Maureen Connolly
| |||
 | |||
| Państwo |  Stany Zjednoczone | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 września 1934 San Diego | ||
| Data i miejsce śmierci | 21 czerwca 1969 Dallas | ||
| Wzrost | 165 cm | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Najwyżej w rankingu | 1 (1952) | ||
| Australian Open | W (1953) | ||
| Roland Garros | W (1953, 1954) | ||
| Wimbledon | W (1952–1954) | ||
| US Open | W (1951–1953) | ||
| Gra podwójna | |||
| Australian Open | W (1953) | ||
| Roland Garros | W (1954) | ||
| Wimbledon | F (1952, 1953) | ||
| US Open | F (1952) | ||
Maureen Catherine Connolly, zamężna Brinker (ur. 17 września 1934 w San Diego, zm. 21 czerwca 1969 w Dallas) – tenisistka amerykańska, pierwsza zawodniczka z Wielkim Szlemem w tenisie kobiecym. Nosiła przydomek Little Mo.
Treningi tenisowe rozpoczęła, ponieważ jej matka nie była w stanie opłacać drogich zajęć z jazdy konnej. W wieku 14 lat została najmłodszą w historii mistrzynią USA w kategorii do lat 18. W 1951 jako niespełna 17-latka wygrała wielkoszlemowe mistrzostwa USA, przejmując na prawie 30 lat tytuł najmłodszej mistrzyni (młodsza o dwa miesiące była triumfatorka z 1979 – Tracy Austin). W drodze do pierwszego tytułu wielkoszlemowego pokonała w półfinale rozstawioną z pierwszym numerem Doris Hart, a w finale turniejową „dwójkę”, Shirley Fry. Rok później obroniła tytuł, odniosła również pierwsze zwycięstwo na Wimbledonie. Sezon 1953 rozpoczęła z nowym trenerem, słynnym Australijczykiem Harry Hopmanem; doprowadził on Connolly do pierwszego w dziejach kobiecego tenisa Wielkiego Szlema (wśród mężczyzn pierwszy był piętnaście lat wcześniej Don Budge) – na mistrzostwach Australii pokonała w finale Julię Sampson, a na Wimbledonie, mistrzostwach Francji i mistrzostwach USA – Doris Hart. Kolejne tytuły Amerykanka zdobyła w 1954 – mistrzostwa Francji i Wimbledon, w Paryżu wygrywając także grę podwójną i grę mieszaną. Pozostawała niepokonana w turniejach wielkoszlemowych przez 50 kolejnych pojedynków singlowych. Poza wymienionymi wyżej sukcesami wygrała także konkurencję debla w mistrzostwach Australii Open w 1953.
20 lipca 1954, krótko po kolejnym triumfie wimbledońskim, jej kariera została gwałtownie przerwana. Wypadek podczas jazdy konnej (kolizja z samochodem) uniemożliwił jej występy turniejowe na korcie, długa rehabilitacja pozwoliła jedynie na rolę instruktorki. Była m.in. trenerką ekipy brytyjskiej podczas jej występów w Pucharze Wightman; sama Connolly, jeszcze jako aktywna tenisistka, reprezentowała w tych rozgrywkach USA i w latach 1951–1954 wygrała siedem pojedynków singlowych, nie przegrywając żadnego. W 1955 wyszła za mąż za Normana Brinkera, jeźdźca, olimpijczyka z Helsinek 1952, doczekali się dwojga dzieci. Wraz z mężem prowadziła w Teksasie Maureen Connolly Brinker Foundation, promującą tenis młodzieżowy. Udzielała się także jako korespondentka sportowa.
W 1966 została u niej zdiagnozowana choroba nowotworowa. Maureen Connolly zmarła w czerwcu 1969 w wieku 34 lat, została pochowana w Dallas. Uhonorowano ją miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy (1968) oraz w Międzynarodowej Hall of Fame Sportu Kobiecego, jej imię nadano także rywalizacji tenisowej (Maureen Connolly Brinker Cup) między zespołami kobiecymi do lat 21 z USA i Wielkiej Brytanii.
Była dominującą postacią tenisa kobiecego pierwszej połowy lat 50., liderką rankingu światowego (1952-1954) i rankingu amerykańskiego (1951-1953). Znany dziennikarz sportowy Lance Tingay uważał ją za najwybitniejszą mistrzynię w historii tenisa.
Wygrane i finały w turniejach wielkoszlemowych
- Wimbledon
- gra pojedyncza – wygrane 1952, 1953, 1954
- gra podwójna – finały 1952, 1953
- mistrzostwa USA
- gra pojedyncza – wygrane 1951, 1952, 1953
- gra podwójna – finał 1952
- mistrzostwa Australii
- gra pojedyncza – wygrana 1953
- gra podwójna – wygrana 1953
- gra mieszana – finał 1953
- mistrzostwa Francji
- gra pojedyncza – wygrane 1953, 1954
- gra podwójna – wygrana 1954, finał 1953
- gra mieszana – wygrana 1954, finał 1953
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.