Messier 12
 Messier 12 (HST) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia | 30 maja 1764 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | kulista, klasa IX |
| Rektascensja | 16h 47m 14,18s[1] |
| Deklinacja | –01° 56′ 54,7″[1] |
| Odległość | |
| Jasność obserwowana | |
| Rozmiar kątowy | 16′ |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary | Ø 75 ly |
| Jasność absolutna | |
| Liczba gwiazd | ~200 tys. |
| Alternatywne oznaczenia | |
| M12, NGC 6218, GCl 46 | |
 Gwiazdozbiór Wężownika | |
Messier 12 (również M12 lub NGC 6218) – nietypowa gromada kulista w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta 30 maja 1764 roku przez Charles’a Messiera[2].
Podstawowe dane
M12 znajduje się 3° od innego obiektu z katalogu Messiera, M10, w odległości 15,7 tysięcy lat świetlnych od Słońca oraz 14,7 tysięcy lat świetlnych od centrum Galaktyki[1]. Jej średnica to około 75 lat świetlnych. Składa się głównie ze słabych gwiazd, najjaśniejsze są dwunastej wielkości, a całkowita jasność obiektu to 6,7 magnitudo. W obrębie gromady zanotowano jak dotąd 13 gwiazd zmiennych.
Liczba gwiazd
M12, jak na gromadę kulistą, jest niezbyt skupiona – niegdyś uznawano ją za gromadę otwartą. W 2006 roku zauważono i opisano[3], że M12 ma zaskakująco niewiele gwiazd o małej masie. Sugeruje się, że gwiazdy te zostały wyrwane z gromady pod wpływem grawitacji Drogi Mlecznej. Obiekty takie jak M12 poruszają się po orbitach eliptycznych, okresowo wchodząc w bliski kontakt z centralnym zgrubieniem galaktycznym Drogi Mlecznej[3].
Szacuje się, że w związku z powyższym M12 mogła stracić blisko 85% swoich gwiazd. Obecnie całkowitą ich liczbę szacuje się na 200 tysięcy. Są to obiekty głównie lżejsze od Słońca, stanowiące od 20% do 80% jego masy[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f William E. Harris: Katalog gromad kulistych Drogi Mlecznej 1996 (rewizja 2010). [dostęp 2017-10-22].
- ↑ Courtney Seligman: NGC 6218. Celestial Atlas. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).
- ↑ a b Fraser Cain: The Case of the Stolen Stars. Universe Today, 2006-02-07. [dostęp 2014-01-24]. (ang.).
- ↑ How to Steal a Million Stars?. ESO, 2006-02-07. [dostęp 2014-01-24]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Messier 12 w SEDS.org (ang.)
- Messier 12 w bazie SIMBAD (ang.)
Media użyte na tej stronie
The high concentration of stars within globular clusters, like Messier 12, shown here in an image from the NASA/ESA Hubble Space Telescope, makes them beautiful photographic targets. But the cramped living quarters in these clusters also makes them home to exotic binary star systems where two stars are locked in tight orbits around each other and matter from one is gobbled up by its companion, releasing X-rays. It is thought that such X-ray binaries form from very close encounters between stars in crowded regions, such as globular clusters, and even though Messier 12 is fairly diffuse by globular cluster standards, such X-ray sources have been spotted there.
Astronomers have also discovered that Messier 12 is home to far fewer low-mass stars than was previously expected (eso0604). In a recent study, astronomers used the European Southern Observatory’s Very Large Telescope at Cerro Paranal, Chile, to measure the brightness and colours of more than 16 000 of the globular’s 200 000 stars. They speculate that nearly one million low-mass stars have been ripped away from Messier 12 as the globular has passed through the densest regions of the Milky Way during its orbit around the galactic centre.
It seems that the serenity of this view of Messier 12 is misleading and the object has had a violent and disturbed past.
Messier 12 lies about 23 000 light-years away in the constellation of Ophiuchus (The Serpent Bearer). This image was taken using the Wide Field Channel of Hubble’s Advanced Camera for Surveys. The colour image was created from exposures through a blue filter (F435W, coloured blue), a red filter (F625W, coloured green) and a filter that passes near-infrared light (F814W coloured red). The total exposure times were 1360 s, 200 s and 364 s, respectively. The field of view is about 3.2 x 3.1 arcminutes.Autor: Oryginalnym przesyłającym był Blueshade z polskiej Wikipedii, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ta mapa gwiazdozbioru została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Tłumaczenia na język polski oraz innych modyfikacji na potrzeby polskiej Wikipedii dokonał Przemysław 'BlueShade' Idzkiewicz. Grafika udostępniona jest na licencji GFDL w wersji 1.2 lub nowszej.