Mazowiecka Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii

Mazowiecka Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1937

Rozformowanie

1939

Patron

gen. Józef Bem

Organizacja
Dyslokacja

Zambrów

Mazowiecka Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. gen. Józefa Bema - szkoła podchorążych rezerwy artylerii Wojska Polskiego II RP.

Historia szkoły

Szkoła została utworzona na mocy rozkazu wydanego w lipcu 1937 r. przez ministra spraw wojskowych gen. Tadeusza Kasprzyckiego. Powstała w oparciu o kadrę Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego. Do Zambrowa z Włodzimierza Wołyńskiego przybyło 32 oficerów i 55 podoficerów zawodowych (pierwsi w sierpniu 1937).

23 listopada 1937 szkoła otrzymała nazwę: MSPRA im. Józefa Bema.

Szkoła był jednostką mobilizującą. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” komendant szkoły był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji:

18 dywizjon artylerii ciężkiej był mobilizowany w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim, a dowództwo 61 pal z patrolem meteorologicznym w I rzucie mobilizacji powszechnej. Dowództwo I/61 pal z kolumną amunicyjną (bez dwóch plutonów) mobilizowało się w I rzucie mobilizacji powszechnej natomiast 1. i 2. bateria armat z dwoma plutonami kolumny amunicyjnej w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim[2].

Po ogłoszeniu mobilizacji w sierpniu 1939 kadra MSPRA została skierowana do Włodzimierza Wołyńskiego. Wraz z kadrą WSPRA dostała się ręce wojsk sowieckich. 16 oficerów z MSPRA zostało zmordowanych w Katyniu i Charkowie.

Organizacja i obsada personalna szkoły

Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939[3][a]:

  • komendant – ppłk art. Jan Chylewski †1940 Charków[5]
  • zastępca komendanta – mjr art. Wincenty Pałczyński †1940 Katyń[6]
  • adiutant – kpt. adm. (art.) mgr Edward Michał Zbiegień
  • instruktor łączności i zwiadu – por. art. Kazimierz Stanisław Malinowski
  • lekarz – por. lek. Wacław Miks †1940 Charków[7]
  • lekarz weterynarii – kpt. lek. wet. dr Jarosław Maksymowicz †1940 Katyń[8]
  • zastępca komendanta ds. gospodarczych – mjr art. Jan Franciszek Sobolewski
  • oficer mobilizacyjny – kpt. art. Edward Witliński †1940 Katyń[9]
  • oficer administracyjno-materiałowy – kpt. art. Mieczysław Maria Felicjan Wronka †1940 Katyń[10]
  • oficer żywnościowy – kpt. adm. (art.) Grygosiński Wacław
  • oficer gospodarczy – kpt. int. Lipiński Leonard Antoni
  • dowódca 1 baterii szkolnej – kpt. art. Stefan Plosso vel Płosa[b]
  • instruktor baterii – kpt. art. Stanisław Fihel
  • instruktor baterii – kpt. art. Wacław Kużas †1940 Charków[14]
  • instruktor baterii – por. art. Zygmunt Borysewicz †1940 Charków[15]
  • instruktor baterii – vacat
  • dowódca 2 baterii szkolnej – kpt. art. Edward Józef Dudek
  • instruktor baterii – kpt. art. Marceli Marian Staszek †1940 Charków[16]
  • instruktor baterii – por. art. Jerzy Jankowski †1940 Katyń[17]
  • instruktor baterii – por. art. Władysław Krupowieź
  • instruktor baterii – vacat
  • dowódca 3 baterii szkolnej – kpt. art. Tymoteusz Bolesta †1940 Katyń[18]
  • instruktor baterii – kpt. art. Władysław Leonidas Zalewski
  • instruktor baterii – por. art. Stefan Bogusławski
  • instruktor baterii – por. art. Franciszek Cemirski
  • instruktor baterii – por. art. Jan Medyński †1940 Katyń[19]
  • dowódca 4 baterii szkolnej – kpt. art. Stanisław Hołub
  • instruktor baterii – kpt. art. Tadeusz Leon Świderski †1940 Katyń[20]
  • instruktor baterii – por. art. Mieczysław Roman Bochenek
  • instruktor baterii – por. art. Wincenty Wołk †1940 Katyń[21]
  • instruktor baterii – vacat
  • dowódca baterii ćwiczebnej – kpt. art. Leon Meleszkiewicz †1940 Katyń[22]
  • instruktor jazdy konnej – kpt. art. Władysław Zakrzewski
  • instruktor jazdy konnej – por. art. Wacław Stanisław Czermiński
  • instruktor jazdy konnej – por. art. Jan Kazimierz Wieczorek †1940 Katyń[23]
  • instruktor jazdy konnej – por. art. Antoni Zdzisław Wiśniewski †1940 Katyń[24]

Podchorążowie

Uwagi

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[4].
  2. kpt. art. Stefan Plosso vel Stefan Płosa ps. „Sokół” ur. 26 lipca 1898 w Piotrkowie, w rodzinie Stanisława i Józefy z Kozłowskich[11]. Był starszym bratem Jana (ur. 1904), rotmistrza, dowódcy 5 szwadronu pionierów[12]. Członek POW. Był odznaczony Medalem Niepodległości (9 listopada 1933) i Srebrnym Krzyżem Zasługi[13].

Przypisy

Bibliografia

  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Roman Łoś, Artyleria polska 1914-1939, Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1991, ISBN 83-11-07772-X, OCLC 830057069.
  • Jan Łukasiak, Mazowiecka Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. gen. Józefa Bema, Ajaks, Pruszków 1999. ISBN 83-87103-78-0
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).