Mechanoskopia

Mechanoskopia (gr. mechané ‘maszyna’ + skopeín ‘patrzeć’) – technika śledcza badająca ślad pozostawiony przez narzędzie użyte przez sprawcę przestępstwa. Każde narzędzie pozostawia na podłożu, z którym się zetknęło, swój niepowtarzalny ślad będący odwzorowaniem wszelkich nierówności, jakie na sobie posiada, powstałych w procesie produkcji lub czynności przystosowujących narzędzie do dokonania przestępstwa. W przypadku gdy podłoże jest twardsze, to ślady mogą powstawać na samym narzędziu[1].

Mechanoskopia ustala również przyczyny uszkodzeń części urządzeń, wyjasnia przyczyny pożarów instalacji elektrycznej, jak również zajmuje się ujawnianiem dawnych, usuniętych znaków na elementach metalowych (np. na tabliczkach znamionowych pojazdów)[1].

Do identyfikacji przedmiotu wykorzystuje się zaawansowane techniki mikroskopowe:

  • metody superprojekcji (w odniesieniu do narzędzia i śladu przez niego pozostawionego),
  • semimikrografię porównawczą,
  • mikroskopię porównawczą.

Mechanoskopia wykorzystuje również różne zjawiska fizyczne i chemiczne (np. fluorescencyjna analiza rentgenowska), charakterystyczne dla wybranych materiałów z jakich zbudowany jest przedmiot[1]. Na przykład bardzo częstą metodą identyfikacji szkła jest badanie jego współczynnika załamania (refrakcji). Taki współczynnik może być określony nawet dla małej próbki o średnicy nie większej niż średnica ludzkiego włosa.

Medycyna sądowa wyróżnia dwa rodzaje identyfikacji narzędzia: grupową i indywidualną. Każda z nich pozwala określić inne cechy narzędzia:

Rodzaj identyfikacji:Cecha:Opis:
grupowa (ogólna)kształtpodłużne, kończyste, płaskie, obłe
twardośćelastyczne, twarde, miękkie
powierzchniatępe, tępokrawędziste, krawędziaste, ostre, kończyste
indywidualnaindywidualne cechy narzędzia, np. szczerbyustalenie konkretnego narzędzia którym zadano uraz

Ślady badane w mechanoskopii ze względu na mechanizm ich powstawania:

  1. ślady, które powstały w wyniku bezpośredniego kontaktu z narzędziem np. cięcia, zarysowania, wgniecenia itp.
  2. odkształcenia podłoża typu: złamania, rozdarcia, pęknięcia itp.

Przypisy

  1. a b c Tadeusz Hanausek, Karol Sławik, Wprowadzenie do kryminalistyki i kryminologii, wyd. I, Bydgoszcz: Oficyna wydawnicza „BRANTA”, 1995, s. 39–40, ISBN 83-86605-15-4.

Linki zewnętrzne