Maximilian von Schenckendorff
 | |
| General der Infanterie | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    _18Jahre_BAR.svg){kind=small} | |
Maximilian von Schenckendorff (ur. 24 lutego 1875 w Prenzlau, zm. 6 lipca 1943 w Karpaczu) – generał porucznik Reichswehry i generał piechoty Wehrmachtu.
Życiorys
Ukończył korpus kadetów. W połowie marca 1894 w stopniu porucznika wstąpił do 47 Pułku Piechoty. W 1908 awansował do stopnia kapitana. Brał udział w I wojnie światowej. Początkowo był dowódcą batalionu piechoty, zaś od lipca 1918 oficerem do specjalnych poruczeń przy szefie Sztabu Generalnego. Doszedł do stopnia majora. Od 1919 służył w Reichswehrze. Dowodził batalionem 29 Pułku Piechoty. Od 1922 służył w Ministerstwie Reichswehry. Na początku kwietnia 1923 objął funkcję szefa sztabu inspektora piechoty. W 1924 mianowano go pułkownikiem. Od początku lutego 1926 był dowódcą 8 Pułku Piechoty. W latach 1929-1930 był dowódcą piechoty 6 Dywizji w Hanowerze. Pod koniec lutego 1930 został przeniesiony do rezerwy w stopniu generała porucznika.
Pod koniec sierpnia 1939 powrócił do czynnej służby wojskowej i wyznaczony na stanowisko komendanta 13 Rejonu Ochrony Pogranicza. Od końca października tego roku pełnił funkcję komendanta okupacyjnego garnizonu Poznania. Na początku września 1940 awansował na generała piechoty. W połowie marca 1941 wyznaczono go dowodzącym rejonem tyłowym i wojskami ochronnymi Grupy Armii Środek. Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca tego roku, opowiadał się za formowaniem ochotniczych oddziałów wojskowych spośród Rosjan, Białorusinów, Ukraińców i przedstawicieli innych narodów zamieszkujących Związek Radziecki.
Jednocześnie był konsekwentnym realizatorem ludobójczych planów, zwłaszcza wobec ludności żydowskiej. Rozkazem numer 1 z 7 lipca 1941 wprowadził obowiązek noszenia białych opasek z żółtą Gwiazdą Dawida przez wszystkich Żydów od lat 10. Rozkazem z dnia 21 sierpnia 1941 w celu "ścisłej kontroli za działalnością Żydów" zabronił im opuszczać swoje miejsca zamieszkania. Jednostki pod dowództwem von Schenckendorffa wyróżniały się okrucieństwem w masowej eksterminacji Żydów.
Od końca czerwca 1943 na urlopie zdrowotnym w Karpaczu. W czasie pobytu zmarł, czego przyczyną była niewydolność serca.
Odznaczenia
- Order Domowy Hohenzollernów[1]
- Krzyż Żelazny II Klasy (1914)[1]
- Krzyż Żelazny I Klasy (1914)[1]
- Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie[1]
- Szpanga Krzyża Żelaznego II Klasy[1]
- Szpanga Krzyża Żelaznego I Klasy[1]
- Złoty Krzyż Niemiecki (26 grudnia 1941)[1]
- Odznaka za Służbę w Heer[1]
- IV Klasy
- III Klasy
- II Klasy
Przypisy
Bibliografia
- Klaus D. Patzwall, Veit Scherzer, Das Deutsche Kreuz 1941–1945. Geschichte und Inhaber, t. 2, 2001
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Insignia of the German Armed Forces in WWII.
Baretka: Order Domowy Hohenzollernów.
(Hausorden von Hohenzollern)
Baretka: Krzyż Żelazny I Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
Baretka: "Krzyż Honoru za Wojnę 1914/1918" (Niemcy, III Rzesza) – dla Frontowców (z mieczami).
Umowna baretka: Odznaka za Długoletnią Służbę w Wehrmachcie (18 lat) – wersja Armii i Kriegsmarine (Wehrmacht-Dienstauszeichnung – Heer und Kriegsmarine) – III Rzesza
– połączone baretki Srebrnego Krzyża (II Klasy za 18 lat) i Srebrnego Medalu (IV Klasy za 4 lata).
.svg)
Autor:
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY 3.0
Rank insignia of the German Wehrmacht, here “General of the branch” – Army, shoulder strap until 1945.
Max von Schenckendorff (1875-1943), German General in World War II. Befehlshaber des Rückwärtigen Heeresgebietes ("Berück") in der Heeresgruppe Mitte from March 15, 1941 - July 6, 1943.
Autor: Mboro, Licencja: CC BY 3.0
Umowna baretka: Krzyż Niemiecki w Złocie (III Rzesza).