Maya (1886)
 „Maya” w 1892 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki | maj 1885 |
| Wodowanie | |
 Dai-Nippon Teikoku Kaigun | |
| Wejście do służby | grudzień 1887 |
| Wycofanie ze służby | wycofany 1908 |
| Los okrętu | złomowany 1913 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 612 t |
| Długość | 47 m |
| Szerokość | 8,2 m |
| Zanurzenie | 2,95 m |
| Materiał kadłuba | żelazo |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe podwójnego rozprężania, 6 kotłów, 2 śruby, 960 ihp | |
| Prędkość | 12 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2x150mm, później 4x120mm | |
| Załoga | 104 |
Maya 摩耶 (jap. Maya) – pierwszy z czterech okrętów typu Maya, wczesnych kanonierek parowych japońskiej marynarki wojennej, z końca XIX w. Służył podczas wojen chińsko-japońskiej 1894-95 i rosyjsko-japońskiej 1904-05, a następnie był jednostką ochrony rybołówstwa.
Jednostki typu „Maya” to pierwsze japońskie kanonierki, do których konstrukcji użyto żelaza. Okręt napędzały po dwie poziome, dwucylindrowe maszyny parowe podwójnego rozprężania o mocy 960 ihp[2] (inne źródło: 700 hp[3]); parę dostarczały dwa cylindryczne kotły, a dwie śruby nadawały prędkość 12 węzłów. Zapas węgla wynosił 60t; kanonierka miały też w pełne ożaglowanie typu szkuner[2][4]. Dla odróżnienia od innych jednostek swej klasy, „Maya” miała na burcie czarny pas[3].
Pierwotne uzbrojenie miał składać się z jednej armaty kal. 210 mm i jednej armaty 120 mm, ale „Mayę” uzbrojono w dwie armaty Kruppa kal. 150 mm i dwa działa 57 mm Nordenfeldta, oraz dwa karabiny maszynowe. W 1906 została przezbrojona w cztery szybkostrzelne armaty 120 mm[4].
W czasie wojny chińsko-japońskiej, w lipcu 1894, po bitwie pod Pungdo odnalazł, wraz z krążownikiem „Naniwa”, wrak chińskiej kanonierki „Guangyi”. We wrześniu 1894, „Maya” razem z kanonierkami „Chōkai”, „Tsukushi” i „Banjō” operowała na Taedong-gang, wspierając działania wojsk lądowych[5]; okręty nie brały udziału w bitwie u ujścia rzeki. Następnie okręt uczestniczył w operacjach przeciw Lüshun, w składzie 4. Eskadry Szybkiej, ostrzeliwując 6 listopada chińskie pozycje pod Dalian[6]. 21 listopada, w dniu szturmu na miasto, kanonierka, wraz z innymi okrętami, atakowała forty na wschód od głównej twierdzy w Lüshun[7].
Przypisy
- ↑ Jeśli nie podano inaczej, dane za Conway’s...
- ↑ a b Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway’s All the World’s Fighting Ships, 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s. 236. ISBN 0-85177-133-5.
- ↑ a b Fred. T. Jane: The Imperial Japanese Navy. Londyn: W. Thacker & Co., 1904, s. 68–71. (ang.)
- ↑ a b Hansgeorg Jentsura, Dieter Jung, Peter Mickel: Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869–1945. Naval Institute Press, 1976, s. 115. ISBN 0-87021-893-X. (ang.)
- ↑ Jukichi i Ogawa 1895 ↓, s. cz.1, s. 1.
- ↑ Jukichi i Ogawa 1895 ↓, s. cz.2, s. 7-8.
- ↑ Jukichi i Ogawa 1895 ↓, s. cz.2, s. 18.
Bibliografia
- Julian Stafford Corbett: Maritime operations in the Russo-Japanese war: 1904 – 1905. Naval Institute Press. ISBN 1-55750-129-7. (ang.)
- Jukichi Inouye, K. Ogawa: The Japan-China war. Yokohama [etc.] Kelly & Walsh, limited, 1895. (ang.)
- F. Warrington Eastlake, Yamada Yoshiaki: Heroic Japan: a history of the war between China and Japan. London: S. Low, Marston & Co., Ltd., 1897. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: David Newton, uploader was Denelson83, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Naval ensign of the Imperial Japanese Navy and the Japan Maritime Self-Defense Force