Melchior Jan Kochnowski

	Sukcesja apostolska
	Sukcesja apostolska
Data konsekracji	22 października 1775
Miejscowość	Warszawa
Miejsce	kolegiata warszawska
Konsekrator	Antoni Onufry Okęcki
Współkonsekratorzy	Jan Alojzy Aleksandrowicz; Kacper Kazimierz Cieciszowski
Współkonsekrowani biskupi
Antoni Wacław Betański	19 sierpnia 1781
Wojciech Radoszewski	26 sierpnia 1787

Melchior Jan Kochnowski (ur. 13 stycznia 1720^[1]^[2] w Szczekocinach, zm. 30 kwietnia 1788) – rektor Akademii Zamojskiej w l. 1758–1762 i 1766–1768, biskup pomocniczy chełmski od 1781 roku, biskup tytularny Dionysias, archidiakon katedralny i oficjał generalny chełmski w 1762 roku, kanonik kapituły zamojskiej w 1745 roku^[3].

Życiorys

Syn Jana Kochnowskiego i Anny z domu Jarmund. Studiował w Akademii Krakowskiej (wpisany w 1735), gdzie uzyskał stopień bakałarza (15 listopada 1738). Od 1739 r. był profesorem w Akademii Zamojskiej. W 1741 r. uzyskał doktorat z filozofii. W Akademii Zamojskiej wykładał poetykę, następnie retorykę, dialektykę (1743–1746), wymowę (1747–1751), prawo kanoniczne (1758–1762). W 1749 r. wizytował kolonię akademicką w Ołyce. Został doktorem obojga praw oraz dziekanem wydziału, wicekanclerzem i rektorem Akademii Zamojskiej (1758–1762 i 1766–1768). Był wychowawcą dzieci Franciszka Salezego Potockiego.

Sprawował następujące urzędy kościelne: kanonik, kustosz kolegiaty zamojskiej, archidiakon katedralny i oficjał generalny chełmski. W roku 1775 został mianowany biskupem pomocniczym chełmskim z tytułem biskupa dionizeńskiego (Dionysiensis). Konsekracji dokonał bp Antoni Onufry Okęcki 22 października 1775 w kolegiacie warszawskiej. Melchior Jan Kochnowski objął prepozyturę w Turobinie w 1783 r., zaś z ramienia kapituły katedralnej chełmskiej był deputatem na Trybunał Główny Koronny w Piotrkowie (1787).

Z uwagi na zaangażowanie polityczne ówczesnego ordynariusza – biskupa Macieja Garnysza, który stale przebywał w Warszawie – samodzielnie zarządzał diecezją chełmską. W dużej mierze czynił to już wcześniej, m.in. jako oficjał udzielił dyspensy (indultu) na ślub bez zapowiedzi Szczęsnego Potockiego z Gertrudą Komorowską (1770)^[4] .

Znany z pracowitości, co potwierdzają m.in. liczne publikacje, wizytacje duszpasterskie i konsekracje kościołów na terenie diecezji.

Stanisław Tworek, Kochnowski Melchior Jan, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XIII, s. 217-218.

↑ 1719 r. „Teka Zamojska. Kwartalnik poświęcony zagadnieniom regionalnym”, z. 2: 1939. [dostęp 2011-04-28].
↑ 12 stycznia 1720Kazimierz Stołecki: Znani ludzie i ich związki z miastem. [dostęp 2011-04-28]. Adam Konderak: Biskupi chełmscy i chełmsko-lubelscy. Zwierciadło Chełmskie, X 1990-I 1991. [dostęp 2011-04-28].
↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 207.
↑ Jerzy Łojek: Dzieje zdrajcy. Katowice: „Śląsk”, 1988, s. 37. ISBN 83-216-0759-4.