi Bajazydowi I, Mateusz I, przekonany o zwycięstwie Turków, jak większość proturecko zorientowanego społeczeństwa, prawdopodobnie rozpoczął tajne negocjacje z wrogiem. Udało mu się potem z tego wytłumaczyć w encyklice, w której piętnuje upadek moralny swoich obywateli w świetle listów świętego Pawła do Koryntian[1][2].
Pod nieobecność cesarza Manuela II, który w tym czasie szukał pomocy na zachodzie, część biskupów popierająca Jana VII Paleologa, kwestionowała kompetencje Mateusza I do pełnienia funkcji patriarchy. Cztery dni po powrocie do Konstantynopola, 14 czerwca 1403 r. cesarzowi udało się zmusić opornych siłą do posłuszeństwa[3].
Patriarcha Mateusz zmarł w sierpniu 1410 r.[4]
Przypisy
Bibliografia
- Ivan Djuric: Le crépuscule de Byzance. Paryż: Maisonneuve & Larose, 1996. ISBN 2-7068-1097-1.
- Venance Grumel, Traité d'études byzantines, « La Chronologie I. », Presses universitaires de France, Paryż, 1958, s. 437.
- Donald Nicol: Les derniers siècles de Byzance. Paryż: éditions Texto, 2008.