Megaladapis

	Megaladapis
	Major, 1893
	Okres istnienia: plejstocen-holocen; 2,588–0,0005 mln lat temu PreЄ Є O S D C P T J K Pg N Q ↓
	; Megaladapis edwardsi
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	naczelne
Podrząd	lemurowe
Rodzina	Megaladapidae
Rodzaj	Megaladapis
	Gatunki
	M. (Peloriadapis) edwardsi; M. (Megaladapis) madagascariensis; M. (Megaladapis) grandidieri;

Megaladapis – rodzaj wymarłego^[2]^[3] ssaka naczelnego z rodziny Megaladapidae, obejmujący 3 wymarłe gatunki zamieszkujące niegdyś Madagaskar. Największe mierzyły od 1,2 do 1,5 m długości.

Budowa

Czaszka Megaladaspis madagascariensis

Szkielet Megaladapis grandidieri

Megaladapis znacznie różnił się od wszystkich dzisiejszych małpiatek. Miał przysadziste ciało. Budową przypominał dzisiejszego koalę. Długie ramiona, stopy, palce rąk i nóg wyspecjalizowały się w kierunku chwytania drzew. Jego tylne kończyny układały się łukowato, co pomagało w pionowym wspinaniu się na pnie drzew. Ręce i stopy były zakrzywione. Kostki i nadgarstki nie posiadały spotykanej u większości lemurów stabilności potrzebnej w przemieszczaniu się po ziemi^[4].

Odlew czaszki pozwolił ocenić objętość mózgu na około 250 cm³. To około 3-4 razy więcej, niż u domowego kota^[5].

Megaladapis ewoluował, ponieważ topografia Madagaskaru podlegała nieustannym zmianom. Wraz z innymi lemurami Megaladapis wyspecjalizował się, zajmując swą własną niszę ekologiczną. Ogólnie u wspinaczy żyjących na drzewach można spodziewać się zwiększania rozmiarów kończyn przednich proporcjonalnie do zwiększania rozmiarów ciała^[6].

W kulturze

Uważa się często, że malgaskie legendy o wymarłym zwierzęciu tretretretre lub tratratratra odnoszą się w rzeczywistości do Megaladapis. Jednakże ich szczegóły, zwłaszcza przypominająca ludzką twarz zwierzęcia, dużo lepiej pasują do Palaeopropithecus^[7].

Wymarcie

Szczątki Megaladapis znaleziono w okolicy bagna Ambolisatra na południowym zachodzie wyspy. Były jednym z licznych przedstawicieli megafauny, która wyginęła na Madagaskarze w tym samym czasie. Były to wolne stworzenia, zachowujące aktywność w ciągu dnia. Czyniło to je podatnymi na drapieżnictwo, pożary lasów, destrukcję siedlisk i być może wprowadzone do środowiska patogeny^[8].

Przypisy

↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 140. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.)
↑ Mittermeier, Russell A., et al.: Lemurs of Madagascar. Wyd. 2.. Conservation International, 2006, s. 46–49. ISBN 1-881173-88-7. (ang.)
↑ Ronald M. Nowak: Walker's Primates of the World. Johns Hopkins University Press, 1999, s. 83. ISBN 0-8018-6251-5. (ang.)
↑ The Primate Semicircular Canal System and Locomotion. W: Fred Spor, Theodore Garland, Jr., Gail Krovitz, Timothy M. Ryan, Mary T. Silcox: Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, Vol. 104, No. 26. 2007, s. 10811. (ang.)
↑ On Megaladapis madagascariensis, an Extinct Gigantic Lemuroid from Madagascar; with Remarks on the Associated Fauna, and On Its Geological Age. W: C.I. Forsyth Major: Philosophical Transactions of the Royal Society of London Vol. 185. 1894, s. 15-38. (ang.)
↑ Adaptive diversity in subfossil Malagasy prosimians. W: William L. Jungers: Zeitschrift für Morphologie und Anthropologie. 1980, s. 177-186. (ang.)
↑ Chapter 6: Lemurs: Old and New. W: E. L. Simons: Natural Change and Human Impact in Madagascar. University of Chicago Press, 2003, s. 142–166. ISBN 0-226-30306-3. (ang.)
↑ Many Suspects to Blame in Madagascar Extinctions. W: Elizabeth Culotta: Science, New Series, Vol. 268, No. 5217. 1995, s. 1568-1569. (ang.)

[Burgin&inni-1] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 140. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.)

[MittermeierLemurs-2] Mittermeier, Russell A., et al.: Lemurs of Madagascar. Wyd. 2.. Conservation International, 2006, s. 46–49. ISBN 1-881173-88-7. (ang.)

[Nowak-3] Ronald M. Nowak: Walker's Primates of the World. Johns Hopkins University Press, 1999, s. 83. ISBN 0-8018-6251-5. (ang.)

[4] The Primate Semicircular Canal System and Locomotion. W: Fred Spor, Theodore Garland, Jr., Gail Krovitz, Timothy M. Ryan, Mary T. Silcox: Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, Vol. 104, No. 26. 2007, s. 10811. (ang.)

[5] On Megaladapis madagascariensis, an Extinct Gigantic Lemuroid from Madagascar; with Remarks on the Associated Fauna, and On Its Geological Age. W: C.I. Forsyth Major: Philosophical Transactions of the Royal Society of London Vol. 185. 1894, s. 15-38. (ang.)

[6] Adaptive diversity in subfossil Malagasy prosimians. W: William L. Jungers: Zeitschrift für Morphologie und Anthropologie. 1980, s. 177-186. (ang.)

[NaturalChange6-7] Chapter 6: Lemurs: Old and New. W: E. L. Simons: Natural Change and Human Impact in Madagascar. University of Chicago Press, 2003, s. 142–166. ISBN 0-226-30306-3. (ang.)

[8] Many Suspects to Blame in Madagascar Extinctions. W: Elizabeth Culotta: Science, New Series, Vol. 268, No. 5217. 1995, s. 1568-1569. (ang.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Megaladapis

Spis treści

Budowa

W kulturze

Wymarcie

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Megaladapis
Major, 1893

Okres istnienia: plejstocen-holocen 2,588–0,0005 mln lat temu PreЄ Є O S D C P T J K Pg N Q ↓
Megaladapis edwardsi
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	naczelne
Podrząd	lemurowe
Rodzina	Megaladapidae^[1]
Rodzaj	Megaladapis
Gatunki
M. (Peloriadapis) edwardsi M. (Megaladapis) madagascariensis M. (Megaladapis) grandidieri