Matka Ojczyzna

Matka Ojczyzna
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Kijów

Miejsce

Muzeum historii Ukrainy w II wojnie światowej

Typ pomnika

posąg

Styl architektoniczny

socrealizm

Projektant

Jewgienij Wuczeticz
Wasyl Borodaj

Całkowita wysokość

102 m

Data budowy

1979–1981

Data odsłonięcia

9 maja 1981

Położenie na mapie Kijowa
Mapa konturowa Kijowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Matka Ojczyzna”
Położenie na mapie Ukrainy
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego
Mapa konturowa Kijowa i obwodu kijowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Matka Ojczyzna”
Ziemia50°25′35,4″N 30°33′47,2″E/50,426500 30,563111

Matka Ojczyzna (ukr. Батьківщина-Мати) – monumentalny pomnik stojący w Kijowie, na terenie dzielnicy Peczersk. Stanowi on część Muzeum historii Ukrainy w II wojnie światowej. Statuę wykonano ze stali nierdzewnej, jej wysokość to 62 m, natomiast wraz z postumentem całość ma wysokość 102 m. Masa rzeźby wynosi 560 ton. Miecz trzymany w prawej ręce rzeźby ma 16 metrów i waży 9 ton, natomiast lewa ręka trzyma tarczę o wymiarach 13x8 metrów z godłem ZSRR.

Wewnątrz postumentu znajduje się sala pamięci, wyłożona marmurowymi płytami, na których wyryto imiona ponad 11 tysięcy żołnierzy i 200 robotników, którzy otrzymali tytuły Bohatera Związku Radzieckiego i Bohatera Pracy Socjalistycznej. Na wzgórzach wokół muzeum tradycyjnie składa się kwiaty i wieńce. Obiekt jest wpisany na listę Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem 80-382-0200[1].

Budowa pomnika

W latach 50. na terenie zajmowanym obecnie przez pomnik planowano wybudowanie pomników Włodzimierza Lenina i Józefa Stalina, każdy o wysokości 200 m. Ostatecznie jednak planów tych nie zrealizowano[2].

Miejscowa legenda głosi, że w latach 70. projektant rzeźby Jewgienij Wuczeticz odbywał rejs z grupą kijowskich dygnitarzy komunistycznych, którzy postanowili, że wysokie naddnieprzańskie zbocza to doskonałe miejsce do zbudowania pomnika wojennego. Dodatkowo, wysoka budowla miała przyćmiewać położoną nieopodal Ławrę Peczerską.

Wuczeticz miał już doświadczenie w projektowaniu pomników wojennych: spod jego ręki wyszły projekty m.in. „Matka Ojczyzna Wzywa!” w Wołgogradzie oraz posąg radzieckiego sierżanta niosącego niemiecką dziewczynkę, a także fragment Pomnika Żołnierzy Radzieckich w Treptower Park w Berlinie. Projektant zmarł jednak w 1974 r. i projekt został dokończony przez Wasyla Borodaja.

Budowa ruszyła w 1978 r. i trwała do 1981 r. Oficjalnie pomnik odsłonięto 9 maja 1981 roku, w Dzień Zwycięstwa. W ceremonii otwarcia brał udział ówczesny przywódca ZSRR, Leonid Breżniew (z pochodzenia Ukrainiec).

Budowa od samego początku wzbudzała kontrowersje. Krytykowano koszt budowy pomnika, jak i wykorzystany do niej materiał (stal nierdzewną), zwłaszcza że koniec lat 70. był początkiem załamywania się radzieckiej gospodarki, które doprowadziło ostatecznie do rozpadu ZSRR w 1991 r. Kierownik budowy Iwan Pietrowicz przyznał, że początkowe szacunki kosztów budowy, określonych na 9 milionów rubli, okazały się „zbyt optymistyczne”.

Po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości, pojawiły się głosy nawołujące do usunięcia pomnika i wykorzystania pozyskanej z niego stali na ważniejsze cele. Kontrowersje wzbudzają też koszty utrzymania pomnika: umieszczony u jego podnóża wieczny płomień, który w czasach ZSRR faktycznie płonął nieprzerwanie, zużywa tak duże ilości gazu ziemnego (do 400 m3), że obecnie zapala się go tylko podczas ważnych uroczystości państwowych. Pojawiały się też pogłoski, że pomnik stoi na niestabilnym gruncie (podobnie jak „Matka Ojczyzna Wzywa!”) i grozi zawaleniem, czemu stanowczo przeczą władze Kijowa[3][4]. Z drugiej strony, część mieszkańców Kijowa widzi rzeźbę jako hołd dla milionów Ukraińców poległych w trakcie II wojny światowej i symbol miasta.

Pierwotnie czubek miecza sięgał 108 m, jednakże po 1991 r. został on skrócony o 6 metrów, ponieważ sięgał ponad najwyższy krzyż na Ławrze Peczerskiej[5].

Na obiekcie nadal znajduje się godło ZSRR, gdyż jako miejsca pamięci związanego z II wojną światową, nie obejmują go przepisy ustaw dekomunizacyjnych uchwalonych na Ukrainie w 2015[6][7][8].

Zobacz też

Przypisy

  1. Національний_музей_історії_України_у_Другій_світовій_війні, heritage.toolforge.org [dostęp 2020-11-04].
  2. Forgotten Soviet Plans For Kyiv. Kyiv Post, 2011-07-28. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-04)].
  3. “Mother Motherland” (Kiev) and more works by Vuchetich. Wartist.org. [dostęp 2017-09-03]. (ang.).
  4. Mother Motherland Statue-Monument. ukraine-kiev-tour.com. [dostęp 2017-09-03].
  5. Ukrainian State Museum of the Great Patriotic War of 1941-1945.. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-04)].
  6. Ukraine MPs back ban on Nazi and Communist propaganda. BBC News, 2015-04-09. [dostęp 2017-09-03]. (ang.).
  7. В Минкульте объяснили, почему не демонтируют герб СССР на монументе "Родина-мать", Информационное агентство Украинские Национальные Новости (УНН) [dostęp 2020-11-04] (ros.).
  8. "Хвосты" по декоммунизации. Вятрович рассказал о дальнейшей судьбе памятника "Родина-мать", glavred.info [dostęp 2020-11-04] (ros.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Legenda pomnik.svg
Symbol pomnika do legendy mapy
Location Map Kyiv.png
Autor:
Twórcy OpenStreetMap
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Ta mapa została utworzona dzięki danym z projektu OpenStreetMap, zbieranym przez społeczność. Mapa ta może być niekompletna i zawierać błędy. Niewskazane jest poleganie wyłącznie na niej w nawigacji.
Kyiv oblast location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Districts of the Kiev region, from July 17, 2020
Aerial view of memorial complex of museum of the history of Ukraine in World War II and monument to the Motherland.jpg
Autor: Vasyatka1, Licencja: CC BY-SA 4.0
Aerial view of memorial complex of museum of the history of Ukraine in World War II and monument to the Motherland. The Cantatory Field is visible in the upper right corner. Lavrska Street is on the left.