Maurycy Kabat

Grób Maurycego Kabata

Maurycy Kabat (ur. 5 września 1814 w Samborze, zm. 9 grudnia 1890 we Lwowie) – polski prawnik, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego.

W 1838 ukończył we Lwowie prawo, ze stopniem doktora, a w 1839 rozpoczął jako adiunkt na Uniwersytecie Lwowskim wykłady z historii dawnego prawa polskiego. W 1841 opuścił uniwersytet i otworzył kancelarię adwokacką, ok. 1860 nabył majątek ziemski Siemakowce. W 1855 powołano go do rządowej Komisji Egzaminacyjnej dla pracowników sądowych, został syndykiem Lwowa i funkcję tę pełnił do 1868. W 1867 powołany został we Lwowie na pierwszą polską katedrę postępowania cywilnego, 24 czerwca 1867 został profesorem nadzwyczajnym, od 11 czerwca 1870 był profesorem zwyczajnym. W latach 1874-1875 był rektorem Uniwersytetu Lwowskiego. Był rzecznikiem wprowadzenia języka polskiego do wykładów uniwersyteckich. W latach 1865-1876 był posłem na Sejm Krajowy, w latach 1870-1879 należał do Rady Państwa. W 1888 obrany został prezesem Izby Adwokackiej. Członek i działacz Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, członek jego Komitetu (30 stycznia 1866 – 16 lutego 1868)^[1]. Od 1867 zasiadał w Radzie Nadzorczej Banku Hipotecznego. Odznaczony został Orderem Korony Żelaznej III klasy.

Prace

• Postępowanie sądowe w sprawach drobiazgowych, Lwów 1873;
• O prawie cywilnym, Kraków 1881;
• O dowodach w procesie cywilnym z uwzględnieniem nowych reform ustrojowych, Lwów 1882.

Przypisy

Bibliografia

• Stefan Kieniewicz Maurycy Kabat (1814-1890) [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XI. 1964–1965.
• Ludwik Finkel, Stanisław Starzyński "Historya Uniwersytetu Lwowskiego" wyd. Lwów 1894 cz. II s. 107–109.
• S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, 1898.

Linki zewnętrzne

• Publikacje Maurycego Kabata w bibliotece Polona