Mechtylda z Hackeborn

Święta
Mechtylda z Hackeborn OSB

Data i miejsce urodzenia	1241 lub 1242 zamek Helfta k. Halberstadt (Saksonia)
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1299 Helfta
Czczona przez	Kościół katolicki kościoły ewangelickie wspólnotę anglikańską
Wspomnienie	16 lutego lub 19 listopada

Mechtylda z Hackeborn (ur. 1241 lub 1242, zm. 19 listopada 1299 w Helfta) – niemiecka mistyczka okresu średniowiecza, propagatorka kultu Serca Jezusa, święta Kościoła katolickiego, ewangelickiego i anglikańskiego.

Życiorys

Mechtylda urodziła się na zamku Helfta (w pobliżu Halberstadt) w szlacheckiej rodzinie, jako trzecia córka barona Hackeborna^[1], spokrewnionego z cesarskim rodem Hohenstaufów. Kiedy miała 7 lat, wraz z matką odwiedziła w klasztorze Rodersdorf (obecnie dzielnica miasta Wegeleben) swoją starszą siostrę Gertrudę (myloną z Gertrudą z Helfty)^[2]. Zafascynowana nowym miejscem uprosiła matkę oraz ksieni i pozostała w klasztorze. W latach 1251-1292 Gertruda z Hackeborn była ksienią wspólnoty, ale w 1258 przeniosła klasztor do Helfty pod Eisleben. Oficjalnie był to klasztor benedyktynek, ale był kojarzony z cysterkami z powodu stosowanej reguły, jednak cysterskiej jurysdykcji nie podlegał^[3]. W tym czasie Mechtylda prowadziła szkołę klasztorną i została mianowana „kantorką” (donna cantrix). Jej piękny głos i zapał w śpiewie sprawiły, że zasłużyła na miano „słowika Chrystusa”. Ostatnie namaszczenie św. Mechtylda otrzymała 18 października 1299 roku i zmarła „ofiarując swe serce Zbawicielowi zanurzając się w Nim”.

Kult

Chociaż nigdy nie była kanonizowana, Mechtylda odbiera cześć jako święta w różnych klasztorach zachowujących regułę św. Benedykta.

Jej wspomnienie liturgiczne zostało wyznaczone w Martyrologium Rzymskim na 16 lutego.

W Kościele katolickim i w zakonach trapistów, cystersów oraz benedyktynów wspominana jest 19 listopada.

Pisma

Własnoręczne pisma Mechtyldy to tylko kilka listów do pewnej matrony. Od 1291 okazjonalne wypowiedzi o jej doświadczeniach duchowych były zbierane przez dwie współsiostry na polecenie ksieni Zofii z Querfurtu (1292-1303), a zredagowane przez Gertrudę Wielką. Pismo, które odnosi się szczególnie do jej doświadczeń mistycznych, „Liber specialis gratiae”, zawiera w pięciu księgach opis wizji oraz łask uzyskanych podczas kontemplacji. Dzieło zostało przetłumaczone i wydane w 1645 we Lwowie przez Jakuba Gawatha. W części I i VI, zredagowanych inną ręką, zostały opowiedziane cnoty Mechtyldy i Gertrudy.

Zobacz też

• kult świętych
• Modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Matylda (imię)

Przypisy

Bibliografia

• J. Misiurek, Wielkie Mistyczki Kościoła, Lublin 1999.
• Bibliotheca Sanctorum, Università Lateranense, t. IX, Roma 1967, kol. 97.
• P. Dinzelbacher (red.), Leksykon Mistyki. Żywoty-pisma-przeżycia, przeł. B. Widła, Warszawa 2002, s. 182.
• M. Kowalczyk, Życie i myśl religijna św. Mechtyldy von Hackeborn, wyd. Flos Carmeli, Poznań 2011.

Linki zewnętrzne

• Mechthild von Hackeborn - Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)
• Cztery mistyczki, dwa imiona i jeden klasztor na stronie dr Marty Kowalczyk (UWM) [opublikowano: 2011-05-09]
• Mechtylda z Hackeborn – dzieła w bibliotece Polona