Mecz piłkarski Polska – Węgry (1939)

Mecz towarzyski pomiędzy reprezentacjami narodowymi Polski i Węgier rozegrany w niedzielę 27 sierpnia 1939 roku na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie. Był to ostatni mecz reprezentacji Polski przed wybuchem II wojny światowej. Mecz zakończył się niespodziewanie zwycięstwem reprezentacji Polski 4:2 nad drużyną finalistów Mistrzostw Świata w 1938 roku. Spotkanie oglądało 20 000 widzów. Sędziował fiński arbiter Esko K. Pekonen.

Reprezentacja Węgier – przedmeczowa prezentacja

Składy

 Polska:

Adolf Krzyk (bramkarz), Władysław Szczepaniak, Edmund Giemsa, Wilhelm Góra, Edward Jabłoński, Ewald Dytko (gol 75 min.), Henryk Jaźnicki, (zmiana w 31 min. - Stanisław Baran), Ewald Cebula, Leonard Piątek, Ernest Wilimowski (gol 33 min., 64 min., 76 min.), Paweł Cyganek.

Selekcjoner: Józef Kałuża, trener: Marian Spoida

 Węgry:

Ferenc Sziklai (bramkarz), Károly Kis, Sándor Bíró, Antal Szalay, József Turay, János Dudás, Sándor Ádám (gol 30 min.), György Sárosi, Gyula Zsengellér (gol 14 min.), Géza Toldi, László Gyetvai.

Trener: Dénes Ginzery

Po meczu

Jak podkreślił dziennikarz Przeglądu Sportowego do sukcesu polskiej drużyny przyczyniła się taktyka trenera Alexa Jamesa, który na zaproszenie Polskiego Związku Piłki Nożnej odwiedził Polskę i doradzał m.in. selekcjonerowi Kałuży^[1]. Na bankiecie pomeczowym w Klubie Urzędników Ministerstwa Spraw Zagranicznych prezes PZPN pułkownik Kazimierz Glabisz powiedział: Piłkarstwo polskie zaczęło swą historię powojenną od meczu z Węgrami i kto wie, czy dzisiejszy mecz nie jest ostatni przed wojną^[1].

Przypisy