Meir Bar-Ilan
.jpg) | |
| Imię i nazwisko urodzenia | Meir Berlin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1880 |
| Data i miejsce śmierci | 17 kwietnia 1949 |
| Zawód, zajęcie | |
Meir Bar-Ilan, właściwie Meir Berlin (ur. 1880 w Wołożynie, zm. 17 kwietnia 1949 w Jerozolimie) – litewski ortodoksyjny rabin i przywódca ruchu syjonizmu religijnego, lider organizacji Mizrachi w Stanach Zjednoczonych i brytyjskim mandacie Palestyny. Był inspiratorem założenia w Izraelu uniwersytetu, który nazwano na jego cześć.
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Meir urodził się w Wołożynie w Imperium Rosyjskim. Pochodził z religijnej rodziny żydowskiej. Był najmłodszym synem ważnego ortodoksyjnego rabina Naftali Berlina, znanego pod akronimem Netziv. Był on przywódcą słynnej litewskiej jesziwy w Wołożyniu. Młody Meir otrzymał tradycyjne religijne żydowskie wykształcenie. W wieku 13 lat stracił ojca. Jego dalszą edukacją zajął się dziadek, rabin Jechiel Michel Epstein. Studiował Talmud na jesziwach w Wołożyniu, Telszach, Brześciu i Nowogródku. W 1901 roku poślubił córkę rabina Tuvi Rabinowicza. W 1902 roku otrzymał smichę, a następnie wyjechał do Cesarstwa Niemieckiego, gdzie zapoznał się z bardziej nowoczesną formą judaizmu ortodoksyjnego. Miało ono bardziej tolerancyjne nastawienie do świeckiej oświaty i syjonizmu politycznego. Studiował na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie.
Działalność syjonistyczna
W 1905 wstąpił do syjonistycznej organizacji Mizrachi, która popierała ideę utworzenia w Ziemi Izraela religijnego państwa żydowskiego. Rabin Bar-Ilan reprezentował organizację na Siódmym Kongresie Syjonistycznym, na którym głosował przeciwko brytyjskiej propozycji rozwijania żydowskiej kolonizacji w Ugandzie. W ten sposób rozpoczęło się jego odejście od Rosji. Po kongresie powrócił do rodzinnej Litwy, jednak szybko wyjechał do Berlina. Bardzo szybko stał się przywódcą ruchu syjonizmu religijnego. W 1911 został sekretarzem Mizrachi. W 1913 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie został liderem lokalnych grup Mizrachi. W 1914 roku przewodniczył amerykańskiej konwencji Mizrachi w Cincinnati. W latach 1915-1928 pełnił obowiązki prezesa amerykańskiej Mizrachi. Podczas I wojny światowej był aktywnym członkiem American Jewish Joint Distribution Committee, służąc w 1916 roku jako wiceprezes Centralnego Komitetu Pomocy w Nowym Jorku. W 1917 założył Instytut Nauczycieli Mizrachi. W 1923 przez krótki czas pełnił obowiązki dyrektora Uniwersytetu Yeshiva (Jesziwa) w Nowym Jorku[1].
W 1923 roku wyemigrował do Brytyjskiego Mandatu Palestyny. W 1925 roku został członkiem Rady Dyrektorów Żydowskiego Funduszu Narodowego, koordynując pomoc finansową dla osadnictwa żydowskiego w Palestynie. Przeciwstawił się Białej księdze z 1939, która zmniejszała liczebność żydowskiej imigracji i ograniczała możliwości dalszej kolonizacji Ziemi Izraela. Sprzeciwiał się także koncepcji podziału Palestyny na dwa odrębne państwa: żydowskie i arabskie. Wezwał do obywatelskiego nieposłuszeństwa wobec brytyjskich władz mandatowych i odmowy współpracy z Brytyjczykami. Zasiadał w radzie dyrektorów Banku Mizrachi. W międzyczasie angażował się w badania rabiniczne i prowadził działalność wydawniczą. Był prezesem Talmudical Encyclopedia (wydał dwa pierwsze tomy), a od 1939 roku redaktorem hebrajskiej gazety HaTzofe ukazującej się w Tel Awiwie. Pisał liczne artykuły na tematy talmudyczne do różnych czasopism w Palestynie. Po proklamacji niepodległości Izraela w dniu 14 maja 1948 roku, rabin Bar-Ilan zorganizował komitet rabiniczny, który zajął się zbadaniem problemów prawnych nowego państwa w świetle religijnego prawa żydowskiego. Założył instytut na rzecz wydania nowej pełnej edycji Talmudu. Był także ministrem religii. Był inspiratorem założenia Uniwersytetu Bar-Ilana[2].
Zmarł 17 kwietnia 1949 roku w Jerozolimie.
Znaczenie
Rabin Meir Bar-Ilan był wybitnym żydowskim przywódcą duchowym, który przyczynił się do odrodzenia tradycyjnego judaizmu w Europie. Wniósł duży wkład w budowę fundamentów religijnej oświaty w Izraelu[3]. Na jego cześć nazwano izraelski moszaw Bet Me’ir.
Dzieła
- Fun Volozhin biz Yerushalayim. Tel Awiw: 1933. (autobiografia, dwa tomy)
- Bishvil ha-Techiah. Tel Awiw: 1940.
- Raban szel Yisrael. Nowy Jork: 1943.
Przypisy
- ↑ Meir Bar-Ilan (1880-1949) (ang.). W: The Jewish Agency for Israel [on-line]. [dostęp 2012-09-25].
- ↑ A brief history of Bar-Ilan University (ang.). W: The Bar-Ilan University [on-line]. [dostęp 2012-09-25].
- ↑ Lexikon des Judentums. Gütersloh: Bertelsmann-Lexikon-Verlag, 1971, s. 86. ISBN 3-570-05964-2.
Media użyte na tej stronie
Autor:
- derivative work: הגמל התימני (talk)
- Theodor_Herz007.jpg: unknown
- Israel_Declaration_of_Independence.jpg: Oryginalnym przesyłającym był Epson291 z angielskiej Wikipedii
- Israel-flag03.jpg: MathKnight
Theodor_HerzlFlag of Israel (pleas avoid use it in an abusive manner) Author: MathKnight
.png){kind=small}
First National Meeting of American Orthodox Rabbis ca 1920. Meeting held at Congregation Shaarey Zedek, Brush and Willis. Rabbis pictured on steps of synagogue. The meeting was convented byRabbi Judah Levin. Bottom row eighth from left: Rabbi Meyer Berlin, president of American Mizrachi, tenth: Rabbi Aaron Shinsky; eleventh:Rabbi Judah Leib Levin twelfth:Rabbi Abraham Hershman; fourteenth: Rabbi Ezekiel Aishiskin. Third row, far right: Abba Keiden fourth row, third from right: Max Jacob ( courtesy Archives of Congregation Shaarrey Zedek).