Mennica w Tykocinie

Grosz na stopę polską bity w Tykocinie

Mennica w Tykocinie – mennica litewska Zygmunta Augusta z siedzibą w Tykocinie, w której na szeroką skalę bito: półgrosze, grosze, półkopki litewskie (na stopę litewską) oraz grosze koronne (na stopę polską)[1].

W 1564 r. w litewskim miasteczku przy granicy z Koroną ulokowano zakład menniczy, który powierzono królewskiemu dygnitarzowi krakowskiemu wojewodzie Stanisławowi Myszkowskiemu. Wbrew spotykanym czasami w literaturze opiniom, zakład nie produkował monet w sposób dorywczy, nie miał też charakteru utajnionego – o czym świadczy obieg publicznych dokumentów. Monety wybite w tej mennicy były jednak złej jakości, dlatego w 1572 r. król nadał im kurs urzędowy[1].

W 1572 r. mennica została zamknięta[1].

W XXI w. monety wybite przez mennicę w Tykocinie rozpoznawane są pośród innych monet litewskich po herbie Jastrzębiec wojewody Myszkowskiego – są bardzo rzadkie[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Adam Dylewski, Historia pieniądza na ziemiach polskich, wyd. pierwsze, Warszawa: Carta Blanca Sp. z o.o. Grupa Wydawnicza PWN, 2011, s. 171, ISBN 978-83-7705-068-2.

Media użyte na tej stronie