Mercedes-Benz W196
| |||
 Mercedes W196 Typ R | |||
| Kategoria | Formuła 1 | ||
| Konstruktor | Mercedes-Benz | ||
| Projektant | Hans Scherrenberg Ludwig Krause Hans Gassmann | ||
| Dane techniczne | |||
| Silnik | Mercedes 2.5 R8 | ||
| Paliwo | Esso | ||
| Opony | Continental | ||
| Historia | |||
| Debiut | Grand Prix Francji 1954 | ||
| Kierowcy | Juan Manuel Fangio Hermann Lang Karl Kling Hans Herrmann Stirling Moss André Simon Piero Taruffi | ||
| Używany | 1954–1955 | ||
| Mistrzostwa | |||
| Kierowców | 1954 – Juan Manuel Fangio 1955 – Juan Manuel Fangio | ||
| Wyścigi | |||
| Wyścigi | 12 | ||
| Wygrane | 9 | ||
| Pole position | 8 | ||
| Najszybsze okrążenie | 9 | ||
| |||
Mercedes-Benz W196 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Hansa Scherrenberga, Ludwiga Krause i Hansa Gassmanna[1]. Brał udział w zawodach Formuły 1 w latach 1954–1955, i wygrał 9 z 12 wyścigów, w których wystartował.
Posiadał rozrząd desmodromiczny oraz wtrysk paliwa i był rozwijany przez inżynierów Mercedesa, którzy czerpali z doświadczeń związanych z pracami nad silnikiem Messerschmitta Bf 109.
Na modelu W196 został oparty Mercedes-Benz 300 SLR.
Słynną wersją modelu był "Typ Monza" (streamliner) o bardzo opływowym kształcie nadwozia.
Typ Monza
Model W196 zadebiutował w Grand Prix Francji 1954, mając bardzo aerodynamiczne nadwozie, wykonane z aluminium. Fangio i Kling ukończyli wyścig na dwóch pierwszych miejscach, a Herrmann ustanowił najszybsze okrążenie. Tego samego samochodu użyto podczas wyścigu o Grand Prix Włoch na Monzy, stąd też nazwano go "Typ Monza". Używano również angielskiego określenia streamliner (ang. streamline – opływowy).
Typ R
"Typ R" była to wersja o odkrytych kołach. Stosowano ją na krętych torach, do których nie nadawała się wersja streamliner, o czym Mercedes przekonał się podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii. Typ R zadebiutował podczas Grand Prix Niemiec. Za jego pomocą Fangio wygrał trzy wyścigi, co dało mu drugi tytuł mistrza świata.
W sezonie 1955 Mercedes wygrał wszystkie wyścigi poza Grand Prix Monako, kiedy to odpadli wszyscy kierowcy Mercedesa.
Mimo bardzo dobrych wyników kierowcy określali model W196 jako "trochę trudny w prowadzeniu, z tendencją do nadsterowności".
Na skutek tragedii w Le Mans Mercedes wycofał się ze sportów motorowych po roku 1955.
Silnik
Przepisy na sezon 1954 dopuszczały dwa rodzaje silników: wolnossący o pojemności 2,5 litra bądź doładowany o pojemność 0,75 litra. Oczekiwano, że moc silników będzie wahać się między 250 a 300 KM.
Silnik Mercedesa V8 z 1939 roku z dwustopniowym doładowaniem o pojemności 1,5 l produkował 278 KM przy 8250 obr./min. Zmniejszenie o połowę dałoby moc zaledwie 139 KM.
Badania prowadzone przez Mercedesa wykazały, że silnik doładowany może osiągnąć 290 KM przy 10000 obr./min, ale by działała sprężarka, wymagane jest 100 KM. Ponadto silnik taki zużywałby ponad 2 razy więcej paliwa niż silniki wolnossące o tej samej mocy. Zdecydowano, że właściwym wyborem będzie silnik o pojemności 2,5 litra. Była to znacząca zmiana filozofii Mercedesa, ponieważ wszystkie silniki wyścigowe tej firmy od lat 20. były doładowane.
Silnik R8 o pojemności 2496,87 cm³ produkował podczas pierwszego wyścigu 257 KM. Jego moc była jednak zwiększana i w 1955 roku osiągał już 290 KM przy 8500 obr./min.
Wyniki
_1Y7A6181.jpg)
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru (domyślny #F8F8F8) | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Sezon | Zespół | Silnik | Opony | Kierowcy | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | Pkt. | Msc. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1954 | Mercedes | Mercedes | C | ARG | 500 | BEL | FRA | GBR | DEU | SUI | ITA | ESP | –[2] | – | |
 Juan Manuel Fangio | 1 | 4 | 1 | 1 | 1 | 3 | |||||||||
 Karl Kling | 2 | 7 | 4 | NU | NU | 5 | |||||||||
| Hans Herrmann | NU | NU | 3 | 4 | NU | ||||||||||
| Hermann Lang | NU | ||||||||||||||
| 1955 | Mercedes | Mercedes | C | ARG | MCO | 500 | BEL | NLD | GBR | ITA | –[2] | – | |||
| Juan Manuel Fangio | 1 | NU | 1 | 1 | 2 | 1 | |||||||||
| Karl Kling | 4† | NU | NU | 3 | NU | ||||||||||
 Stirling Moss | 4† | 9 | 2 | 2 | 1 | NU | |||||||||
| Hans Herrmann | 4† | NW | |||||||||||||
 André Simon | NU | ||||||||||||||
 Piero Taruffi | 4 | 2 |
† – samochód współdzielony.
Przypisy
- ↑ Leo Breevoort, Mattijs Diepraam: Grand Prix car designers (ang.). autosport.com, 2010-03-03. [dostęp 2010-05-13].
- ↑ a b Nie przyznawano punktów w klasyfikacji konstruktorów
Bibliografia
- Mercedes W196 (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Alexander Migl, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mercedes-Benz Formel-1-Rennwagen W 196 R at Retro Classics 2019
Autor: Lothar Spurzem, Licencja: CC BY-SA 2.0 de
Karl Kling im Mercedes-Benz W 196 1976 beim Oldtimer-GP des AVD auf dem Nürburgring