Meg Ritchie
| Pełne imię i nazwisko | Margaret Elizabeth Ritchie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 6 lipca 1952 Kirkcaldy | |||||||||
| Wzrost | 178 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Meg Ritchie, wł. Margaret Elizabeth Ritchie, po mężu Stone (ur. 6 lipca 1952 w Kirkcaldy[1]) – brytyjska lekkoatletka, specjalistka rzutu dyskiem, mistrzyni igrzysk Wspólnoty Narodów w 1982, dwukrotna olimpijka.
Kariera sportowa
Na igrzyskach Wspólnoty Narodów reprezentowała Szkocję, a na pozostałych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.
Zajęła 13. miejsce w rzucie dyskiem i odpadła w kwalifikacjach pchnięcia kulą na igrzyskach brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1974 w Christchurch[2]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze zajęła 13. miejsce w rzucie dyskiem[3], a na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton 4. miejsce w rzucie dyskiem i 8. miejsce w pchnięciu kulą[2]. Zajęła 9. miejsce w finale rzutu dyskiem na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1].
Zwyciężyła w rzucie dyskiem (wyprzedzając Gael Mulhall z Australii i Lyndę Whiteley z Anglii, a także zajęła 7. miejsce w pchnięciu kulą na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane[2]. Na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach zajęła 8. miejsce w rzucie dyskiem i odpadła w kwalifikacjach pchnięcia kulą[4]. Zajęłą 5. miejsce w rzucie dyskiem na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles[1].
Ritchie była mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w rzucie dyskiem w 1975, 1977 i 1981 oraz wicemistrzynią w 1973[5], a także brązową medalistką w pchnięciu kulą w hali w 1978[6] Była również mistrzynią UK Championships w rzucie dyskiem w latach 1977–1980[7], a także mistrzynią Szkocji w rzucie dyskiem w latach 1972, 1975–1975 i 1982 oraz w pchnięciu kulą w 1978, 1979 i 1982[8]. W 1982 zwyciężyła w akademickich mistrzostwach Stanów Zjednoczonych (NCAA) w pchnięciu kulą i rzucie dyskiem[9].
Dziesięciokrotnie poprawiała rekord Wielkiej Brytanii w rzucie dyskiem do wyniku 67,48 m, uzyskanego 26 kwietnia 1981 w Walnut i raz w pchnięciu kulą rezultatem 18,06 m osiągniętym 26 marca 1983 w Tucson[10]. Wynik Ritchie w rzucie dyskiem jest do tej pory (listopad 2020) rekordem Wielkiej Brytanii[11]. Jej rekord życiowy w pchnięciu kulą wynosi 18,99 m (uzyskany 7 maja 1983 w Tucson[12].
Przypisy
- ↑ a b c Meg Ritchie, olympedia.org [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- ↑ a b c Margaret Elizabeth Ritchie, thecgf.com [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 560 [dostęp 2020-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 331–332, 337 [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- ↑ AAA Championships (Women), GBRAthletics [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- ↑ AAA Indoor Championships (Women), GBRAthletics [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- ↑ UK Championships, GBRAthletics [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- ↑ Scottish Championships, GBRAthletics [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- ↑ NCAA Division I Championships (Women), GBRAthletics [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 308, 319. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
- ↑ UK Records - ALL Women Outdoor as at 18 Nov 2020, The Power of 10, 18 listopada 2020 [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- ↑ United Kingdom All-Time Lists – women as at 31st December 2006, GBRAthletics [dostęp 2020-11-18] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Meg Ritchie w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2020-11-18].
- Meg Ritchie, Track and Field Statistics [dostęp 2020-11-18] (ang.).
- Meg Ritchie, The Power of 10 [dostęp 2020-11-18] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
