Merak
β Ursae Majoris | |||||||||||||||||||||||
Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||||||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||||||
Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rektascensja | 11h 01m 50,491s[1] | ||||||||||||||||||||||
Deklinacja | +56° 22′ 56,83″[1] | ||||||||||||||||||||||
Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||||||
Odległość | |||||||||||||||||||||||
Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||||||||
Ruch własny (RA) | |||||||||||||||||||||||
Ruch własny (DEC) | 27,68 ± 1,54[1] mas/rok | ||||||||||||||||||||||
Prędkość radialna | −13,10 ± 0,10[1] km/s | ||||||||||||||||||||||
Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||||||
Rodzaj gwiazdy | podolbrzym lub gwiazda ciągu głównego (karzeł) | ||||||||||||||||||||||
Typ widmowy | |||||||||||||||||||||||
Masa | |||||||||||||||||||||||
Promień | |||||||||||||||||||||||
Metaliczność [Fe/H] | −0,03[4] | ||||||||||||||||||||||
Wielkość absolutna | |||||||||||||||||||||||
Jasność | |||||||||||||||||||||||
Wiek | 0,5 mld lat[4] | ||||||||||||||||||||||
Temperatura | 9193 ± 56[4] K | ||||||||||||||||||||||
Charakterystyka orbitalna | |||||||||||||||||||||||
Krąży wokół | |||||||||||||||||||||||
Półoś wielka | 9145[3] pc | ||||||||||||||||||||||
Mimośród | 0,2237[3] | ||||||||||||||||||||||
Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||||||
|
Merak (Beta Ursae Majoris, β UMa) – gwiazda w konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy. Wchodzi w skład asteryzmu Wielkiego Wozu. Jest oddalona o około 97 lat świetlnych od Słońca.
Nazwa
Tradycyjna nazwa gwiazdy, Merak, wywodzi się od arabskiego المراق al-maraqq, co oznacza „bok” Niedźwiedzicy; jest to też źródło nazwy gwiazdy Mizar[5][6]. Chińczycy nazywali tę gwiazdę chiń. 天璇; pinyin Tiānxuán, co oznacza „niebiański obracający się jadeit”[5]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 formalnie zatwierdziła użycie nazwy Merak dla określenia tej gwiazdy[7].
Charakterystyka obserwacyjna
Wraz z sąsiednią gwiazdą Dubhe (Alfa Ursae Majoris), Merak pomaga znaleźć na niebie słabszą Gwiazdę Polarną, czemu para ta zawdzięcza nazwę „wskaźników”[6]. W tym celu wystarczy pięciokrotnie przedłużyć ku północy linię łączącą Merak z Dubhe[8]. Dla obserwatorów na szerokościach geograficznych powyżej 41° N (w tym w większej części Europy) gwiazdy Wielkiego Wozu nigdy nie zachodzą[6]
Podobnie jak cztery inne gwiazdy Wielkiego Wozu, Merak należy do luźnej gromady otwartej, znanej jako Gromada Wielkiej Niedźwiedzicy, która zajmuje niewielki obszar w przestrzeni, jednak z ziemskiej perspektywy rozrzucona jest po znacznej części nieba[9].
Charakterystyka fizyczna
Merak to pojedyncza gwiazda typu widmowego A1. Część źródeł klasyfikuje ją jako gwiazdę ciągu głównego[2], inne – jako podolbrzyma[1][3][4]. Temperatura gwiazdy szacowana jest na ok. 9200 K[4], Merak świeci 58 razy jaśniej niż Słońce[4]. Jej promień jest ok. trzykrotnie większy od promienia Słońca, a masa jest 2,5 raza większa od słonecznej[4]. Otoczona jest ponadto przez gazowy dysk, podobny do odkrytych wokół Fomalhauta i Wegi[2]. Nie zaobserwowano tam dotychczas żadnych planet, ale jest bardzo prawdopodobne, że istnieją, bądź są właśnie w trakcie formowania[2].
Zobacz też
- lista gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy
- lista najjaśniejszych gwiazd w poszczególnych gwiazdozbiorach
- lista najjaśniejszych gwiazd według jasności wizualnej
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Merak w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c d e Jim Kaler: MERAK (Beta Ursae Majoris) (ang.). W: STARS [on-line]. [dostęp 2018-08-10].
- ↑ a b c d e Anderson E., Francis C.: HIP 53910 (ang.). W: Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-08-10].
- ↑ a b c d e f g h i j Tabetha S. Boyajian et al.. Stellar diameters and temperatures. III. Main-sequence A, F, G, and K stars: additional high-precision measurements and empirical relations.. „The Astrophysical Journal”. 771 (1), s. 40, 2013-07-01. DOI: 10.1088/0004-637X/771/1/40 (ang.).
- ↑ a b Ursa Major, the great bear. W: Ian Ridpath: Star Tales. James Clarke & Co., 1988. ISBN 978-0-7188-2695-6.
- ↑ a b c Ursa Major, the Greater Bear. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 438. ISBN 0-486-21079-0. (ang.)
- ↑ Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-06-01. [dostęp 2018-08-08].
- ↑ Bruce McClure: Polaris is the North Star (ang.). EarthSky, 2013-05-27. [dostęp 2014-05-19].
- ↑ Glenn LeDrew: The Ursa Major Moving Cluster (ang.). W: AstroNotes [on-line]. Ottawa Centre, RASC, marzec 1998. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
Media użyte na tej stronie
Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.