Matthäus Hetzenauer
 gefreiter | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 grudnia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 października 2004 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1943–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | strzelec wyborowy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Matthäus Hetzenauer (ur. 1924 w Brixen im Thale w Austrii, zm. 2004 tamże) – żołnierz niemiecki austriackiego pochodzenia. Zabił oficjalnie z karabinu snajperskiego 345 żołnierzy Armii Czerwonej i uznawany jest za najbardziej skutecznego strzelca wyborowego Wehrmachtu[1].
Służba wojskowa
Powołany do wojska 27 marca 1943 ukończył przeszkolenie podstawowe 1 lipca 1943 z umiejętnością obsługi średnich moździerzy[2]. Następnie został skierowany na specjalne szkolenie strzelców wyborowych na poligonie „Seetaler Alpe” niedaleko Judenburga w kraju związkowym Styria w Austrii[3][4]. Po zakończeniu szkolenia został skierowany na front wschodni do 3 Dywizji Górskiej, 144 pułk, 3 batalion. W tej samej dywizji służył drugi z najlepszych strzelców wyborowych Wehrmachtu z 257 oficjalnie uznanymi trafieniami Josef Allerberger[5]. 17 kwietnia 1944 ranny w głowę i otrzymał czarną odznakę za rany. Posługiwał się karabinem K98k z celownikiem optycznym o sześciokrotnym powiększeniu i karabinem Gew43 z celownikiem optycznym o czterokrotnym powiększeniu.
Został odznaczony Krzyżem Rycerskim 17 kwietnia 1945 na wniosek dowódcy 3 Dywizji Górskiej – generała dywizji Paula Klatta[3]. Przedstawienie do odznaczenia poparł generał Karl von Le Suire i generał Walther Nehring[3]. Po kapitulacji wojsk niemieckich trafił do niewoli rosyjskiej, z której 10 stycznia 1950 został zwolniony i wrócił do domu.
Zmarł 3 października 2004 po wieloletniej chorobie.
Odznaczenia
- Krzyż Żelazny (1939) II. oraz I. Klasy
- II. Klasy – 1 września 1944
- I. Klasy – 25 października 1944
- Odznaka za Rany czarna – 9 listopada 1944
- Odznaka Szturmowa Piechoty srebrna – 13 listopada 1944
- Odznaka Strzelca Wyborowego złota – 3 grudnia 1944 (goldener Scharfschützenadler)[3]
- Krzyż Rycerski – 17 kwietnia 1945
Przypisy
- ↑ Sven Felix Kellerhoff, Gefechtstaktik: Der heimliche, tödliche Kampf der Scharfschützen, „DIE WELT”, 9 sierpnia 2013 [dostęp 2020-05-11].
- ↑ Adrian Gilbert, S. 88 in: Sniper – The World of Combat Sniping, London 1994, ISBN 0-283-06165-0.
- ↑ a b c d Franz Thomas und Günter Wegmann (Hrsg.): Die Ritterkreuzträger der Deutschen Wehrmacht 1939-1945 – Teil IV: Die Gebirgstruppe. Band 2: L-Z, Biblio Verlag 1994, ISBN 3-7648-2430-1; S. 305ff.
- ↑ https://austria-forum.org/af/AustriaWiki/Matthäus_Hetzenauer | data dostępu 2021-02-08, język niemiecki.
- ↑ Snajperzy II wojny światowej (praca zbiorowa), Wydawnictwo RM, 2013, rozdz. 8, s. 163-178, ISBN 978-83-7773-046-1.
Bibliografia
- Interview von Hans Widhofner (1976) mit den deutschen Scharfschützen Hetzenauer, Allerberger und Wirnsberger (Wywiad Hansa Widhofnera z niemieckimi strzelcami wyborowymi Hetzenauer, Allerberger und Wirnsberger), ukazał się Truppendienst, Ausgabe 1967 Teil I: S. 109–113, Teil II: S. 224–229, Teil III: S. 297–299.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Żelazny I Klasy 1935-1945 (III Rzesza).
Baretka: Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (III Rzesza).
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY 3.0
Rangabzeichen der deutschen Wehrmacht 1936-1945, hier Ärmelabzeichen – Heer:
- Gefreiter (linker Oberarm): ein grauer Winkel, auf dunklem Untergrund (heute vergleichbar: NATO OR-2).
Baretka umowna: Szturmowa Odznaka Piechoty w Srebrze (Infanterie-Sturmabzeichen in Silber) – III Rzesza.
Autor: Mboro, Licencja: CC BY 3.0
Umowna baretka: Odznaka za Rany (Verwundetenabzeichen) – Czarna (1939; typ 2.) – III Rzesza.
Insignia of the German Armed Forces in WWII.
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy 1935-1945 (III Rzesza).