Merenre II

Merenre II

Królewski Protokół Nomen Antiemsaf (egip. Anti-go-chroni) Prenomen Meren-Re Dżefaemsaf (egip. Ukochany-przez-Re Dżefa-go-chroni) Imię horusowe S...-taui (egip. Ten-który...Oba-Kraje)
władca starożytnego Egiptu
Poprzednik	Pepi II
Następca	Nitokris
Dane biograficzne
Dynastia	VI dynastia
Ojciec	Pepi II
Matka	Neit
Żona	Nitokris

Merenre II (Antiemsaf II, Nemtiemsaf II, Merenre II Antiemsaf, Merenre II Nemtiemsaf) – władca starożytnego Egiptu z okresu Starego Państwa, z VI dynastii. Przez niektórych autorów (Schneider) nazywany Antiemsafem lub Nemtiemsafem (na skutek rozbieżności w odczytywaniu tego imienia), gdyż według nich imię Merenre jest nieprawidłową formą imienia tronowego, spowodowaną prawdopodobnie błędem starożytnego pisarza przy przepisywaniu tekstów.

Lata panowania

• ok. 2180 p.n.e. (Schneider)
• 2219 p.n.e.-2218 p.n.e. (Kwiatkowski)

Rodzina

Merenre był synem faraona Pepiego II i jego przyrodniej siostry a zarazem żony – Neit (córki Pepiego I i Anchnesmerire I). Żoną Merenre była królowa Nitokris.

Rządy

Według Papirusu turyńskiego i Listy Królów z Abydos pomiędzy Pepim II a Nitokris w Egipcie rządziło 5 lub 3 władców. Byli oni najprawdopodobniej synami Pepiego II. Rezydowali w Memfis. W trakcie ich panowania postępował upadek kraju – pogłębiał się kryzys gospodarczy, szczególnie rolnictwa, spowodowany niskimi wylewami Nilu, nasilały się walki o wpływy i władzę między poszczególnymi nomarchami, a władza centralna stopniowo traciła swój autorytet.

Jednym z tych władców był Merenre II. Jego rządy trwały krótko, zaledwie jeden rok. Zgodnie z tradycją antyczną został on zamordowany, a jego śmierć została pomszczona przez Nitokris, która potem sama popełniła samobójstwo. Część badaczy uważa, że jest to tylko legenda. Jedynym dokumentem pozostałym z czasów rządów Merenrego jest dekret chroniący kult babki władcy Anchnesmerire I i matki Neit, który zachował się w zespole grobowym Neit w południowej Sakkarze. Miejsce pochówku władcy jak dotąd nie zostało odnalezione.

Bibliografia

• Grimal N.: Dzieje starożytnego Egiptu. Warszawa: PIW, 2004, s. 98. ISBN 83-06-02917-8.
• Kwiatkowski B.: Poczet faraonów. Warszawa: Iskry, 2002, s. 194-195. ISBN 83-207-1677-2.
• Schneider Th.: Leksykon faraonów. Warszawa-Kraków: Wyd. Naukowe PWN, 2001, s. 82. ISBN 83-01-13479-8.