Max Cegielski

Max Cegielski
Maksymilian Stefan Cegielski
Ilustracja
Max Cegielski, 2018
Data i miejsce urodzenia18 kwietnia 1975
Warszawa, Polska
Zawód, zajęciedziennikarz, pisarz, prezenter radiowy i telewizyjny, animator kultury
Strona internetowa

Maksymilian „Max” Stefan Cegielski[1] (ur. 18 kwietnia 1975[2] w Warszawie[3]) – polski dziennikarz, pisarz, prezenter radiowy i telewizyjny, animator kultury[4], podróżnik. Członek kolektywu muzycznego Masala Sound System, prezenter Radio Roxy[5], gdzie prowadzi codzienne audycje. Współpracował z kanałem TVP Kultura, gdzie m.in. prowadził i współtworzył cykl Hala odlotów.

Życiorys

Syn historyka profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego Tadeusza Cegielskiego[5]. We wczesnym dzieciństwie spędzał czas bawiąc się w bibliotece uniwersyteckiej[3]. Jego dziadek ze strony ojca dr Longin Cegielski był wicepremierem w rządzie Piotra Jaroszewicza. W związku z uzależnieniem od narkotyków przebywał w ośrodku Monar[3][5].

Pracował jako prezenter telewizji Canal+[5], współprowadził audycję „Masala”[5] w Radiostacji, a następnie w Jazz Radiu i Radiu Bis[3]. Współpracownik redakcji magazynu „Nigdy Więcej[3].

Pod pseudonimem Grodyński publikował wiersze w Decentrum sztuki i opowiadania w „bruLionie”. Jego felietony ukazywały się w czasopismach „Dziennik” i „Metropol”. Prowadził rubrykę muzyczną w magazynie „Elle”. Pisał też do „Gazety Wyborczej” (m.in. relacje z Pakistanu), „Newsweeka”, „Machiny”, „Fluidu”, „City Magazine Warszawa”, „Tygodnika Powszechnego” i „Pulsu Świata”. Był także felietonistą tygodnika „Przekrój[5].

Twórca i kurator projektów artystycznych Global Prosperity (Gdańsk – Warszawa, 2010) i Migrujący Uniwersytet Mickiewicza (Stambuł, 2014)[6]. Wziął też udział w filmie dokumentalnym Szukam reżysera (2013)[7].

Łukasz Barczyk zrealizował krótkometrażowy film dokumentalny Max (1995)[8], którego bohaterem był Max Cegielski.

Po podróży do Indii napisał pierwszą powieść pt. Masala (2002)[3], w późniejszym okresie ukazały się następne książki jego autorstwa: Apokalipso (2004), Pijani bogiem (2007), Oko świata. Od Konstantynopola do Stambułu (2009)[9] oraz Leksykon buntowników (2013), który jest subiektywną opinią Cegielskiego na temat ikon popkultury[10]. W 2020 roku ukazała się jego książka Prince Polonia, opowiadająca o polskich przemytnikach w Indiach.

Od 21 września 2020 jest dziennikarzem Newonce.radio, gdzie prowadzi program .txt[11].

Zdeklarowany ateista[10]. Żonaty[5], ma dwójkę dzieci[10].

Twórczość

  • Apokalipso, wyd. W.A.B., ISBN 83-89291-96-7, Warszawa 2004
  • Pijani bogiem, wyd. W.A.B., ISBN 978-83-7414-266-3, Warszawa 2007
  • Masala, wyd. W.A.B., ISBN 978-83-7414-460-5, Warszawa 2008
  • Oko świata. Od Konstantynopola do Stambułu, wyd. W.A.B., ISBN 978-83-7414-574-9, Warszawa 2009
  • Mozaika. Śladami Rechowiczów wyd. W.A.B., ISBN 978-83-7747-539-3, Warszawa 2011
  • Leksykon buntowników, wyd. Agora S.A., ISBN 978-83-268-1290-3, 2013
  • Wielki gracz. Ze Żmudzi na Dach Świata, wyd. Karakter, ISBN 978836237696-4, 2015

Przypisy

  1. Maksymilian Stefan Cegielski−Profil Osoby z KRS (pol.). Krajowa Rada Sądownictwa. [dostęp 2017-03-16].
  2. MSiG 124/2012, Poz. 95945. „Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana”
  3. a b c d e f Natalia Mętrak-Ruda (grudzień 2016): Max Cegielski - Życie i twórczość (pol.). Culture.pl. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-15)].
  4. Joanna Dargiewicz (2009-03-08): Max Cegielski: Zmieniam dziecku pieluchy (pol.). Dziennik.pl. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-17)].
  5. a b c d e f g Sebastian Łupak (2013-12-05): Max Cegielski: Buntownik czy raczej konformista? (pol.). Newsweek Polska. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  6. Wielki gracz. Ze Żmudzi na Dach Świata (pol.). Karakter. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-15)].
  7. Max Cegielski w bazie Filmweb
  8. Max Cegielski w bazie filmpolski.pl
  9. Max Cegielski (pol.). Portal Księgarski. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-20)].
  10. a b c Przemysław Ciszak (2013-12-23): Co zmieniło się od czasu Morrisona? (pol.). Menstream. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-17)].
  11. Szydłowska, Masłowska, Mazolewski, Lanek, Wrona i Cegielski w jesiennej ramówce newonce.radio, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-09-21] (pol.).

Media użyte na tej stronie

Max Cegielski (0037).jpg
Autor: Rafał Komorowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Max Cegielski podczas Miesiąca Spotkań Autorskich 2018, Wrocław