Max Tau

Portret Maxa Taua autorstwa Emila Stumppa, litografia, Berlin, 1929. Ze zbiorów Niemieckiego Muzeum Historycznego w Berlinie

Max Tau (ur. 19 stycznia 1897 w Bytomiu[1][2], zm. 13 marca 1976 w Oslo) – niemiecki i norweski pisarz, publicysta i edytor pochodzenia żydowskiego[1].

Życie

Wychował się w żydowskiej rodzinie[3], na którą silnie oddziaływały ideały haskali. Szkołę powszechną ukończył w rodzinnym mieście. Studiował germanistykę, historię sztuki, filozofię i psychologię na uniwersytetach w Berlinie, Hamburgu i Kilonii. Doktoryzował się w Kilonii na podstawie rozprawy o Theodorze Fontane. W 1938 wyemigrował do Norwegii[1], a w 1942 wyjechał do Szwecji. Do Oslo wrócił po zakończeniu wojny. W 1950 przyjął obywatelstwo norweskie. Po wojnie działał na rzecz pojednania norwesko-niemieckiego. Wydawał wielotomową Bibliotekę Pokoju (Die Friedensbücherei).

Nagrody i wyróżnienie

Twórczość

  • Bruno Arndt. Sein Wesen und Werk (Die Zeitbücher, Band 98), Verlag der Fr. Lintz’schen Buchhandlung, Trier 1920
  • Landschafts- und Ortsdarstellung Theodor Fontanes, Schwartz, Oldenburg 1928
  • Tro paa mennesket, 1946
  • Glaube an den Menschen, Herbig Verlagsbuchhandlung, Berlin 1948
  • For over oss er himmelen, 1954
  • Denn über uns ist der Himmel, Hoffmann und Campe, Hamburg 1955
  • Das Land das ich verlassen mußte, Hoffmann und Campe, Hamburg, 1961
  • Landet jeg måtte forlate, Aschehoug, Oslo 1961 (norwegische Ausgabe von Das Land das ich verlassen musste, aus dem Deutschen von C.F. Engelstad)
  • Ein Flüchtling findet sein Land, Hoffmann und Campe, Hamburg 1964
  • En flyktning finder sitt land, Aschehoug, Oslo 1964
  • Auf dem Weg zur Versöhnung, Hoffmann und Campe, Hamburg 1968
  • Trotz allem! Lebenserinnerungen aus siebzig Jahren, Siebenstern, Hamburg o. J.

Przypisy

  1. ↑ a b c Jonathan C. Friedman, The Routledge history of the Holocaust, Routledge, 2012, ISBN 978-0-415-52087-4, OCLC 812340223.
  2. ↑ Gossage i inni, A history of the Frankfurt Book Fair, Dundurn Press, 2007, s. 145, ISBN 9781550027440, OCLC 150223120 (ang.).
  3. ↑ Joanna (red.) Rostropowicz, Ślązacy od czasów najdawniejszych do współczesności, Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa, 2005, s. 247, ISBN 83-88672-77-0, OCLC 503333319.

Bibliografia

  • Eugeniusz Klin: Tau Max. W: Bytomski słownik biograficzny. Jan Drabina. Bytom: 2004, s. 263–264.

Media użyte na tej stronie

Max Tau Emil Stumpp.jpg
Portret Maksa Taua dzieła Emila Stumppa, litografia, Berlin, 1929, 49,9 x 35,4 cm; Deutsches Historisches Museum, Berlin GR 64/185.