Medal Służby Ogólnej Morskiej (1793–1840)

Medal Służby Ogólnej Morskiej
Naval General Service Medal
(1793–1840)

Awers
(c) Auckland Museum, CC BY 4.0 Awers
Rewers
(c) Auckland Museum, CC BY 4.0 Rewers
Baretka
Ustanowiono	1847
Kruszec	srebro

Medal Służby Ogólnej Morskiej (ang. Naval General Service Medal^[1] – odznaczenie wojskowe za służbę w latach 1793–1840, jeden z medali kampanii brytyjskich ustanowiony w roku 1847.

Zasady nadawania

Medal nadawany był za udział w wielu konfliktach i operacjach morskich Royal Navy od roku 1793 do 1840. Każda bitwa lub akcja oznaczana była odpowiednią klamrą na wstążce medalu, nigdy nie był wydany bez odpowiedniej klamry.

Usankcjonowano 233 klamry (jednak jeden człowiek mógł ich otrzymać tylko siedem).

Datą końcową na rozpatrzenie wniosków był 1 maja 1851.

Po tym terminie medal był wydawany tylko dla żyjących roszczeniobiorców. Rodziny nie miały praw do medalu po zmarłych krewnych.

Medal jednak był przyznawany krewnym, których bliscy zmarli pomiędzy datą złożenia prośby i wręczeniem medalu.

Ten medal i jego lądowy odpowiednik Medal Służby Ogólnej Wojskowej, były wśród pierwszych medali kampanii brytyjskich, które nadawane był żołnierzom wszystkich rang za samo uczestnictwo.

Jego odpowiednikiem dla wyższych oficerów był Medal Złoty Morski (za służbę w latach 1793–1840), a następcą był Medal Służby Ogólnej Morskiej (za lata 1909–1962)^[2].

Klamry medalu

Medal nie był nadawany w wersji bez okucia, których autoryzowano w sumie 233^[2], m.in.:

Opis medalu

Awers: lewy profil królowej Wiktorii w koronie z inskrypcją VICTORIA REGINA.

Rewers: Brytania na siedząca koniu podróżująca przez morze, jej lewa ręka spoczywa na tarczy Unii, a w prawej trzyma trójząb.

Wstążka: biała z granatowymi paskami wzdłuż obu krawędzi^[1].

Przypisy