Megalaimini

	Megalaimini
	Blyth, 1852
	; Przedstawiciel rodzaju – pstrogłów żółtogardły (P. haemacephalus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	dzięciołowe
Podrząd	dzięciołowce
Rodzina	tukanowate
Podrodzina	pstrogłowy
Plemię	Megalaimini
	Typ nomenklatoryczny
	Psilopogon pyrolophus S. Müller, 1836
Synonimy
	Rodzaju: Bucco Temminck, 1820; Megalaima G.R. Gray, 1842; Buccotrogon Kreling, 1853; Pseudobucco Des Murs, 1853; Chotorea Bonaparte, 1854; Cyanops Bonaparte, 1854; Xantholaema Bonaparte, 1854; Mezobucco Shelley, 1889; Geniates F. Heine, Jr. & Reichenow, 1890; Thereiceryx Blanford, 1893;
Rodzaje
	Psilopogon S. Müller, 1836;
	Psilopogon S. Müller, 1836;

Megalaimini – monotypowe plemię ptaków z podrodziny pstrogłowów (Megalaiminae) w rodzinie tukanowatych (Ramphastidae).

Zasięg występowania

Plemię obejmuje gatunki występujące w orientalnej Azji^[10].

Morfologia

Długość ciała 15–35 cm; masa ciała 26–295 g^[10].

Systematyka

Etymologia

Bucco: łac. bucca „policzek, zwłaszcza gdy jest nadęty” (nazwa Bucco pierwotnie stosowana była na określenie tukanów i pstrogłowów ze względu na ich pełne policzki)^[11]. Gatunek typowy: Bucco grandis J.F. Gmelin, 1788 (= Bucco virens Boddaert, 1783); młodszy homonim Bucco Brisson, 1760 (Bucconidae).
Psilopogon: gr. ψιλος psilos „goły, prosty, rzadki”; πωγων pōgōn, πωγωνος pōgōnos „broda”^[11].
Megalaima: gr. μεγας megas, μεγαλη megalē „wielki, duży”; λαιμοα laimos „gardło”^[11]. Gatunek typowy: Bucco grandis J.F. Gmelin, 1788 (= Bucco virens Boddaert, 1783).
Buccotrogon: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Bucco Temminck, 1820 (pstrogłów) oraz Trogon Brisson, 1760 (trogon)^[11]. Gatunek typowy: Buccotrogon torquatus Kreling, 1853 (= Psilopogon pyrolophus S. Müller, 1836).
Pseudobucco: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; nowołac. bucco „pstrogłów”, od łac. bucca „policzek, zwłaszcza gdy jest nadęty”^[11]. Gatunek typowy: Psilopogon pyrolophus S. Müller, 1836.
Chotorea: epitet gatunkowy Bucco kotorea Temminck, 1831^[a]; syngaleska nazwa Kottōruwa dla pstrogłowów^[11]. Gatunek typowy: Bucco javensis Horsfield, 1821.
Cyanops: gr. κυανος kuanos „ciemnoniebieski”; ωψ ōps, ωπος ōpos „twarz, oblicze”^[11]. Gatunek typowy: Bucco asiaticus Latham, 1790.
Xantholaema: gr. ξανθος xanthos „żółty, złoto-żółty”; λαιμος laimos „gardło”^[11]. Gatunek typowy: Bucco philippensis J.F. Gmelin, 1788 (= Bucco haemacephalus Statius Müller, 1776).
Mezobucco: gr. μεζων mezōn „większy”, forma wyższa od μεγας megas „wielki”; rodzaj Bucco Temminck, 1820 (pstrogłów)^[11]. Gatunek typowy: Bucco duvaucelii Lesson, 1830.
Geniates: gr. γενειατης geneiatēs „brodaty”, od γενειον geneion „broda, podbródek”, od γενυς genus „policzek”^[11]. Nazwa zastępcza dla Chotorea Bonaparte, 1854 ze względu na puryzm.
Thereiceryx: gr. θερος theros „lato, gorąca pora”; κηρυξ kērux, κηρυκος kērukos „herald”^[11]. Gatunek typowy: Bucco zeylanicus J.F. Gmelin, 1788.

Podział systematyczny

Do plemienia należy jeden rodzaj z następującymi gatunkami^[12]:

Psilopogon malabaricus (Blyth, 1847) – pstrogłów malabarski
Psilopogon rubricapillus (J.F. Gmelin, 1788) – pstrogłów czerwonoczelny
Psilopogon haemacephalus (Statius Müller, 1776) – pstrogłów żółtogardły
Psilopogon eximius (Sharpe, 1892) – pstrogłów czarnogardły
Psilopogon australis (Horsfield, 1821) – pstrogłów zmienny
Psilopogon pyrolophus S. Müller, 1836 – pstrogłów żaroczuby
Psilopogon virens (Boddaert, 1783) – pstrogłów żółtodzioby
Psilopogon lagrandieri (J. Verreaux, 1868) – pstrogłów błękitnobrewy
Psilopogon rafflesii (Lesson, 1839) – pstrogłów krasnoczapkowy
Psilopogon mystacophanos (Temminck, 1824) – pstrogłów czerwonogardły
Psilopogon javensis (Horsfield, 1821) – pstrogłów obrożny
Psilopogon pulcherrimus (Sharpe, 1888) – pstrogłów złotokarkowy
Psilopogon henricii (Temminck, 1831) – pstrogłów złotoczelny
Psilopogon armillaris (Temminck, 1821) – pstrogłów okularowy
Psilopogon faiostrictus (Temminck, 1832) – pstrogłów zielonolicy
Psilopogon lineatus (Vieillot, 1816) – pstrogłów plamkowany
Psilopogon zeylanicus (J.F. Gmelin, 1788) – pstrogłów nakrapiany
Psilopogon viridis (Boddaert, 1783) – pstrogłów białolicy
Psilopogon flavifrons (Cuvier, 1816) – pstrogłów żółtoczelny
Psilopogon franklinii (Blyth, 1842) – pstrogłów złotobrody
Psilopogon monticola (Sharpe, 1889) – pstrogłów górski
Psilopogon corvinus (Temminck, 1831) – pstrogłów brązowogardły
Psilopogon chrysopogon (Temminck, 1824) – pstrogłów złotawy
Psilopogon incognitus (Hume, 1874) – pstrogłów czarnowąsy
Psilopogon faber (Swinhoe, 1870) – pstrogłów hajnański
Psilopogon nuchalis (Gould, 1863) – pstrogłów tajwański
Psilopogon oorti (S. Müller, 1836) – pstrogłów czarnobrewy
Psilopogon asiaticus (Latham, 1790) – pstrogłów niebieskolicy

Uwagi

↑ Synonim M. javensis.

Przypisy

↑ C.J. Temminck: Manuel d’ornithologie, ou, Tableau systématique des oiseaux qui se trouvent en Europe: précédé d’une analyse du système général d’ornithologie, et suivi d’une table alphabétique des espèces. Wyd. 2. Cz. 1. Paris: Chez H. Cousin, 1820, s. lxxvii. (fr.).
↑ G.R. Gray: Appendix to A list of the genera of birds. London: Richard and John E. Taylor, 1842, s. 12. (ang.).
↑ W. Kreling. „Jahresbericht über die Wirksamkeit und den Zustand der naturforschenden Gesellschaft in Emden”. 1852, s. 20, 1852. (niem.).
↑ M.A.P.O. Des Murs: Oiseaux. W: J.Ch. Chenu: Encyclopédie d’histoire naturelle; ou, traité complet de cette science d’après les travaux des naturalistes les plus éminents de tous les pays et de toutes les époques: Buffon, Daubenton, Lacépède, G. Cuvier, F. Cuvier, Geoffroy Saint-Hilaire, Latreille, De Jussieu, Brongniart, etc.. Cz. 2. Paris: Maresq, 1853, s. 13, 23. (fr.).
↑ ^a ^b ^c Ch.L. Bonaparte. Conspectus Volucrum Zygodactylorum. „Ateneo Italiano”. 2, s. 127, 1854. (łac.).
↑ G.E. Shelley. On some new Genera and Species of the Family Capitonidae. „Ibis”. Sixth Series. 1, s. 477, 1889. (ang.).
↑ F. Heine & A. Reichenow: Nomenclator Musei Heineani Ornithologici; Verzeichniss der Vogel-Sammlung des Kgl. Oberamtmanns Ferdinand Heine. Berlin: R. Friedländer & Sohn, 1882–1890, s. 225. (niem.).
↑ W.T. Blanford. On some Genera of Oriental Barbets. „Ibis”. Sixth Series. 5, s. 237, 1893. (ang.).
↑ S. Müller. Aanteekeningen, over de natuurlijke gesteldheid van een gedeelte der westkust en binnenlanden van Sumatra; met bijvoeging van eenige waarnemingen en beschrijvingen van verscheidene , op dit, en andere Sunda — eilanden voorkomende dieren. „Tijdschrift voor Natuurlijke Geschiedenis en Physiologie”. 2, s. 339, 1835. (niderl.).
↑ ^a ^b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Asian Barbets (Megalaimidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.megala2.01. [dostęp 2020-10-07]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Megalaimini Blyth, 1852 (Wersja: 2020-05-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-07].

[a-12] Synonim M. javensis.

[Temminck-1] C.J. Temminck: Manuel d’ornithologie, ou, Tableau systématique des oiseaux qui se trouvent en Europe: précédé d’une analyse du système général d’ornithologie, et suivi d’une table alphabétique des espèces. Wyd. 2. Cz. 1. Paris: Chez H. Cousin, 1820, s. lxxvii. (fr.).

[Gray-2] G.R. Gray: Appendix to A list of the genera of birds. London: Richard and John E. Taylor, 1842, s. 12. (ang.).

[Kreling-3] W. Kreling. „Jahresbericht über die Wirksamkeit und den Zustand der naturforschenden Gesellschaft in Emden”. 1852, s. 20, 1852. (niem.).

[Murs-4] M.A.P.O. Des Murs: Oiseaux. W: J.Ch. Chenu: Encyclopédie d’histoire naturelle; ou, traité complet de cette science d’après les travaux des naturalistes les plus éminents de tous les pays et de toutes les époques: Buffon, Daubenton, Lacépède, G. Cuvier, F. Cuvier, Geoffroy Saint-Hilaire, Latreille, De Jussieu, Brongniart, etc.. Cz. 2. Paris: Maresq, 1853, s. 13, 23. (fr.).

[Bonaparte-5] Ch.L. Bonaparte. Conspectus Volucrum Zygodactylorum. „Ateneo Italiano”. 2, s. 127, 1854. (łac.).

[Shelley-6] G.E. Shelley. On some new Genera and Species of the Family Capitonidae. „Ibis”. Sixth Series. 1, s. 477, 1889. (ang.).

[Heine&Reichenow-7] F. Heine & A. Reichenow: Nomenclator Musei Heineani Ornithologici; Verzeichniss der Vogel-Sammlung des Kgl. Oberamtmanns Ferdinand Heine. Berlin: R. Friedländer & Sohn, 1882–1890, s. 225. (niem.).

[Blanford-8] W.T. Blanford. On some Genera of Oriental Barbets. „Ibis”. Sixth Series. 5, s. 237, 1893. (ang.).

[Müller-9] S. Müller. Aanteekeningen, over de natuurlijke gesteldheid van een gedeelte der westkust en binnenlanden van Sumatra; met bijvoeging van eenige waarnemingen en beschrijvingen van verscheidene , op dit, en andere Sunda — eilanden voorkomende dieren. „Tijdschrift voor Natuurlijke Geschiedenis en Physiologie”. 2, s. 339, 1835. (niderl.).

[Winkler&inni-10] D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Asian Barbets (Megalaimidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.megala2.01. [dostęp 2020-10-07]. (ang.).

[Jobling-11] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-13] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Megalaimini Blyth, 1852 (Wersja: 2020-05-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-07].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[a]

[12]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne