Mavrud
 | |
| Gatunek | winorośl właściwa |
|---|---|
| Inne nazwy | kachiwela, mavro, mavroudi |
| Pochodzenie | Bułgaria |
| Ważne regiony uprawy | |
| Identyfikator VIVC | 7539 |
| Przeznaczenie owoców | wino |
| Kolor skórki | granatowoczarny |
| Cechy uprawowe | |
| Dojrzewanie | późne |
| Mrozoodporność | niska |
Mavrud (bułg. мавруд, inne nazwy: kakciwala, kachiwela, kausanskii, karvouniaris, marvud, mavraki, mavro, mavroud, mavrostaphilo, mavroudion, mavroudi[1]) – czerwony tradycyjny bułgarski szczep winorośli właściwej i jednocześnie nazwa wyrabianego z niego wytrawnego wina, pochodzącego z bułgarskiej Tracji i z północnej Grecji. Nazwa pochodzi od greckiego słowa μαύρος (czarny). Istnieją liczne szczepy o podobnych nazwach, uprawiane w Grecji i na Cyprze[2].
Charakterystyka
Jako miejsce pochodzenia badacze wskazują okolicę Asenowgradu w Bułgarii, gdzie odmiana jest powszechnie uprawiana i różnorodność genetyczna mavruda jest największa[3]. Wyróżnia się pięć wariantów, w zależności od kształtu i odcienia jagód oraz tendencji do przebarwiania się[3]
Odmiana dojrzewa późno[4]: zbiór winogron następuje w drugiej połowie października. Wymaga długiego sezonu wegetacyjnego[3], dlatego mavrud uprawiany jest przede wszystkim na południu Bułgarii, w okolicach Płowdiwu i Asenowgradu[4][5]. Mavrud jest plenny, ale wrażliwy na suszę, mroźną zimę i mączniaka[3].
Wina
Wino odznacza się ciemnoczerwoną-rubinową barwą i pełnym, wyrazistym i korzennym bukietem[4][5][6]. Wina nadają się do dłuższego dojrzewania[4][3]. Smak bywa porównywany do win produkowanych ze szczepu mourvèdre (znanego m.in. z prowansalskiej apelacji Bandol)[6] albo do win bordoskich[5]. Niektórzy producenci decydują się na starzenia wina w beczkach barrique[6].
Winiarze często oferują wino kupażowane z innymi odmianami, np. bordoskimi merlot i cabernet sauvignon albo rodzimymi (rubin)[3]. Przeważają wina wytrawne, choć zdarzają się nawet w stylu wina lodowego[3].
Wino jest dostępne w handlu w butelkach o pojemności 0,75 l, ostatnio także w kilkulitrowych opakowaniach kartonowych. Średnia zawartość alkoholu waha się w granicach 12,5-13%. Mawrud powinien być podawany w temperaturze 16-18 st.C, szczególnie jest polecany do czerwonych mięs i serów.
Rozpowszechnienie
Odmiana była uprawiana w 2009 w Bułgarii na 1709 ha i ustępowała pod tym względem szczepom pamid i melnik[3]. Najlepszą renomą cieszy się mavrud z Asenowgradu[5][7], gdzie działa m.in. prężna spółdzielnia winiarska[6][3]. Inne wyróżniające się winnice znajdują się w Peruszticy, Pazardżiku, Starej Zagorze i w Czirpanie.
Przypisy
- ↑ Mavrud w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof (ang.). [dostęp 2013-10-06].
- ↑ Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 610-614. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.)
- ↑ a b c d e f g h i Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 614-615. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.)
- ↑ a b c d Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 274. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.)
- ↑ a b c d Alina Kwapisz, Małgorzata Smolińska, Dorota Próchniewicz, Elżbieta Wężyk: Kuchnia bułgarska. Tradycje, smaki potrawy. New Media Concept, 2008, s. 40. ISBN 978-83-89840-67-7. (pol.)
- ↑ a b c d Patrick Fiévez, Wolfgang Thomann: Europa Środkowa i Wschodnia. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 708-713. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.)
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 414. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.)
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Mavroud (mavroud) w L'Ampélographie Viali i Vermorela (1901-1910)
Autor: Guus Bosman, Licencja: CC BY 2.5
Mavrud wine for sale in a supermarket in Plovdiv, Bulgaria