Maurycy Jaroszyński
Maurycy Jaroszyński w latach 60. | |
Data i miejsce urodzenia | 2 maja 1890 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 19 marca 1974 |
profesor nauk prawnych | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Uczelnia | Wolna Wszechnica Polska |
Odznaczenia | |
Maurycy Zdzisław Jaroszyński (ur. 2 maja 1890 w Piasecznej w pow. Sandomierz, zm. 19 marca 1974 w Warszawie) – prawnik polski, specjalista prawa administracyjnego i postępowania administracyjnego, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN, prezes Związku Powiatów Rzeczypospolitej Polskiej w 1933 roku[1], prezes Rady Związku Rewizyjnego Samorządu Terytorialnego w 1938 roku[2]. Poseł na Sejm II RP II kadencji z ramienia BBWR zrzekł się mandatu 1 października 1929[3].
Życiorys
Był synem Wacława i Marii z Hoeschlów. Uczęszczał do gimnazjum w Tarnowie (w 1908 otrzymał świadectwo dojrzałości z odznaczeniem w miejscowem C. K. I gimnazjum[4]), w latach 1908–1912 studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim, m.in. u Romana Longchamps de Bérier. Po studiach pracował w administracji państwowej; w 1914 obronił na Uniwersytecie Lwowskim doktorat praw. W latach 20. pełnił stanowisko starosty powiatu mławskiego. Od 1925 kierował Katedrą Prawa Administracyjnego w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie i wykładał tam politykę komunalną[5] (do wybuchu II wojny światowej), a od 1929 także w warszawskiej Wyższej Szkole Handlowej (od 1933 pod nazwą Szkoła Główna Handlowa), gdzie był profesorem nadzwyczajnym. Przed wybuchem II wojny światowej był prezesem Państwowego Banku Rolnego[6].
W czasie wojny przebywał na emigracji, w latach 1942–1945 wykładał prawo administracyjne i państwowe na Uniwersytecie Polskim w Oksfordzie. W 1946 został profesorem na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie do przejścia na emeryturę (1960) kierował Katedrą Prawa Administracyjnego.
W latach 1947–1958 był członkiem Prezydium Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Współpracował z Międzynarodowym Instytutem Nauk Administracyjnych w Brukseli, gdzie był wiceprzewodniczącym (1947–1949) i przewodniczącym Sekcji Polskiej (1947–1961). Przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Nauk Prawnych PAN (1960–1971). Kontynuował również pracę w administracji rządowej, pełniąc funkcje m.in. dyrektora Biura Organizacji Prezesa Rady Ministrów (1945–1946), dyrektora Biura Organizacji i Spraw Osobowych przy Prezesie Rady Ministrów, zastępcy kierownika Kancelarii Rady Państwa, dyrektora generalnego w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej.
W 1958 został powołany na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk, w 1964 na członka rzeczywistego akademii. Był zastępcą sekretarza naukowego PAN (1958–1965), członkiem Prezydium PAN (1958–1968), zastępcą przewodniczącego (1956–1960) i przewodniczącym (1960–1962) Komitetu Nauk Prawnych PAN, zastępcą przewodniczącego Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej (1965–1971). Jeszcze w okresie międzywojennym pełnił funkcję prezesa Związku Rewizyjnego Samorządu Terytorialnego.
Zainteresowania naukowe Jaroszyńskiego obejmowały prawo administracyjne, postępowanie administracyjne oraz zarządzanie gospodarką narodową. Był jednym z współtwórców kodyfikacji z zakresu postępowania administracyjnego, egzekucji administracyjnej i prawa o ustroju administracji (1928), mającej na celu ujednolicenie systemów porozbiorowych. W pracy Samorząd w gospodarce planowej (1949) omówił zagadnienie organizacji administracji wobec centralnego planowania gospodarczego. Zainicjował badania nad systemem kontroli administracji w Polsce. Brał udział w wielu międzynarodowych konferencjach i zjazdach poświęconych prawu administracyjnemu, m.in. w Międzynarodowym Instytucie Nauk Administracyjnych w Bernie (1947), na uniwersytetach w Madrycie (1956) i Wiesbaden (1959). Współpracował z szeregiem czasopism – „Samorządem”, „Samorządem Terytorialnym”, „Radą Narodową”, „Problemami Rad Narodowych”, „Studiami Prawniczymi”.
Zmarł w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 35-2-8)[7].
Życie prywatne
Od 13 sierpnia 1935 był mężem Marii Grandowskiej.
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1959)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1927)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (po 1944)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (31 grudnia 1923)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie: po raz I 9 listopada 1931[9], po raz III 22 lipca 1949[10])
- Medal Niepodległości (12 marca 1931)[11]
Niektóre publikacje
- Samorząd terytorjalny w Polsce: stan obecny: wnioski do reformy (1923)
- Samorząd gminy wiejskiej (1925)
- Rozważania ideologiczne i programowe na temat samorządu (1936)
- Nowe aspekty zagadnienia kontroli administracji (1950)
- Gospodarka komunalna w planie sześcioletnim (1951)
- Prawo szkół wyższych (1955, z Józefem Litwinem i Walerym Taborskim)
- Węzłowe zagadnienia prawa wodnego w Polsce Ludowej (1955)
- Polskie prawo administracyjne. Część ogólna (1956, z Marianem Zimmermannem i Wacławem Brzezińskim)
- Z problematyki teorii organów państwowych (1956)
- Polskie prawo administracyjne. Część szczegółowa (1957–1958, 4 części, z Jerzym Starościakiem)
- Z problematyki podwójnego podporządkowania w systemie rad narodowych (1957)
- Zagadnienia rad narodowych. Studium prawno-polityczne (1961)
- Prawo pracowników naukowych (1967)
Przypisy
- ↑ Leszek Śliwiński, Ogólnopolska reprezentacja powiatowych związków komunalnych w II Rzeczypospolitej, Częstochowa 2013, s. 253.
- ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1938, Warszawa 1938, s. 283.
- ↑ informacja biograficzne na stronie Sejmu RP
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1907/08. Tarnów, 1908, s. 108, 116.
- ↑ Wolna Wszechnica Polska. W: Szkoły wyższe Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: 1930, s. 312.
- ↑ Mirosław Kłusek. PROBLEM LEGALNOŚCI DZIAŁAŃ PAŃSTWOWEGO BANKU ROLNEGO GENERALNEJ GUBERNI NA PRZYKŁADZIE TRANSAKCJI SPRZEDAŻY OBSZARU LEŚNEGO LASKI-BORKÓW Z DÓBR WILANOWSKICH W 1940 R.. „Krakowskie Studia Małopolskie”, s. 120, 16/2011.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 33.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu pracy państwowej”.
- ↑ M.P. z 1949 r. nr 62, poz. 833 „za zasługi w pracy zawodowej i społecznej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 294. [dostęp 2020-08-08].
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A–J, Wrocław 1983.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) – III RP (1992).
Maurycy Jaroszyński, polski prawnik