Maurycy Drewiński

Maurycy Drewiński
Ilustracja
Maurycy Drewiński w młodości
Data i miejsce urodzenia

22 września 1845
Sanok

Data i miejsce śmierci

1 października 1916
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

lekarz

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor wszech nauk lekarskich

Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Rodzice

Szymon, Klara

Małżeństwo

Bolesława

Dzieci

Emil, Stanisława, Wanda, Edward, Maria, Bolesław

Krewni i powinowaci

Emil Rylski (dziadek),
Mikołaj, Franciszka, Marianna, Sabina, Teodozja, Eleonora (rodzeństwo),
Stefan Lewicki (zięć),
Janusz Szuber (prawnuk)

Odznaczenia
Odznaka Honorowa Austriackiego Czerwonego Krzyża

Maurycy Michał Drewiński (ur. 22 września 1845 w Sanoku, zm. 1 października 1916 tamże) – polski lekarz, doktor wszech nauk lekarskich, działacz społeczny.

Grobowiec rodziny Drewińskich na cmentarzu w Sanoku

Życiorys

Maurycy Michał Drewiński urodził się w Sanoku[1][2][3] ok. 1845[4][5][a]. Był jednym z pięciorga dzieci[6] Szymona Drewińskiego[1] (przybyły wraz z Mateuszem Beksińskim do Galicji z obszaru zaboru rosyjskiego po upadku powstania listopadowego w 1831[7][8], w Sanoku pracujący jako szynkarz wzgl. oberżysta[9], radny miejski tamże[10], zm. 1875 w wieku 64 lat[11]) i Klary z domu Witowskiej[1] (wzgl. Klarysa, ur. 1809[12][13][14], wdowa pochodząca z ziemiańskiego rodu Rylskich, posiadających majątki Berezka i Hoczew, córka Emila Rylskiego[15], właściciela Hoczwi[16][17], zm. 1872 w wieku 64 lat[18][19])[5][20]. Jego rodzeństwem byli: Mikołaj Teofil (ur. 1837[21]), Franciszka Teresa (ur. 1839[22], Marianna Agnieszka (ur. 1842[9]), Sabina Franciszka (ur. 1843[23], zm. 1922[24][25]), Teodozja[26][27] (1848–1941, nauczycielka w Sanoku)[28], Eleonora[5]. Jego brat popełnił samobójstwo, a rodzice zmarli przedwcześnie[6]. Rodzina Drewińskich zamieszkiwała w drewnianych domu, umiejscowionym przy ówczesnej ulicy Zielonej (późniejsza ulica Jana III Sobieskiego), orientacyjnie położony naprzeciw budynku przy ul. Teofila Lenartowicza 2, który został zlikwidowany w latach 70. XX wieku, a na jego miejscu powstał blok mieszkalny. Maurycy był nazywano przez bliskich Mosio[5].

W 1867 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[3]. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Wiedeńskim uzyskując stopień doktora wszech nauk lekarskich[2][3][5][29]. Na przełomie XIX/XX wieku był lekarzem miejskim w Sanoku[30]. 18 listopada 1886 został mianowany przez Radę Miejską w Sanoku lekarzem ordynującym w tamtejszym Szpitalu Powszechnym[31]. Od tego czasu pracował tam w charakterze prymariusza (po śmierci Mieczysława Skalskiego)[32] do około 1897[33][34], później został kierownikiem[35]. Pełnił funkcję kierownika Kasy Chorych (przychodnia)[29]. Pracował jako lekarz w Fabryce Maszyn i Wagonów w Sanoku[34].

Został wybrany sędzią przysięgłym sądu w Przemyślu na czteroletnią kadencję od 17 listopada 1888[36]. Był członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[37][38]. Należał do sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1890, 1906, 1912) i udzielał się w jego strukturach[39][40][41][42]. 17 stycznia 1904 został wybrany prezesem Czytelni Mieszczańskiej w Sanoku, funkcjonującej w budynku Ramerówka[43]. Był wybierany członkiem wydziału „Towarzystwa Bursy”, sprawującego pieczę nad Bursą Jubileuszową im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku: 28 września 1904[44], 28 września 1905[45]. Uchodził za organizatora zabaw podczas imprez miejskich[46].

W Sanoku został działaczem ruchu robotniczego[47]. Był aktywistą Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego[29]. W 1912 został prezesem założonego wówczas w Sanoku oddziału Związku Strzeleckiego[34][48]. 22 października 1903 został powołany na radnego Rady Miejskiej w Sanoku w miejsce ks. Jana Trznadla[49]. Udzielał się aktywnie podczas posiedzeń[50]. Został reprezentantem ze strony miasta na organizowany w Sanoku w dniach 23-25 lipca 1904 zjazd delegatów ochotniczych straży pożarnych[51]. W wyborach w 1907 został wybrany zastępcą radnego[52][53]. 4 lutego 1904 został wybrany członkiem wydziału miejskiej Kasy Oszczędności w Sanoku[54].

Do 1916 zamieszkiwał na piętrze kamienicy w północno-wschodniej części sanockiego rynku (obecnie pod adresem ul. Rynek 12), na parterze której prowadził gabinet lekarski[55][56]. Podczas I wojny światowej jako lekarz służył w szpitalu zakaźnym c. i k. armii w Jarosławiu i w 1916 został odznaczony przez arcyksięcia Franciszka Salwatora odznaką honorową Czerwonego Krzyża II klasy z dekoracją wojenną[57][58]. Zmarł 1 października 1916 w Sanoku[4][34][59][60]. 3 października został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku[60][4].

Jego żoną od około 1884 przez 11 lat była pochodząca z Transylwanii Bolesława Antonina z domu Kronstein[2] (ur. ok. 1866, córka Jana i Antoniny z domu Drzewieckiej[2], zmarła 21 maja 1895 w Sanoku na zapalenie płuc[4][35][61]), która według Janusza Szubera była austriacką Niemką, która w wieku 18 lat dla małżeństwa z Maurycym Drewińskim zmieniła imię na Bolesława oraz wyznanie z luterańskiego na rzymskokatolickie[62]; zmarła 21 maja 1895 w wieku 28/29 lat[34][35]. Jego dziećmi byli Emil Mieczysław (ur. 30 listopada 1884[2][63], zm. 22 sierpnia 1902 na zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych[64][65]), Stanisława Włodzimiera (ur. 2 czerwca 1886[66], zm. 19 marca 1888 na tyfus[67]), Wanda Aleksandra (ur. 13 października 1887[68], zm. 3 grudnia 1887[69]), Edward Maurycy Bolesław Franciszek (ur. 1891)[70][71][72][73], Maria (1892-1989[74][75][76][77], żona nauczyciela Stefana Lewickiego, których córką była Ewa, a jej synem, czyli prawnukiem M. Drewińskiego jest Janusz Szuber, który został poetą[78][55][79]), Bolesław (1895–1936, podporucznik rezerwy żandarmerii Wojska Polskiego, komisarz posterunku powiatowego Policji Państwowej w Brzozowie, oskarżony i skazany w sprawie o zabójstwo Jana Chudzika z 1933[80], żonaty z Marią, siostrą Stefana Lewickiego[81][82][83][84][85].

Janusz Szuber zawarł odniesienia do osoby dr. Maurycego Drewińskiego w swojej twórczości: w wierszu pt. Protoplaści, opublikowanym w tomiku poezji pt. Apokryfy i epitafia sanockie z 1995[5], w wierszach pt. Drzazga[86] i pt. Kolej transwersalna 1884, opublikowanych w tomiku poezji pt. Pan Dymiącego Zwierciadła z 1996[34], w wierszu pt. Nero, opublikowanym w tomiku poezji pt. Wpis do ksiąg wieczystych z 2009[28], w publikacji pt. Mojość z 2005[87] oraz w wierszu pt. Rynek 14/1, opublikowanym w tomiku poezji pod tym samym tytułem z 2016[55].

Uwagi

  1. ↑ Janusz Szuber w wierszu pt. Protoplaści, opisując Drewińskich, wzmiankował o fotograficznym portrecie rodzinnym z 1864 roku, na którym Maurycy Drewiński miał 19 lat. Parafialna księga zmarłych podając śmierć Maurycego Drewińskiego w 1916 wskazała wiek życia 71 lat.

Przypisy

  1. ↑ a b c Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 158 (poz. 51).
  2. ↑ a b c d e Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 72 (poz. 37).
  3. ↑ a b c Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 130.
  4. ↑ a b c d Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 201 (poz. 160).
  5. ↑ a b c d e f Wiersz Janusza Szubera pt. Protoplaści. Janusz Szuber: Apokryfy i epitafia sanockie. Sanok: 1995, s. 26.
  6. ↑ a b Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 54-55. ISBN 978-83-240-0941-1.
  7. ↑ Prowincjusz i wiersze. „Nowiny”. Nr 96, s. 6, 19-21 maja 1995. 
  8. ↑ Mojość 2005 ↓, s. 65.
  9. ↑ a b Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 83.
  10. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 373.
  11. ↑ Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Sanok: Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 344 (poz. 122).
  12. ↑ Janusz Szuber: Apokryfy i epitafia sanockie. Sanok: 1995, s. 17.
  13. ↑ Janusz Szuber: Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2004, s. 50. ISBN 83-87730-87-4.
  14. ↑ Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 13. ISBN 978-83-240-0941-1.
  15. ↑ Moi najbliżsi 2003 ↓, s. 73.
  16. ↑ Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 65.
  17. ↑ Przedstawicielem rodu był m.in. August Ścibor-Rylski
  18. ↑ Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Sanok: Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 278 (poz. 200).
  19. ↑ Janusz Szuber w wierszu pt. Klara, wydanym w tomikach poezji Apokryfy i epitafia sanockie z 1995, pt. Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą z 2004 oraz Pianie kogutów z 2008, podał, że jego prababka została ochrzczona w Beresce w 1809. Janusz Szuber: Apokryfy i epitafia sanockie. Sanok: 1995, s. 17. Janusz Szuber: Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2004, s. 65. ISBN 83-87730-87-4. Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 13. ISBN 978-83-240-0941-1.
  20. ↑ Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. Ciocia Dozia. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 38 (150) z 23 września 1994. 
  21. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 19.
  22. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 45.
  23. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 115.
  24. ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 267 (poz. 35).
  25. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. D 1922, (Tom J, str. 257, poz. 35).
  26. ↑ Edward Zając. Z cyklu „Sanockie Kobiety”. Teodozja Drewińska. „Tygodnik Sanocki”. Nr 7 (327), s. 12, 13 lutego 1998. 
  27. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 26. ISBN 83-909787-0-9.
  28. ↑ a b Wiersz Janusza Szubera pt. Nero, zob. Janusz Szuber: Wpis do ksiąg wieczystych. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2009, s. 54–55. ISBN 978-83-08-04294-6.
  29. ↑ a b c Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku. zozsanok.pl. s. 23. [dostęp 2016-06-20].
  30. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 453.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 462.
    •Przyjechali do Lwowa. „Gazeta Lwowska”, s. 6, Nr 293 z 24 grudnia 1883. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 443.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 443.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 445.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 444.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 444.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 515.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 515.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 515.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 515.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 515.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 517.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 517.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 518.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 518.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 629.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 629.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 629.
    •Z sali sądowej (pojedynek). „Słowo Polskie”, s. 4, Nr 395 z 25 sierpnia 1900. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 629.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 696.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 696.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 696.
    •>Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 696.
    •Podziękowanie. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 131 z 1 lipca 1906. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 741.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 741.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 741.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 836.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 836.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 912.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 902.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 935.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 947.
    •Alojzy Zielecki, Opieka społeczna i zdrowotna. W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 468.
  31. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od sierpnia 1883 do grudnia 1887. T. IX. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 284. [dostęp 2022-02-05].
  32. ↑ Listy z kraju. Sanok. „Kurjer Lwowski”. Nr 328, s. 2, 26 listopada 1886. 
  33. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 680.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 680.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 680.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 680.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 680.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 680.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 680.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 680.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 680.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 781.
  34. ↑ a b c d e f Wiersz Janusza Szubera pt. Kolej transwersalna 1884, zob. Janusz Szuber: Pan Dymiącego Zwierciadła. Sanok: 1996, s. 42. ISBN 83-905046-1-8.
  35. ↑ a b c Kronika. Nekrologia. „Gazeta Sanocka”. Nr 11, s. 2, 27 maja 1895. 
  36. ↑ Z izby sądowej. „Echo z nad Sanu”, s. 3, Nr 26 z 25 października 1885. 
  37. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z dziewiątego roku jej istnienia, tj. 1894. Cieszyn: 1895, s. 20.
  38. ↑ Sprawozdanie z działalności „Macierzy Szkolnej Księstwa Cieszyńskiego” w Cieszynie za czas od 16 września 1906 do 31 grudnia 1907 – 22 rok istnienia. Cieszyn: 1907, s. 21.
  39. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 122 z 29 kwietnia 1906. 
  40. ↑ Z pracy wakacyjnej. Kolonia skautowa w Sanoku. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””, s. 68, Nr 9 z 1912. 
  41. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 141, 145, 147. ISBN 978-83-939031-1-5.
  42. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-03-15].
  43. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 4 z 24 stycznia 1904. 
  44. ↑ Kronika. Bursa Jubileuszowa. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 40 z 3 października 1904. 
  45. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 4, nr 93 z 8 października 1905. 
  46. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 31 z 31 lipca 1904. 
  47. ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 471.
  48. ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 479.
  49. ↑ Księga uchwał Rady Miejskiej w Sanoku od 22.11.1900 - 4.02.1907 roku. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 171-172. [dostęp 2021-12-13].
  50. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 24 z 12 czerwca 1904. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2-3, Nr 27 z 3 lipca 1904. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 48 z 27 listopada 1904. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 7 z 14 lutego 1904. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 88 z 3 września 1905. 
    •W sprawie robót miejskich. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 91 z 24 września 1905. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 92 z 1 października 1905. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 93 z 8 października 1905. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 116 z 18 marca 1906. 
    •Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 117 z 25 marca 1906. 
  51. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 27 z 3 lipca 1904. 
  52. ↑ Wybory do Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 168 z 17 marca 1907. 
  53. ↑ Marta Szramowiat. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Przemiany gospodarcze w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 23, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  54. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 6 z 7 lutego 1904. 
  55. ↑ a b c Wiersz Janusza Szubera pt. Rynek 14/1, zob. Janusz Szuber: Rynek 14/1. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2016, s. 6. ISBN 978-83-08-06197-8.
  56. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 42.
  57. ↑ Amtlicher Teil. „Wiener Zeitung”. Nr 167, s. 3, 24 lipca 1917 (niem.). 
  58. ↑ Militärisches. Rote Kreuz-Auszeichnungen. „Oesterreichische Morgenzeitung und Handelsblatt”. Nr 206, s. 4, 27 lipca 1917 (niem.). 
  59. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. D 1916, (Tom J, str. 193, poz. 160).
  60. ↑ a b W księdze cmentarnej podano datę śmierci 30 września 1916. Księga zmarłych i pochowanych w Sanoku na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki od 1895 do 1952 r.. Sanok. s. 127 (poz. 1914).
  61. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 231 (poz. 77).
  62. ↑ Wiersz Janusza Szubera pt. Drzazga, zob. Janusz Szuber: Pan Dymiącego Zwierciadła. Sanok: 1996, s. 8. ISBN 83-905046-1-8.
  63. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1901/1902 (zespół 7, sygn. 29). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 574.
  64. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 355 (poz. 43).
  65. ↑ 22. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1902/1903. Sanok: 1903, s. 39.
  66. ↑ Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 111 (poz. 124).
  67. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 142 (poz. 38).
  68. ↑ Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 157 (poz. 188).
  69. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 117 (poz. 165).
  70. ↑ Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 284 (poz. 205).
  71. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1901/1902 (zespół 7, sygn. 29). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 16, 112.
  72. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 296.
  73. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 71.
  74. ↑ Księga chrztów 1892–1898. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 42 (poz. 159).
  75. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 292 (poz. 199).
  76. ↑ Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 144 (poz. 114).
  77. ↑ Andrzej Sulikowski: Epos sanocki Janusza Szubera. Szczecin: Volumina.pl, 2010, s. 293. ISBN 978-83-62355-59-4.
  78. ↑ Moi najbliżsi 2003 ↓, s. 71-72.
  79. ↑ Róża tożsamości. lenkowska.pl. [dostęp 2016-06-20].
  80. ↑ O mord w Brzozowie (sprawozdanie z procesu przed sądem przysięgłych w Sanoku). Lwów: 1933, s. 5.
  81. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934, s. 192, 1036.
  82. ↑ Wyrok w procesie o zabójstwo ś. p. Chudzika. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 268 z 29 września 1933. 
  83. ↑ O mord w Brzozowie (sprawozdanie z procesu przed sądem przysięgłych w Sanoku). Lwów: 1933, s. 63.
  84. ↑ Wiersz Janusza Szubera pt. Przedwiośnie 1935, zob. Janusz Szuber: Rynek 14/1. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2016, s. 6. ISBN 978-83-08-06197-8.
  85. ↑ Moi najbliżsi 2003 ↓, s. 76.
  86. ↑ Janusz Szuber: Pan Dymiącego Zwierciadła. Sanok: 1996, s. 8. ISBN 83-905046-1-8.
  87. ↑ Mojość 2005 ↓, s. 68.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Croce di merito della Croce Rossa (Austria).png
Autor: Arturolorioli, Licencja: CC0
Odznaka Honorowa Czerwonego Krzyża (Austria)
Tomb of Drewiński and Szuber families at Central Cemetery in Sanok 1.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grobowiec rodziny Drewińskich i Szuberów i Lewickich na Cmentarzu Centralnym w Sanoku
Maurycy Drewiński.jpg
Maurycy Drewiński