Mazuriwka (rejon tulczyński)

Mazuriwka

Мазурівка

Państwo	Ukraina
Obwód	winnicki
Rejon	tulczyński
Powierzchnia	1,989 km²
Wysokość	269 m n.p.m.
Populacja  • liczba ludności • gęstość	2010 1010,56 os./km²
Nr kierunkowy	+380 4335
Kod pocztowy	23608
Tablice rejestracyjne	AB
Położenie na mapie obwodu winnickiego Mazuriwka
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Mazuriwka
48°39′25″N 28°48′51″E/48,656944 28,814167
Portal Ukraina

Mazuriwka (ukr. Мазурівка, hist. pol. Mazurówka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie tulczyńskim, w radzie wiejskiej Kynasziw, na wschodnim Podolu.

Geografia

Wieś położona 3 km na południowy zachód od Tulczyna, a 12 km od stacji kolejowej w Żurawliwce. Przez Mazuriwkę przebiega szosa (R08), łącząca region z Kijowem, Winnicą i Odessą^[1].

Historia

Według tradycji miejscowość istniała już w końcu XVII w.^[1] Właścicielem miejscowości byli Potoccy, m.in. Stanisław Szczęsny Potocki^[1]. W czasach I Rzeczypospolitej Mazurówka przynależała administracyjnie do województwa bracławskiego, prowincji małopolskiej Korony Królestwa Polskiego, po czym odpadła od Polski w 1793 w wyniku II rozbioru^[2]. W XIX w. Mazurówka (albo Mazurowce) leżała w gminie (włości) Żurawlówka^[3] w powiecie bracławskim guberni podolskiej w Imperium Rosyjskim^[4]. Należała do klucza tulczyńskiego sprzedanego państwu przez Marię z Potockich Stroganową^[4], córkę Bolesława.

W 1885 w Mazurówce znajdowało się 180 gospodarstw, z czego 120 należało do gminy Żurawlówka, a 30 do miasta Tulczyn jako grunty mieszczańskie^[1].

W 1895 otwarto we wsi szkołę cerkiewną, w której uczyło się 30 dzieci. Do 1917 r. ukazywało się też lokalne czasopismo.

Po rewolucji październikowej w Mazurówce czerwonoarmiści zorganizowali w 1918 r. komitet biedoty, który stał się pierwszym organem władzy sowieckiej. Następnie odbyły się wybory do rady wiejskiej i zorganizowano kołchoz^[1].

Współczesność

We wsi znajduje się punkt akuszersko-felczerski, sklep spożywczo-przemysłowy, piekarnia, biblioteka, szkoła I i II stopnia wraz z przedszkolem. Tutejszy kołchoz przekształcono w 1994 r. w spółdzielnię rolniczą, następnie w spółkę z o.o., a na początku XXI w. – w prywatne przedsiębiorstwo rolnicze^[1].

Przypisy