McDonnell F3H Demon
Ten artykuł od 2019-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Para F3H Demonów z eskadry VF-13 „Night Cappers” | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | średniopłat o konstrukcji metalowej |
Załoga | 1 – pilot |
Historia | |
Data oblotu | 7 sierpnia 1951 |
Dane techniczne | |
Napęd | Westinghouse J40-WE-22 |
Wymiary | |
Rozpiętość | 10,77 m |
Długość | 17,98 m |
Wysokość | 4,45 m |
Powierzchnia nośna | 41,1 m² |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 622 węzły, 1152 km/h |
Prędkość wznoszenia | 72,9 m/s |
Pułap | 13 000 m |
Zasięg | 2900 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 × 20 mm – Colt Mk 12 | |
Użytkownicy | |
US Navy | |
Rzuty | |
McDonnell F3H Demon – odrzutowy samolot myśliwski zaprojektowany na potrzeby Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.
W maju 1948 roku US Navy opublikowała wymagania taktyczno-techniczne dla dziennego pokładowego samolotu myśliwskiego, który miałby takie same lub lepsze osiągi, jak ówczesne myśliwce US Air Force. Miał być napędzany silnikiem turboodrzutowym Westinghouse J40 o ciągu 49 kN (trzy razy więcej niż silników w myśliwcu F2H Banshee) i mieć płaty o skosie 45 stopni. Swój pierwszy projekt myśliwca o skośnych skrzydłach przedstawiła między innymi firma McDonnell, która w styczniu 1949 roku otrzymała zamówienie na zbudowanie prototypu oznaczonego XF3-H1.
Prototyp pierwszy lot wykonał 7 sierpnia 1951 roku. Parametry zastosowanego silnika okazały się wielkim rozczarowaniem – dawał on tylko połowę z zakładanej mocy. Dodatkowo wyszły na jaw problemy techniczne. Z trzydziestu pięciu F3H-1N z silnikami J40, osiem uległo poważnym wypadkom. Po tych zdarzeniach samoloty wyposażone w ten silnik zostały uziemione i rozpoczęto poszukiwanie nowego napędu.
Na następcę wybrano silnik Allison J71. Samoloty z tym silnikiem oznaczono jako F3H-2N. Użycie tego silnika wymusiło przeprojektowanie samolotu – powiększono skrzydła i powiększono kadłub. Pierwszy lot Demona z nowym silnikiem nastąpił w październiku 1954 roku. W czasie korzystania z nowych silników wyszły na jaw jego niedoskonałości. Po pierwsze dało się zauważyć małą moc, niewystarczającą do napędzania samolotu tej wielkości. Dodatkową bolączką były częste spadki mocy i pompaże silnika. Kolejnym istotnym problemem była niezawodność systemu katapulty: wersję początkową uznano za dość zawodną i ostatecznie zdecydowano się na wybór foteli katapultowych firmy Martin-Baker. Fotele tej firmy stały się standardem marynarki z powodu ich wysokiej niezawodności na małej wysokości i przy małej prędkości.
Pomimo tych problemów lotnictwo U.S.Navy zdecydowało się zamówić 239 samolotów w wersji F3H-2. Demon był drugim w służbie marynarki myśliwcem, którego można było użyć w każdych warunkach pogodowych (pierwszym był F2H-4 Banshee z zabudowanym radarem AN/APG-51). F3H-2 wyposażono w ulepszoną wersję radaru (AN/APG-51A), następnie dwukrotnie ulepszaną. W sumie zbudowano 519 tych maszyn. F3H-2 Demon pozostał głównym myśliwcem marynarki do roku 1962, kiedy został zastąpiony przez samolot F-4 Phantom II. Pomimo że zaprojektowany w czasie wojny koreańskiej, samolot ten nigdy nie brał udziału w walce.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
A 3-side view of a McDonnell F3H-2M Demon fighter.
Two U.S. Navy McDonnell F3H Demons (F3H-1N BuNo 133492 "104" & F3H-2/F-3B BuNo 146715 "105") from Fighter Squadron 13 (VF-13) "Night Cappers" in flight. VF-13 was assigned to Carrier Air Group 10 (CVG-10) aboard the aircraft carrier USS Shangri-La (CVA-38).