Melecjusz (Zaborowski)

Melecjusz

Michaił Zaborowski
Metropolita harbiński
Kraj działania	Chiny
Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1869 gubernia tobolska
Data śmierci	6 kwietnia 1946
Miejsce pochówku	Cerkiew Zwiastowania w Harbinie
Metropolita harbiński
Okres sprawowania	1939–1946
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1898
Prezbiterat	8 października 1889
Chirotonia biskupia	21 listopada 1908

Melecjusz, imię świeckie Michaił Zaborowski (ur. 7 lipca 1869 w guberni tobolskiej, zm. 6 kwietnia 1946 w Harbinie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Tobolsku (1889); 8 października 1889 został wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty. Dwa lata później jego żona zmarła. W 1898 złożył wieczyste śluby mnisze. Rok później ukończył wyższe studia teologiczne w Kazańskiej Akademii Duchownej, uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych, po czym został zatrudniony jako asystent nadzorcy szkoły duchowne w Sarapule. W roku następnym został kierownikiem szkoły katechetów-misjonarzy w Bijsku. Cztery lata później otrzymał godność archimandryty, zaś w 1906 został rektorem seminarium duchownego w Tomsku^[1].

21 listopada 1908 w Tomsku odbyła się jego chirotonia biskupia, po której został biskupem barnaułskim, wikariuszem eparchii tomskiej. W charakterze konsekratorów w ceremonii udział wzięli arcybiskup tomski Makary, biskup jenisiejski Eutymiusz i biskup bijski Innocenty. Cztery lata później objął zarząd eparchii jakuckiej i wilujskiej^[1]. W 1916 został biskupem zabajkalskim i nerczyńskim^[2]. W 1920 emigrował do Chin^[2]. Od 1920 (według innych źródeł od 1929) był biskupem harbińskim^[2]. Przyjął jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji i w jego ramach w 1930 został ponownie mianowany biskupem zabajkalskim i nerczyńskim, z siedzibą w Harbinie. Od 1931 lub 1932 ponownie był biskupem harbińskim^[2]. W 1939 otrzymał godność metropolity harbińskiego^[1]. W Harbinie zorganizował kursy teologiczne przygotowujące kandydatów do kapłaństwa, seminarium duchowne, bractwo św. Jana Teologa, zainicjował druk ksiąg liturgicznych i powstanie towarzystw dobroczynnych, przyczynił się do powstania czterech klasztorów. W latach 1943–1944, po zajęciu Mandżurii przez Japonię sprzeciwił się szerzeniu kultu japońskiej bogini Amaterasu wśród prawosławnych. Zmarł w 1946^[1].

Przypisy