Melchior Starzeński

Melchior Starzeński herbu Lis (ur. 3 stycznia 1722, prawdopodobnie w Iłówcu Wielikim k. Poznania, w rezydencji Starzeńskich, zm. ok. 1788) – jezuita, polski pedagog, pisarz, poeta. Był profesorem retoryki i historii oraz konsultorem w kolegium jezuitów w Lublinie. Od 1765 roku przebywał w Białymstoku na dworze Branickich, gdzie kształcił synów swojego brata, Macieja Maurycego, sekretarza hetmana Jana Klemensa Branickiego[a][1].

Uwagi

  1. ↑ Miał dziewięcioro rodzeństwa; zob. bracia: Józef Nikodem, Franciszek Michał, Piotr.

Przypisy

  1. ↑ Elżbieta Aleksandrowska: Starzeński Melchior. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XLII/3, zeszyt 174 (2003–2004): Stanisław ks. Mazowiecki – Stawiarski Seweryn. Warszawa-Kraków: Instytut Historii PAN, s. 416–418. ISBN 83-88909-13-4.