Matragona

Matragona
Ilustracja
Matragona i Pańska Łuka (2020)
Państwo Polska
Województwo podkarpackie
PasmoBieszczady Zachodnie, Karpaty
Wysokość990 m n.p.m.
Wybitność241 m
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich
Mapa konturowa Bieszczadów Zachodnich, po lewej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Matragona”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Matragona”
Ziemia49°12′01″N 22°14′17″E/49,200278 22,238056

Matragona (990 m) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich, w paśmie granicznym[1].

Nazwa wywodzi się z języka wołoskiego (por. rum. mătrăgună – "wilcza jagoda")[2][3]. Po raz pierwszy pojawiła się w dokumentach w 1511 r[4].

Masyw Matragony tworzy krótki, przebiegający w przybliżeniu równoleżnikowo grzbiet, na zachodzie i wschodzie opierający się odpowiednio o doliny Osławy oraz Solinki. Kulminacja znajduje się w jego wschodniej części, odbiega stąd ku północy niewielkie ramię opadające do przełęczy Przysłup (749 m n.p.m.), za którą rozciąga się pasmo Wysokiego Działu. Około 1 km na zachód jest drugi, niższy wierzchołek (903 m n.p.m.). Stoki są strome, najbardziej w dolinie Solinki. Wyjątkiem jest południowe zbocze, które poniżej 800 m n.p.m. znacznie łagodnieje, a następnie łączy się z głównym grzbietem pasma granicznego[1]. Cały masyw porasta bukowy las, ale znajdują się w nim zarastające polanki, z których rozciągają się ograniczone panoramy widokowe[4].

Matragona znajduje się na granicy miejscowości Żubracze i Maniów. Nie biegną przez nią żadne znakowane szlaki turystyczne, wytrawni turyści mogą jednak wejść na szczyt drogą do zrywki drzewa z Maniowa[4].

W 1992 powstał w Sanoku zespół Orkiestra Jednej Góry Matragona, którego nazwa i muzyka inspirowana jest tym miejscem[5].

Galeria

Przypisy

  1. a b Bieszczady. Mapa turystyczna 1:50 000. Kraków: Compass. ISBN 978-83-7605-070-6.
  2. Wojciech Krukar "Przyczynek nazewniczy do historii osadnictwa dorzecza górnego Sanu" [1]
  3. Rieger J. (1995). Słownictwo i nazewnictwo łemkowskie. Warszawa: Semper, str.177
  4. a b c Bieszczady : przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 1997. ISBN 83-85557-40-7.
  5. Piotr Piegza. Matragona uczy tolerancji. Wywiad z Maciejem Harną. „Tygodnik Sanocki”. Nr 14 (282), s. 7, 4 kwietnia 1997. 

Media użyte na tej stronie

Relief Map of Poland.svg
Autor: TUBSEmail Silk.svg Gallery, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Poland
POL województwo podkarpackie flag.svg
Flaga województwa podkarpackiego
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle , U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Matragona Berdo B1.JPG
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Od lewej:Berdo, dolina Solinki i Matragona. Widok z miejscowości Żubracze
Zubracze Matragona.jpg
Autor: Adrian Tync, Licencja: CC BY-SA 4.0
Matragona, widok z zachodu, z Żubraczego, z lewej strony niższy wierzchołek
Mapa Bieszczadów.png
Mapa Bieszczadów
Matragona B1.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Matragona, widok z miejscowości Żubracze, z doliny Solinki
Matragona Panska Luka.jpg
Autor: Adrian Tync, Licencja: CC BY-SA 4.0
Matragona (z lewej) i Pańska Łuka (987 m) widziane z bieszczadzkiej kolejki leśnej, na trasie Żubracze–Balnica, okolica 28.8 kilometra
Matragona B2.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Matragona. Widok z wieży widokowej na Przysłupcu