Messerschmitt Me 209

Messerschmitt Me 209
Ilustracja
Messerschmitt Me 209 V-4
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Messerschmitt

Typ

jednomiejscowy samolot rekordowy

Konstrukcja

dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabina zakryta, podwozie chowane w locie

Załoga

1

Historia
Data oblotu

Me 209 V1: 1 sierpnia 1938[1]
Me 209 V2: 8 lutego 1939[1]
Me 209 V3: maj 1939
Me 209 V4: maj 1940

Liczba egzemplarzy

4

Dane techniczne
Napęd

Me 209 V1: Daimler-Benz DB601ARJ[2]
Me 209 V4: Daimler-Benz DB 601 A i Daimler-Benz DB 601N[3]

Moc

1690 kW (Me 209 V1)

Wymiary
Rozpiętość

Me 209 V1: 7,24 m[2]
Me 209 V4: 10,04m[3]

Długość

Me 209 V1: 7,8 m[2]
Me 209 V4: 7,24 m[3]

Masa
Zapas paliwa

450 dm3 (Me 209 V1)

Osiągi
Prędkość maks.

755,138 km/h (Me 209 V1)[3]

Pułap

11000

Długotrwałość lotu

35 min

Dane operacyjne
Użytkownicy
Niemcy

Messerschmitt Me 209, Me 109R (oznaczenie propagandowe) – niemiecki samolot rekordowy, zaprojektowany do pobicia światowego rekordu szybkości. Rekord uzyskany 26 kwietnia 1939 na egzemplarzu V-1 wynosił 755,138 km/h. Został ustanowiony przez pilota Fritza Wendla[3].

Historia

Pod koniec lat 30. XX wieku pomiędzy brytyjskimi, niemieckimi i włoskimi konstruktorami trwała zacięta walka o stworzenie samolotu, który ustanowiłby absolutny rekord prędkości maksymalnej. W wyniku tej rywalizacji w 1937 w zakładach Messerschmitt rozpoczęto pracę nad samolotem oznaczonym jako projekt 1059. Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy (RLM) nadało mu oznaczenie Me 209[1].

Pierwszy prototyp samolotu Me 209 V1 został skonstruowany w czerwcu 1938. Model był wyposażony w silnik Daimler-Benz DB 601. Głównym celem samolotu było osiągnięcie jak najszybszej prędkości, dlatego był on pozbawiony większości wyposażenia[1].

Prototyp Me 209 V1 został przetestowany po raz pierwszy przez dr. inż. Hermana Wurstera na fabrycznym lotnisku Messerschmitta w Augsburgu dnia 1 sierpnia 1938. Nagła zmiana temperatury silnika zmusiła pilota do szybkiego lądowania. Podczas następnych prób wykryto między innymi nierówną pracę silnika, jego przegrzewanie się, przenikanie spalin do kabiny pilota, niedostateczną widoczność z kabiny pilota na ziemi[1].

Prototyp Me 209 V2 powstał, by wyeliminować większość wad poprzednika. Niestety i on posiadał poważne wady i uległ katastrofie podczas jednego z lotów[1].

W międzyczasie Hans Dieterle na konkurencyjnym Heinklu He 100 V8 ustanowił rekord prędkości wynoszący 746 km/h. 26 kwietnia 1939 Fritz Wendel pilotujący Me 209 V1 wyposażony w silnik DB 601 ARJ osiągnął 755 km/h i ustanowił nowy rekord[1].

Ministerstwo Propagandy Rzeszy we wszystkich dokumentacjach używało nazwy Me 109R w celach propagandowych. Miało to sugerować, że konstrukcja jest modyfikacją seryjnego myśliwca, a nie zupełnie nową maszyną[1].

Następny prototyp Me 209 V3 został oblatany w maju 1939. Me 209 V3 był używany wyłącznie w testach. Prototyp Me 209 V4 został zbudowany na początku wiosny, a jego pierwszy lot odbył się w maju 1939. Me 209 V4 to Me 209 V1, ale dostosowany do wojskowych wymogów wraz z brakującym wyposażeniem .

Odnalezienie Me 209 V1 w Polsce

Jeden z samolotów Messerschmitt Me 209 V1 został odnaleziony na złomowisku koło Czarnkowa. Samolot najpierw trafił do Okręgowej Składnicy Lotniczej w Gądkach pod Poznaniem, a następnie był przechowywany w magazynach w Pilawie i Wrocławiu, skąd w 1963 trafił do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie[2].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Zbiory — Samolot: Messerschmitt Me 209 V1. [dostęp 2022-02-14].
  2. a b c d Marian Krzyżan: Samoloty w muzeach polskich. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1983, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. 25. ISBN 83-206-0432-X.
  3. a b c d e Marek Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. II. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1997.

Media użyte na tej stronie

Flag of Germany (1935–1945).svg
National flag and merchant ensign of Germany from 1935 to 1945.
Me 209 Krakau 2010-04-24 01.jpg
Autor: Bergfalke2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Me 209 Krakau 2010-04-24
Messerschmitt Me 209 V-4 on the ground.jpg
The German Messerschmitt Me 209 V4 (D-IRND, later CE+BW) with fake military markings that had been applied for propaganda purposes.